Het onbewoond eiland

~Hoofdstuk 8~

"Luna!?""LUUUNNAAA!!" hoor ik een angstige vrouwenstem roepen. Als ik bij de eerste rots (vanaf het strand) aankom, verschuil ik me achter de rots. "Luna! Alsjeblieft kom terug!" Pas nu herken ik de stem...

Shit, hoelang ben ik weggeweest?

Ik kijk stiekem om het hoekje van de steen en zie daar me moeder, huilend op haar knieën in het zand. Er loopt een man naar haar toe en legt zijn hand op haar schouder. Hij helpt haar opstaan en meteen knuffelt mijn moeder hem. Ho, ho... HOOO...! Wacht es even! Mijn moeder knuffelt met een wildvreemde man???

Snel duik ik onder water en zwem naar ze toe. Als ik bij het ondiepe water ben aangekomen, ga ik langzaam rechtop staan. "Mam?" vraag ik zachtjes. Gelijk stopt me moeder met snikken en staat mu stokstijf in de armen van de (knappe) wildvreemde man. Met een ruk draait ze zich om. Ik zie gelijk dat ze veel gehuild heeft. Haar ogen zijn rood, haar haar ziet eruit als een vogelnest en haar gezicht is zo bleek dat je je zelfs kan afvragen of ze nog leeft.

"LUNA! WAAR WAS JE IN GODSNAAM JONGEDAME??""Ik -eh- i-ik was d-daar." en ik wees voorzichtig in de richting van de stenen. Me moeder volgt me vinger en blijft vaag voor zich uitstaren. Ik wapper met me hand voor haar ogen. Nu kijkt ze me aan met een blik die kan doden. "Mam.. hoelang ben ik weggeweest?" vraag ik met een angstige blik. Zonder haar ogen te bewegen zegt me moeder; "Twee dagen.."

Oh shit... hoe kan da- Oh wachtt, natuurlijk, die jongen had me gedrogeerd. Paolo of Pablo, weet ik veel hoe die heet.

Nu wappert mijn moeder met haar hand voor me ogen. Als ik haar weer aankijk, vliegt ze me om de hals en barst in tranen uit. "Ihk mi-histe je zo-hooo!" zegt ze snikkend. Troostend wrijf ik over haar rug terwijl ik de vreemde man bestudeer.

Hmmm... opzich heeft hij wel wat van die vreemde jongen... Paolo, of nee, het begon met een P, ehh.. ach, laat ook maar. Ik vraag het volgende keer wel weer.

Als me moeder is uitgehuild, fluister ik zachtjes in haar oor: "Mam, wie is die rare vent die pedofiel naar ons zit te staren?" "Ssttt, niet te hard praten, hij kan Nederlands verstaan. Ik vertel het straks thuis wel."

Zachtjes duw ik me moeder van me af. "Zullen we maar naar huis gaan lieverd?" "Is goed, alleen wat doen we met Mister Handsome hier?" zeg ik knikkend in de richting van de man. Langzaam kleurt me moeder rood. Ze draait zich naar de man toe en zegt in het vloeiend Italiaans; "Stiamo andando in casa, che si vuole con esso?" (We gaan naar huis, wil je mee?) De man kijkt net zo verbaasd als mij. Ik wist niet dat me moeder zo vloeiend Italiaans kon spreken! "Va bene se vado ame ga casa propria?" (Is het goed als ik naar me eigen huis ga?) "È buono" antwoord me moeder. "Ga je mee schat?" vraagt me moeder.

Ze draait zich weer om naar mij en begint gelijk te schaterlachen als ze mijn, nog steeds, verbaasde gezicht ziet. "Ik heb een studie Italiaans gedaan" zegt ze als ze is uitgelachen. Ik frons me wenkbrauwen, maar ren snel achter me moeder aan als ik zie dat ze richting onze auto loopt.

~Eenmaal thuis aangekomen~
"Mam! Loop niet steeds weg en negeer me niet!" roep ik naar me moeder. Me moeder draait zich langzaam om op haar hielen. "Wat wil je weten dan?!" snauwt ze me toe. Ik schrik even maar herstel me gelijk weer.

Concentreer je Luna... sterk blijven.

"Wie was die vreemde man die ons zo pedofiel aan het aanstaren was?"

"Luna!"
"Sorry."

"Ga naar je kamer! NU!" Langzaam krijg ik tranen in me ogen. Waarom moet per se MIJN moeder nou overal opeens boos om worden?? In de auto vroeg ik alleen steeds wie die man was, maar ze gaf de hele reis geen antwoord. "LUNA! NU ONMIDDELLIJK NAAR JE KAMER!" Ik laat een traan rollen, ze was wel vaker zo boos op me geweest, maar nog nooit zo boos.

Langzaam strompel ik de trap op. Als ik boven ben ren ik snel naar me kamer en sla me deur met een klap dicht. Meteen ga ik met me rug tegen de deur zitten en barst in tranen uit.

Waarom mam, waarom?

TADAAAA IK BEN ZO TROTS OP MEZELF *geeft zichzelf schouderklopje* ik heb eindelijk weer een hoofdstuk kunnen schrijven. 🙌

Misschien heb je gemerkt dat ik er wat langer over doe dan IndyDouma om een hoofdstuk te schrijven, waarschijnlijk omdat Indy nog doorschrijft op school. (en ik namelijk niet 😆)

Ik probeer wel zo vaak mogelijk tussen al me bergen huiswerk door te schrijven, maar soms lukt het niet. Van me ouders moet ik meer concentreren op me cijfers in plaats van tot 1 uur 's avonds een hoofdstuk te schrijven 🙋

Maaarrr, zoals altijd,

Stay Fabulous✨💕
and I love you guys ❤️

Kisses, C 💋