Üniversiteyi İstanbulda kazanan Berfin için hayatı birden değişir. Abisinin evine yerleşen aşiret kızı abisinin en yakın arkadaşına aşık olarak hayatının dönüm noktasını yaşar. Ama Berfin sevdiği çocuğun piskopat bir mafya olduğunu bilmez...
Bu aşkı...
Gözlerim yavaş yavaş açılıyordu. Herkezin başımda toplandığını gördüm. Etrafıma baktım. Odamda veya evde değildim. Ben,ben hastanedeydim. Elimdeki serumdan anladım. Abim başımda elimi sımsıkı tutmuş. Hazal abimin başında omuzlarını okşuyordu. Gözlerim tam açıldı herkez bana bakıyordu. "Güzelim iyimisin?" Sadece başımı salladım. Odadaki insanları süzdüm. Yiğit'de gelmişti. Kapının orda ayakta duruyordu. Gözgöze geldik. Sanki cevap bekliyordu. "Ben iyim gerçekten." Abim rahatlarmış gibi uzun bir nefes verdi. "Of bizi çok korkuttun." "Siz beni bırakın dedem nasıl?" "Durumu aynı kritik." Bir an yutkundum. Annem gili merak ettim. Ne yapıyorlardı acaba. "Annem gülden haberiniz varmı." "Evet hastanedelermiş." Abim hemen söze girdi, "Ben mardine gidiyorum. Dedem gil dün akşam gitti. Bende senin uyanmanı bekledim." "Bende geliyorum." Abim olumsuz anlamda başını salladı. Gözleri kıp kırmızı olmuştu. Beti benzi atmıştı. Evet dedeme en düşkün torunu abimdi onu çok seviyordu. Dedemde onu çok seviyordu. "Abi bizde gelelim. Ya son defa..." Abim bir an gözlerini kapattı. Sanki sonunu duymak istemiyordu. Eli saçlarının arasına girdi. Biraz düşündükten sonra, kafasını salladı. Sonra Yiğit'e döndü. "Yiğit biz mardine gidiyoruz. Ben orda herşeye yetişemem sende bizimle gel. Dedem iyileşince geri dönücez. Zaten eb fazla 4-5 gün ordayız." Yiğit'e baktım. Oda bana sonra abime dönerek. "Tabi kardeşim gelirim. İstersen arabayı hazırlatim." "Yok uçakla gidicez." "Tamam ben hallederim." Yiğit odadan çıktı. Abim ne kadarda dedemin iyileşeceğine inanıyor. Ve ben çok üzülüyorum. Ama insan umutlu olmalı. İnşallah iyileşir yoksa dedem olmazsa ailemiz dağılır. Evet dedem serttir ama torunları onun herşeyi çocukken benle oyunlar oynardı. Hemde bebeklerimle oynardı. Sürekli bize oyuncaklar alırdı. Hepimize yeterdi o kocaman kolları. Ben hiç bir zaman dedemi yargılamadım. Çünkü oda ailesinden gördüğünü bizim üstümüzden deniyordu. Dedem giderse ben nasıl toparlanırım bilmiyorum. O beni bu şekilde eğitti. Beni dışardaki kötülüklerden korumak için bildiği herşeyi anlattı. O benim Berfin olmama yardım etti. Onu kaybetmek istemiyorum. Ben 1 sene okula geç başladım. Hazal çok ciddi bir hastalık geçirdi. O yüzden okula gidemedi. Bende okula gitmemiştim. Hazal iyileşince birlikte başlamıştık. O yüzden bir sene geç gittim. Ve bu zamanda yanımda sadece beni anlıyormuş gibi görünen dedem vardı. O benim hem dedem hemde en yakın arkadaşım olmuştu. Bir an elim telefonuma gitti. Dedemin bir fotoğrafını açtım ve ona baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sert görünse de aslında çok iyi birisidir. Ailesi onun herşeyidir. Allahım sana yalvarıyorum dedeme birşey olmasın... 2 saat sonra taburcu oldum. Abim çok kötüydü arabayı sürecek takati yoktu. O yüzden arabayı Yiğit kullandı. Eve gittik. Bir saatte valizlerimizi hazırladık. Arabaya bindik ve Yiğit'in evinin önünde durduk Yiğit arabadan indi evine gidip valizini hazırladı. Sonra dışarı bir çocuk çıktı. Benim yaşlarımda biriydi. Yakışıklıydıda gören dönüp birdaha bakıyordu. Yiğit'e çok benziyordu. Fit bir vücut deniz mavisi gözleri çok güzel giyinen biriydi. Saçları aynı yiğit gibi dağanıktı. Ona çok benziyordu... Sonunda konuşmaları bitti. Ve Yiğit geldi. Hep birlikte hava alanına gittik ve uçağa bindik. Gözüme uyku girmiyordu bir türlü sürekli bizimkiler aklıma geliyordu. Acaba şimdi ne yapıyorlar. Çok kötü olmuştur annem. Aynı bir çocuk gibi çok korkar kandan...
