ENIGMATIC DREAM(COMPLETED) Enigma Series 1

Enigma 18

Dream

"Jalaneel, pwede ko bang kausapin muna si Azurine?" Mama said. Namumugto na ang kaniyang mata sa sobrang pag-iyak.

"Yes po." he said and he left. Hindi ko alam kung saan na naman siya pupunta.

"Anak, I'm very very sorry." I wiped her tears. "Kung sana ay ipina-alam ko nalang sa'yo. Natatakot kasi ako na baka ma-ungkat pa ang bagay na ito." patuloy parin siya sa pag-iyak.

"It's not your fault ma, kung sana lang ay nakinig ako kay Jalaneel; hindi na sana nangyari ito. I'm still happy parin po, because I'm able to say my goodbye's to all my love ones." I sincerely said to her.

"Hindi ko alam kung paano ako mabubuhay sa susunod na araw. Hindi ko na alam kung ano pa ang mararamdaman ko, kung bawat pag-mulat ko ng aking mga mata ay wala na ang nag-iisang dahil kung bakit ko ginagawa ito. It's true when they said that death is not painful, but life is. Me thinking that you'll be gone tomorrow, baby, it's a lethal pain. Walang ina ang gustong mawala ng anak. Paano na ako mabubuhay kung kinuha na ang natitirang rason para ako'y mabuhay? Hindi ko nana-ising matapos ang araw na ito. The sorrow, pain, and sadness I am feeling right now is beyond comparison, Azurine." she said and I hugged her so tight. Hindi ko na kayang makita siyang ganito.

"Ma, at first, ini-isip ko na baka wala lang dito ang magulang ko kaya mas nararamdam ko ang pagmamahal ng isang ina sa'yo. Inisip ko rin na ang sama kong anak, dahil t'wing nakikita kita, pakiramdam ko ikaw ang aking ina. Pilit kong sinasabi sa aking sarili na maybe the reason why I can feel so much love and comfort from you is that ikaw ang nakakasama ko rito.  The way your eyes shined when I found out my own chandra is priceless. Titigan niyo lang ang mga buwan kapag nami-miss niyo ako. Balitaan niyo rin ako kapag may nakatalo na kay Jalaneel sa mga quizes niyo, ah?" sabi ko sa kaniya sabay turo sa kaniya ng asul na buwan.
Habang tinititigan niya lang ako; nakikinig sa lahat ng mga sinasabi ko.

"H'wag niyo na ring sabihin sa aking kung sino ang papalit sa akin sa Bluesette, i-iyak lang ako kapag nalaman kong mas magaling siya." natatawang biro ko sa kaniya, habang patuloy siya sa pakikinig sa akin.

"You're the best,Azurine. You're beyond best." she told me and hold my hand.

"Anak, hindi ito ang buhay na pinangarap ko sa ating dalawa. Hindi ito ang ginusto kong kahihinatnan nating dalawa." she said as she kissed my forehead.

"Jalaneel, ano ka ba? Ano ang gagawin mo ha? Nasisiraan ka na ba?" sigaw sa kaniya ni Aika, nagulat kaming lahat sa sigaw ni Aika.

"Aika, I know what I'm doing! This is for her!" sagot sa kaniya ni Jalaneel.

Nagulat ako nang pumunta sa direksiyon ko si Jalaneel, may dala itong punyal. Sobrang natakatakot ako.

"Jalaneel! What are going to do?!" pasigaw na tanong sa kaniya ni Mama.

"Ma'am" he said.

"What?! Nasisiraan ka na ba, Jalaneel? Ha?" hinampas-hampas siya ni Mama. Pinigilan ko siya, ngunit mas hinampas niya si Jalaneel.

Ilang sandali lang ay naramdaman ko ang pamamanhid ng aking katawan. Nagulat ako nang itinusok ni Jalaneel sa aking dibdib ang punyal na kaniyang hawak-hawak. Nanginginig ang kaniyang mga kamay.

"Jalaneel!" sigaw ng lahat sa kaniya, ngunit mas idiniin niya ang pagkakatusok nito sa aking dibdib. Hindi ko inaasahan na sa paraang ito matatapos ang buhay ko, kaya kong tanggapin ang sumpa; ngunit hindi kayang tanggapin ng sistema ko ang nasasaksihan ko ngayon.

Hindi na kaya ng aking katawan, napaluhod ako sa sobrang sakit. The pain I am feeling right now is not just physically. Hanggang sa hindi ko na kayang huminga.

Ma'am Myta's POV

Nang daluhan ko ang aking anak ay wala na itong buhay. Yinakap ko ang duguan niyang katawan.

"Jalaneel! Anong ginawan mo sa anak ko!? Walang hiya ka! Gustong-gusto kitang patayin ngayon, alam mo ba?!" hinampas ko siya nang buong lakas.

"Ma'am, that's for Azurine. Kinakailangan mamatay siya dito sa mundo ng Chandraneel para makabalik siya sa mundo ninyo. Kapag tuluyan na siyang nakuha ng painting, hindi-hindi niyo na siya muling makikita. Ihahatid kita bukas sa puno ng Ossaiwa. Sa ganitong paraan, maililigtas ko si Azurine." mahabang paliwanag niya, nabuhayan ako nang pag-asa sa mga winika niya.

"Normal ulit kayong mamumuhay doon bilang mga tao. Masakit man para sa akin ang ginawa ko, walang akong magagawa kinakailangan kong iligtas si Azurine. You stayed here for 35 days, pagbalik niyo sa mundo ng mga tao; Azurine will 58 years old. Mas maraming taon pa kayo magkakasamang dalawa." he explained, niyakap ko siya ng mahigpit at nagpasalamat.

"Thank you so much, Jalaneel!" I thanked him.

"You don't need to thank me, Ma'am. I thank you for bringing Azurine in my life. In the span of 35 days, I felt the geniune happiness." he smiled at me.

"Kung papipiliin ako para sa aking aking anak, paulit-ulit kitang pipiliin, Jalaneel. " sabi ko sa kaniya. Habang buhay kong tatanawin ng utang na loob ang pagliligtas sa buhay ng aking anak.

"Sana po ay pipiliin rin ako ng inyong anak, kahit hindi niya ako piliin. I will choose her no matter what. " he answered me.

Sina Aika, Neelu, at Fizureh naman ay walang tigil parin sa pag-iyak. Nilapitan ko sila at agad niyakap.

"It's was a great oppurtunity meeting the  Bluesette. Marami pa sana tayong riddles at trivia na sasagutan, ngunit kailangan ko nang magpa-alam. Hinihintay na ako ng aking anak,eh." isa-isa silang yumakap sa akin.

"I am so proud to be one of your teacher, habang buhay kong dadalhin ang mga masasayang alala na iyon. " I said.

"Ma'am naman,eh! Hindi pa nga ako nanalo, a-alis na kayo." biro ni Neelu pero umiiyak parin ito.

"Kailangan ako ng anak ko, eh." sagot ko sa kaniya. Hindi na kami bumalik sa aming mga kwarto. Dito na kami nakatulog sa sobrang pagod.

Kinaumagahan, hinatid na ako ni Jalaneel sa puno ng Owaissa. Pinilit ni Fizureh na ihatid kami gamit ang chandra niya, ngunit mas ginusto kong maglakad at maka-usap si Jalaneel sa huling pagkakataon.

"Jalaneel, hindi akong magsasawang magpasalamat sa'yo." naglalakad lang siya, tinatatanaw ang kaniyang dinadaanan.

"Kahit anong mangayari, ganon pa rin po ang aking magiging desisyon. Love and selfishness are incompatible: ang tunay na nag mamahal kayang magparaya."
kalmadong sabi niya.

"Pagkagising ni Azurine, hindi na niya maa-alala ang mga positibong pangayayari dito, ang tanging maa-alala niya ang pagsaksak ko sa kaniya. "nagulat ako sa kaniyang sinabi. Mababakas ang kalungkutan sa kaniyang boses at mukha.

"Paano mo nalaman ang lunas sa sumpang iyon, Jalaneel?" ito talaga ang dahilan ko kung bakit gusto kong kausapin siya. Maging si Marlais na pinuno ng kaharian na ito, hindi alam ang lunas sa sumpang iyon.

"I am the son of Anita, Ma'am." nagulantang ako sa tinuran niya.

"What? Did I heared you wrong?" I asked again.

"You heared it right, Ma'am." sagot niya. Hindi ako makapaniwala sa kaniyang sinabi.

"Nandito na po tayo, Ma'am." he said, bukas na ang puno ng Ossaiwa.

"Thank you, Jalaneel. " sabi ko sa kaniya bago ako naglakad papasok na puni ng Ossaiwa.

"Take care of Azurine, Ma'am. I will never forget that once in a blue moon, I've met my own  blue moon. 'Till the next dream again."