Blue love
Pagkatapos ng klase ay hinatid ulit ako ni Jalaneel sa aking silid. Siya prin ang nag dala ng bag ko.
"Susunduin kita ng ala-singko." he said, while we're walking.
"Saan?" I asked.
Hindi niya sinagot ang tanong ko. Hanggang sa makarating kami sa kwarto ko. Ibinigay niya sa akin ang aking bag at kinuha ko ito.
"I'll gonna fetch you later." tumango lang ako bilang sagot. Umalis rin siya at sinarado ko na ang pintuan.
Naligo ulit ako at nagbihis ng isang asul na bestida. Sinuklay ko ang aking mga buhok at nang tignan ko ang oras ay ala-singko na. Pagbukas ko ng pinto, naroron na si Jalaneel. May dala itong kulay asul na bulaklak.
Hindi ko mapigilang mapangiti sa kaniya. Lumapit na ako sa kaniya at tumuwid siya sa pagkakatayo. Inaasahan ko na ibibigay niya sa akin ang dala niyang bulaklak, ngunit hindi niya ito ginawa.
While walking, he's still holding the blue rose. Maybe, he picked it for himself.
"Uhmmm... San tayo?" I asked him, hindi niya sinagot. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad. Nang makalabas na kami ng kaharian ay natanaw ko ang pamilyar na daan na aming tinatahak.
Patuloy kami sa paglalakad. Hinihingal na ako. He wiped my sweats and squatted in front. Binuhat niya ako, hanggang sa makarating kami sa pinuntahan namin kahapon sa... Azraq.
Umupo kami ng ilang minuto, may nakahanda doong pagkain. Iba-iba at sa itsura palang nito ang matatakam kana.
Binuksan niya ito at inihanda, tumulong ako sa kaniya. Hindi niya ako hinayaang tulungan siya.
"Ba't nga pala dito tayo pumuta?" I asked him for the nth time.
"This Azraq, the tree of my mother, reminds me of how painful being left behind. The pain that brought by love. When I met you, I realized that the antidote of trust issues and pain brought by love is also love." he said, he lifted my chin up. Hindi nako nakagalaw sa ginawa niya.
"When I saw you, I found the real meaning of living and that is... Loving"he kissed my forehead.
"Before, I think that trust in my heart is just an ashes that cannot be formed again. You proved me wrong. Now, I bring you here, because I want a new memories in this place with you. " he said and kissed my forehead again.
This is something new to me. I have been inlove, but it's just a platonic love; a love for my parents, friends, and classmates. I had never experienced a romantic kind of love, but Jalaneel made it possible for me.
"Thank you for making me feel that I am loved." naiiyak kong sabi sa kaniya.
"No, thank you for helping me proved to myself that I am capable to feel the word "love" again." mas lalong bumuhos ang mga luha sa mga sinabi niya.
"You're so soft hearted, stop crying." he said while wiping my tears.
"Ikaw kasi eh" sabi ko sabay hampas sa kaniya.
"Ano ako? Crush mo?" natatawa niyang tanong.
"Hindi." I answered him.
"Okay," he simply said. Pumwesto siya sa aking likod at yinakap ako. Inilagay niya kaniyang baba sa balikat. Just like he usually do.
"Jalaneel." I called him.
"Hmmmm..." sagot niya habang nakitingin lang sa kalangitan. Ganon parin ang pwesto namin.
"I don't want to say that I love you, because I'm not yet sure what I feel for you. Maybe, it's more than a crush, but I don't think it's love. Nahihiya akong sabihin to, but my term for this feeling I have for you right now is...SLIGHT LOVE,SLIGHT LANG." tumawa siya sa sinabi ko, he then, kissed my cheecks. Siguro pulang pula na ako ngayon.
BINABASA MO ANG
ENIGMATIC DREAM(COMPLETED) Enigma Series 1
FantasyAng makulimlim na kalangitan; ang banayad na pag haplos ng hangin sa aking katawan. Mga banoy na naglilipana sa kalawakan. Ang perpektong kaharian, hindi nitong kayang tumbasan Ang takot sa aking dibdib na nararamdaman. Pamilyar sa akin ang lugar...
