Friends
"I'm sorry,"
Two words that I longing to hear from him in the past week. Forgiveness wants to make a change for his mistake. Some people may not be easy to forgive a person but who am I not to forgive when God forgive us easily.
Napapikit ako ng aking mata kasabay tumingala sa kalangitan. The sky is already orange-yellow a sign that the sun beginning to rest for a day as the darkest soon to be set in. Lumingon ako sa kanya sakto nagtama ang aming mata. Staring into his eyes full of intensity, I wondered how I could figure out the mystery within it.
With the sun on his back reflecting his shadow underneath. He looks like a gift of God in front of me, so dominant yet so fragile without a word to describe it. I couldn't help but think of myself to him. In his arms like a safe pace no worries to think of.
"Look I'm sorry. I was wrong being so rude to you. Nadamay ka sa galit ko na hindi naman dapat. Hindi ako pinatulog ng konsensya ko sa ginawa ko sayo. I know your hurt, please forgive me." anya na tila lumambot ang aking puso sa kanyang sinabi.
Hindi ako nagsalita agad at nanatili nakatingin sa kanya habang ito nakatingin rin sa akin hinihintay ako magsalita.
Sabay naman kami napalingon kay Jasmin na mahulog ang hawak nitong bote. Taranta naman niyang pinulot ito sa sahig habang nanatili nakayuko ang kanyang ulo.
"Mauuna na ako Señorita," saad nito at kinuha ang tali ng kabayo sa akin at nagmadali naglakad patungo sa kwadra.
Ngayon na kaming dalawa nalang ang naiwan hindi ko maiwasan kabahan sa harapan niya. I stood up confidently, never showing him I'm nervous.
"Amelia," tawag niya muli sa aking pangalan na lalo lumakas ang tibok ng aking puso. Dagdag pa na mas lalo dumoble ang aking kaba.
Keep yourself together Celine!
"Sebastian," I called his real name, which caught him off guard. I never had the chance to call his name ever since I knew not until now.
Tinanggal niya ang kanyang sumbrero kasabay sinuklay ang kanyang buhok gamit ang kanyang daliri. Umawang ang labi niya. I can sense his amazing control taking over him. Humakbang ito ng isang beses paabante sa akin na may tinatagong ngisi sa kanyang labi.
"How can you forgive me Amelia? Hmm?" tanong nito na may lambing sa tono ng kanyang boses.
I rolled my eyes at him as I heard him chuckle. Ganito ba magsuyo ang isang Luke Sebastian Cervantes?
"Cook for me then," I said out of nowhere. Gutom na rin ako kaya why not.
Mapaglarong ngiti ito binigay sa akin na mabilis ako umiwas ng tingin."Yun lang ba?" tumango naman ako bilang sagot.
Sinuot naman niya ang kanyang sumbrero kasabay inayos ang kanyang kabayo.
"Sa bahay na lang kita paglulutuan." anya nito at nilahad ang kanyang kamay.
Napatingin naman ako sa kanya at sa kanyang kabayo. Are we just riding one horse together?
Umiling nalang at hindi inantala ang iniisip. Inabot ko naman ang aking kamay sa kanya at inalayan niya ako sumakay sa kabayo. Sumunod siya na walang hirap sumampa at umupo sa likod ko. When I felt the warmth of his hard chest against my back, I straightened. I gasped inwardly when he placed his hands on the sides of my waist holding the rope. It was difficult to ignore the protruding veins in his muscled arms. I deep sighed.
"Are you ready?" he said in a low, manly voice that made me gulp. That simple sentence made me excited when he said it.
Ilang minuto rin nakalipas at nakarating na rin kami sa maliit nitong bahay kung saan kami nagpalipas ng isang gabing magkasama noong naabutan kami ng malakas na ulan. I feel my cheeks suddenly blushed remembering that night with a man that I felt secure and safe with.

BINABASA MO ANG
SL 1: Keeping the Sun's Embrace
Romance[Santa Lucena Series #1] Keeping herself together in place. Celine Suarez is hesitant to set a new chapter of her life in a new place with unfamiliar people. Living supposedly with a simple life in a province, she started to question her past when s...