𝒏𝒐𝒕 𝒇𝒆𝒆𝒍𝒊𝒏𝒈 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒊𝒏𝒈

"𝑓𝑎𝑛𝑡𝑎𝑠𝑖𝑠𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑦 𝑑𝑒𝑎𝑡𝒉"

Τελικά είναι δύσκολο να αναπνέεις. Να ονειροπολείς, να χάνεσαι στην πλασμένη φαντασία σου. Δύσκολο να χάνεις ότι αγαπάς, έτσι χάνεσαι ο ίδιος.

Ένα κενό αντικαθιστά τον εαυτό που ήξερες. Στέκεσαι και αναρωτιέσαι ποιος είσαι και που βαδίζεις.

Μπορεί να μην άξιζε πραγματικά. Μπορεί το σύμπλεγμα, που νόμιζες πως ανήκεις, ξαφνικά να σε ποδοπάτησε και έδιωξε. Εξαρτιόσουν από αυτό, σου πρόσφερε ελεύθερο οξυγόνο. Αλλά για εκείνο δεν ήσουν αρκετός.

Δυστηχώς τώρα, ανίκανος και ανόητος αγναντεύεις τον κόσμο σου. Κενός πλέον. Ένας κόσμος που κάποτε πλημμύριζε από πάθος, που άστρα έλαμπαν ανάμεσα στον μαύρο ουρανό.

Ένα κομμάτι χάνεται από την ψυχή σου. Μα, γιατί; Απελπίζομαι. Το νιώθεις. Οι χτύποι αυξάνονται και θωρείς μόνο εκείνο. Φαντάζει αγάπη, έρωτας. Ο ίδιος καταστρέφεσαι. Ο ίδιος χάνεις την μαγεία.

Σώπα. Σώπα και άφησε τον ωκεανό δακρύων να κλέψει το οξυγόνο σου. Το οξυγόνο που κάποτε ερωτεύτηκες, που τα δικά μου χέρια έπλασαν και τελειοποίησαν για την ανούσια ψυχή σου.

Χελλο
Καθαρά προσωπικό κεφάλαιο για αυτό άλλωστε είναι τόσο μικρό.

Με ελάχιστα λόγια, ήθελα να εκφράσω τον πόνο στο να χάνεις το ενδιαφέρον σου από κάτι που αγαπάς τόσο πολύ, το όνειρο που όλη τη ζωή σου κυνηγάς και απλά στέκεσαι ερωτευμένος βλέποντας τον εαυτό σου να απομακρύνεται από το όνειρο.

Γαμω το σπίτι μου, ένα όνειρο έχω. Και ότι και να γίνει, όσοι και να με εγκαταλείψουν δεν θα το εγκαταλείψω ποτέ εγώ.

Ελπίζω να είστε καλά και να περάσετε ένα ήρεμο απόγευμα
💜💜💜