𝒏𝒐𝒕 𝒇𝒆𝒆𝒍𝒊𝒏𝒈 𝒍𝒊𝒌𝒆 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒊𝒏𝒈

"𝑡𝒉𝑒 𝑚𝑜𝑠𝑡 𝑏𝑒𝑎𝑢𝑡𝑖𝑓𝑢𝑙 𝑠𝑐𝑎𝑟"

[trigger warning]
[το ακόλουθο κεφάλαιο περιέχει σκηνές ευαίσθητου περιεχομένου (συμπεριλαμβάνεται αυτοτραυματισμός με ελάχιστα λόγια) και μπορεί να επηρεαστείτε στην ανάγνωση του. Όφειλα να προειδοποιήσω._.]

Το επικίνδυνα κοφτερό αντικείμενο ήρθε σε επαφή με το απαλό δέρμα. Ζωγράφιζε στον άχρωμο πίνακα. Χάιδευε το κορμί που απεζητούσε μια ζεστασιά.

Στο απέραντο σκοτάδι βρήκε μια αγκαλιά. Το μαχαίρι συνέχισε να χαρίζει φιλιά στο νεαρό αγόρι.

Κοίταξε το σώμα του. Ερυθρό αίμα συνόδευε τις βαθειές πληγές. Χαμογέλασε γλυκά. Η όψη του φάνταζε τόσο όμορφη.

Θαύμασε το μαχαίρι και του ψυθίρισε ευχαριστώ. Το ευχαρίστησε που δεν τον εγκατέλειψε, που του στάθηκε στα δύσκολα, που πιστό τόσα χρόνια του πρόσφερε αγάπη δίχως συμφέροντα, που τον φρόντιζε και νοιαζόταν τόσο.

Άπλωσε το χέρι του και άρχισε να χαράζει λέξεις. Τις πιο σημαντικές λέξεις, αυτές που στο άκουσμα υπέκυπτε ολόκληρη τη ζωή του.

"Ηλίθιος"
"Αναιδής"
"Άσχημος"
"Αυθάδης"
"Περίεργος"
"Ανώριμος"
"Αξιοκαταφρόνητος"

Κι άλλο ένα χαμόγελο, το τελευταίο, το πιο όμορφο που πλάστηκε από αυτά τα χείλη σε αυτόν τον άσχημο κόσμο. Κι άλλη μια χαρακιά, η τελευταία που υπέστη το αθώο κορμί. Κι άλλα λίγα δάκρυα, τα πρώτα που άγγιξαν το έδαφος και έφτασαν τον ουρανό.

Χελλοοο κόσμε
Τι κάνετε πως είστε;

Εμ δεν χρειάζονται εξηγήσεις για το σημερινό κεφάλαιο._.
Βγήκε πολύ μικρό όπως και το προηγούμενο αλλά αντιμετώπισα διάφορα σοου μου είναι αρκετό

Ελπίζω να είστε καλά και να περάσετε ένα όμορφο και ήρεμο βράδυ
💜💜💜