Sevdiğim Çocuk Bir Mafya

ONUN BURDA NE İŞİ VAR!!

Ne arıyordu bu burda. Birde dedemle konuşuyordu. Merak edip yanlarına gittim.
Yiğit beni görünce şaşırmışa benziyordu.
"Dedecim."
Dedem arkasını döndü. Beni görünce çok mutlu olmuştu.
"Güzel kızım. Hoşgeldin."
"Hoşbulduk dedecim."
Bir an Yiğite baktım. Öküzün trene baktığı gibi bana bakıyordu.
"Tanıştırayım bu Yiğit benim en güvendiğim adamım."
"Ben zaten Yiğiti tanıyorum dedecim."
"Evet efendim bizim azda olsa bir tanışıklığımız var."
Hazalı gören dedem.
"Hoş geldin Hazal."
"Hoş bulduk. Hakan amca."
Sonra dedem bize geri döndü.
"Nerden tanışıyorsunuz."
"Dedecim abimin en yakına arkadaşı dün abimi görmeye gelmişti ordan tanışıyoruz."
"Anladım. Yiğit, Yağız'ın en iyi arkadaşlarından biridir. Kardeş gibilerdir. Aynı senle Hazal gibi."
Küçük bir tebessüm ettim.
"Doğru kardeş gibiler. Ama benle Hazal kardeşiz farkımız çok büyük."
"Doğru."
"Anneannem nerde onuda görmek istiyorum."
"İçerde tatlım."
"Tamam dedecim."
Yiğit'e dönerek imalı bir şekilde
"İyi günler Yiğit abi!!"
Son söylediğime çok alınmışa benziyordu.
"İyi günler Berfin hanım."
Çıldırtacak bu mal beni.
Hazal'la içeri girdik. Anneannemi görünce boynuna sarıldım. Çok şaşırmıştı. Sonra şaşkınlığını yenince oda bana sarıldı. Sonrada Hazal'a "Sizin ne işiniz var burda."
"Gidelim mi?"
"Saçmalama deli kız. Çok şaşırdım daha dün geldiniz. Bukadar hızlı geliceğini düşünmemiştim."
"Sizi çok özledim o yüzden hemen geldim."
"İyi yaptın güzel kızım."
...
15 dakika sonra dedem içeri geldi.
"Misafirimiz gitti mi? Hayatım."
"Gitti canım."
"Dedecim nasılsınız?"
"İyiyim güzel kızım sen nasılsın?"
"İyiyim bende."
"Hazal sen niye hiç konuşmuyorsun?"
"Kusura bakmayın biraz halsizim."
"Geçmiş olsun."
"Teşekkürler."
"Beğendinmi İstanbulu Berfin."
"Yani ama daha hiç gezmedim o yüzden pen birşey diyemiyeceğim."
"Haklısın tatlım. Benimkide soru."
...
Telefonum çalıyordu.
"Kusura bakmayın."
"Aç tatlım aç."
...
"Alo."
"Sen ne yapıyorsun?"
"Ne yapıyormuşum?"
"Bak Berfin ayağını denk al.Bu çocuk  değil."
"Sen salakmısın."
"Abinin haberi varmı buraya veldiğinden."
"Var yada yok bu seni ilgilendirmez."
"Sakın dün olanları kimseye anlatma."
"Sanane istersem anlatırım istemesem anlatmam."
"Bak eğer anlatırsan abinin başı derde girer. Anlıyor musun?"
"Dedem nasıl abime zarar verebilir?"
"Deden deyil başka insanlar.Lütfen bak sizinde başınız derde girer." Tamam mı? Ben seni çıkışta alayım. Ne dersin.
"Olur. Ama her-"
Sözümü keserek,
"Bana birşey sorma zamanı gelince öğreniceksin herşeyi ama şimdi olmaz."
"Neyin içine düştüm ben?"
Yüzüme telefonu kapattı. Mal...
Buna numaramı kim vermişti.
Tabikide Hazal kesin dün onu gönderirken vermişti.
Of Hazal of. Ama bir söz vermiş bulundum. Bugün o malla gezmeye gidicektim. Niye olur demiştimki ben ona of.
Telefonuma bir mesaj geldi.
"Çıkınca bana mesaj at seni alayım."
Çok sinirim bozulmuştu. Hazal'a ödeticeğim bu yaptığını.
...
1 saat sonra yiğite mesaj attım.
"Çıktım"
Hazal'la onu beklemeye başladım.
"Hazal neden benim numaramı ona verdin?"
"İstedi ben ne yapayım?"
"Vermeseydin."
"Şimdi bizi alıcak."
"Ne!!!"
"Bende anlamadım. Düşünmeden tamam dedim. Şimdi bizi alıcak."
"Oha!!"
"Neyse geldi. Konuşma birşey."
İkimizde arkaya bindik. Sürekli dikiz aynasından bana bakıyordu. Ama ben ona bakmıyordum. Çünkü ona sinirliydim. Adamı 2 gündür tanıyorum. Ama bir türlü onun hakkında düzgün şeyler düşünemiyordum. Of neyse bunun pek bir onemi yok sonradan sonradan anlıyacağım kim olduğunu.Bizi çok güzel bir yere götürdü. Burası sanki cennetti. Bu öküz buraya kaç kız getirmiştir şimdi...