MADEM (Ara Verildi)

Episode|6

Selam canımcımlar 👻
Ben geldim size de bölüm getirdim. Yorumları okuyunca nasıl mutlu oluyorum anlatamam🙈
Yeni bölüm istemeniz beni heyecanlandırıyor evet ama satır içi yorum yapıp fikirlerinizi de söylerseniz daha da mutlu olurum.🤭
Öpüldünüz 💋
____________________________

Yazar

Genç kız gözlerini usulca araladı, gözünün önündeki bulanıklık gittiğinde odasının tavanı ile karşı karşıya geldi. Biraz tavanı izledikten sonra yatağında doğrulup ayaklarını aşağıya sallandırdı. Usulca yatağından kalkıp banyoya ilerledi. Elini yüzünü yıkadıktan sonra dolabının önüne geçip giyecek bir şeyler aradı.

Dolabından gayet bol ve salaş olan siyah bir t-shirt aldı, altına ise dar paça kot bir pantolon alıp üzerine geçirmeye başladı. Sarı saçlarını özenle taradıktan sonra kolundaki tokası ile tepeden at kuyruğu yaptı. Makyaj yapmadan odasından çıktı. Salona indiğinde Cellat hariç herkesin masada olduğunu gördü. Yavaşça ilerleyip masada ki yerine oturdu.

Önünde duran boş tabağına kahvaltılıklardan azar azar koydu. Masada ki kimseden ses çıkmıyor du. Bu yüzden oda konuşmadı. Aklı şu an masada olmayan Cellat da idi. Acaba şu an neredeydi? Ve ne yapıyordu? Özellikle dün akşamdan sonra onun yüzüne bakabilecek miydi?

Kahvaltıdan sonra odasına çıktı. Yarım kalan kitabına devam etmeye çalıştı. Ama sadece çalıştı, aklındakiler ile bu kitaba devam etmesi mümkün değildi. Aklına sürekli dün olan sahne geliyordu,Cellat'ın onu öptüğü an. O anlar zihnine düşer düşmez kendisini ateş basıyor du. Dudaklarına kapanan o sıcak dudaklar. Hissettiği o güzel duygular, kendisini hiç rahat bırakmıyor du. Elindeki kitabı kapatıp yanında duran komidinin üzerine bıraktı. Biraz bahçe ye çıkmak istedi.

Hava alması ona iyi gelebilirdi. Odasında köşede duran askısından dizlerinin biraz altında biten yün hırkasını aldı. Üzerine geçirip,telefonunu arka cebine soktu ve odasından çıktı. O sıra da karşı odadan çıkan Cellat ile göz göze geldi...

Ceren...

Karşımda durmuş boş gözlerle bana bakıyordu. Hatırlamıyordu işte dün geceye dair hiç bir şey hatırlamıyordu. Tam tahmin ettiğim gibiydi, hiç bir şey söylemeden yanından geçip gidecektim ki "Ceren" diyip kolumdan tutup kendine çevirdi. Tekrar yakınlaşır ken nefesim kesildi. Kalp ritmim bozuldu. Kendime gelip kısık bir ses ile "Efendim." dedim. Ellerini kolumdan çekip tam karşıma geçti. Bıraktığı yer buz tuttu. Ben ise ağzından çıkacak o kelimeleri bekledim.

"D-dün gece..." diyerek sustu, ne yani dün geceyi hatırlıyormuydu? Şaşırmıştım,iyide Cellat içince bir şey hatırlamaz dı ki. Birden tekrar ateş bastı, onun karşısında bu konuyu konuşmak benim için çok utanç verici bir durumdu.
"Dün gece..." diyerek onu teyitledim. O ise konuşmamaya yemin etmiş gibiydi sanki. "Bak!" dedi sertçe, "Dün gece bir saçmalıktı!" Saçmalık mı? Benim hayatımın en güzel dakikalarına saçmalık mı demişti? Gözlerim anında doldu Hayır! Dedim şimdi sırası değil. Onun gözünün önünde değil. "Ben kendimi kaybettim, bak ben Cemre'yi çok seviyorum tamam mı? Ve ona ihanet etmek hayatımda en son isteyeceğim şey." Ne sanmıştım ki beni seveceğini mi o halde büyük saçmalamışım.

"Hem senin o saatte benim odam da ne işin var?"diye sordu. Şok geçirdim, ne yani suç benim miydi? Ben ona insanlık yapmak için gitmiştim oraya. "Ne?"dedim dehşet içinde. O kadar şeyden sonra suçu asla bana atamazdı. "Suç benim mi yani? Ben sana insanlık etmek için odana geldim, ama anladım ki adam olmayana insanlık yapmak, hiç bir işe yaramıyormuş."