SL 1: Keeping the Sun's Embrace

Kabanata 1

Province

Life is cruel and unfair they say, some are lucky but others aren't. It is like they are chosen to succeed and taste happiness when others suffer.

Why do we always experience this kind of fortune when we should all feel containment?

Hindi naman sa nagsisisi ako pero hindi ko maiwasan ikumpara ang sarili ko sa iba.  A life that I always wanted to feel states of happiness and comfort.

They say I'm very lucky to have this wealth as I get everything I want and a family who never misses paying my attention.  But despite these, it's never been enough.

It was sunny when we arrived in Santa Lucena. Mahaba haba rin ang aming byahe. Mahigit kumulang sa sampung oras. I never thought that this trip could be this long. Biglaan ang paguwi namin rito na hindi masyado ni klaro nila Papá at Mamá. Hindi pa naman ako nagpaalam ng maayos sa dalawa kong kaibigan na si Joshua at Emilie.

Pinagmasdan ko ang buong paligid sa labas ng bintana ng aming sasakyan. Na tanaw ko ka agad ang malawak na palanan. Hindi kagaya sa lungsod na puro matataas na mga gusali pero dito ang natatanaw mo lang ay puro mga taniman at magkakalayo ang halos bahay na amin na dadaanan.

This place is all foreign to me. I just hope I can start a pleasant year in this province.

Kwento sa akin ni Mamá itong probinsya na ito ay ang hometown ni Papá kung saan rin ako pinanganak. Kilala daw ang angkan ng mga Suarez sa probinsya ng Santa Lucena. Kung saan kilala bilang pamilya ng mga politiko. Ang nagmamahala sa bayan na ito ngayon ay ang aking lolo. Ama ni Papá na si Armando Suarez.

Nakilala ko na ito isang beses sa Manila ng may pagkakataon itong dumalaw sa akin sa hospital kasama ang pangalawa niyang asawa na si Florentina Suarez.

My grandfather has this aura of dignity and power. That anyone who stares into his eyes suddenly feels intimidated. Even though I'm his granddaughter, I still feel insecure whenever I talk or just look at him. Kabaliktaran naman sa kanyang pangalawang asawa na palangiti. I don't understand why my father seems to hate her. When she's really friendly and caring to us.

"Just a few minutes Amoré, we are almost near," Mamá said while she brushed my hair using her fingers. I smiley nodded at her and continued staring outside the window.

Mga ilang minuto nakalipas nakarating na rin kami sa aming inaasahang pook. Natanaw ko sa harapan ang malaking gate ng mansion at sa bandang gilid naman nito ay nakaunit ang aming epilyido duon. Agad naman binuksan ng guard ang gate ng natanaw ang aming sasakyan.

The mansion is extravagant. The way the place looks like a castle is because of its unique features. It's medieval with a touch of modern style. I think it inspires one of the castles in Europe.

Nang huminto ang sasakyan sa harapan ng bahay agad  binuksan ng aming tauhan ang pintuan. Nauna bumaba sina Papá at Mamá na ako naman ang sumunod.

Sumalubong sa amin ang nakahelerang mga kasambahay na nakasuot ng kanilang puting uniporme sa harapan at sa gitna naman ng mga ito na naka-tayo sila Lolo at Lola Florentina na kaagad kami nilapitan.

"Welcome to Santa Lucena!" Maligayang bati ni Lola sa amin. Agad naman niya akong sinunggaban ng yakap na siyang kinatuwa ko. Sumunod nakipag beso naman ito kay Mamá pero nang tumingin nito kay Papá hindi man lang siya nito pinasadahan ng tingin.

"Let's go inside. Shall we? " pag-yaya ni Lolo. Sabay sabay kami naglakad papasok sa loob. Kinuha naman ng iilang kasambahay ang aming kagamitan sa sasakyan.

As we entered, I was amazed at the architectural design and antique furniture inside the mansion. It's so elegant and fancy. Bagong bago sa paningin ng aking mga mata.