Het onbewoond eiland

~hoofdstuk 9~

Ik zit nog steeds met mijn rug tegen de deur als erop geklopt word. 'Luna?' hoor ik de stem van Heaven vragen. O serieus, mam? Je wilt zelf niet met me praten dus laat je dat je personeel maar doen. Laag mam, heel laag. Ik besluit haar te negeren en hier te blijfen zitten. Ik hoor de voetstappen weg lopen. 'lun? Kan je alsjeblieft die deur open doen? Je moet toch eten?' hoor ik Levi dan wanhopig zeggen. Ik zucht ,maar laat Levi wel binnen. Levi heeft me altijd begrepen. 'Lun, mama is echt een beetje depri.' zegt Levi als hij de deur achter zich weer opslot heeft gedaan. 'Eigen schuld.' 'Het was wel jij die twee dagen weg was, hé.' 'Dat mag dan wel zo zijn, maar zij was het die hierheen verhuizde zonder ook maar iets te zeggen. Zij die bedacht dat we het allemaal "Oja, is goed mam!" zouden accepteren. Zij die op het strand staat te kuffelen met een of andere gek die ze niet eens kent. En me er niks over verteld. Ze kan het me niet kwalijk nemen dat ik boos ben. Dat ik gekwetst ben!' Ik ben steeds harder gaan praten en ik sta inmiddels te schreewen. Levi hoor alles kalm aan en als ik  klaar ben praat hij pas weer. 'Luna, ik begrijp je, ik maak precies het zelfde mee, maar je moet haar standpu-' Ik ruk mijn deur open die naar buiten leid en ren naar buiten. Weg van het gezeur. Weg van de mensen die denken dat alles maar goed is. Dit is MIJN leven! IKheb ook wat te willen!

Ik ben nu al een paar uur aan het rennen en mijn voetten beginnen pijn te doen, maar ik merk het niet. De tranen die uren gestroomt hebben zijn gestopt. Plotseling hoor ik achter me wat Italiaans geschreeuw, maar ik negeer het. Na nog ongeveer een kwartiertje gerend te hebben voel ik opeens twee armen om me heen, en zonder erbij na te denken draai ik me om en verberg mijn gezicht in zijn T-shirt. Ik ril van de kou. Ik draag een sweater en rokje tot 10cm boven mijn knieeën met een panty. Ik trek me iets terug uit de armen en kijk recht in twee, helder blauwe, blauwer dan je ooit gezien hebt, ogen, die me bezorgt aan kijken. 'Come ti chiami?' vraagt hij. Ik kijk hem raar aan. Ik spreek wel wat Italiaans, en ik heb dit ook al vaker gehoord, maar mijn lieve hersentjes willen even niet mee werken. 'What's your name?' vraagt hij dan. O, die is makkelijk. 'Luna.' 'And what language do you speak?' Die weet ik ook! Ik ben hier goed in! 'Dutch.' Hij kijkt me aan met zo'n "meen je dat nou?" blik. 'Had dat even eerder gezegt.' O, serieus? Spreekt iedereen in Italië nederlands, ofzo? 'Je had het niet gevraagt.' antwoord ik dan simpel. 'Waarom ben je hier? Het is 23:00.' Oepsie. Ik was om 19:00 weggegaan. 'Ach, je kent het wel. Moeders die je gek maken, Broers die dan aan haar kant staan...' 'Nee, eigenlijk niet. Ik woon bij mijn zus, en zover ik me kan herinneren is ze altijd aardig geweest.' 'Geweest?' 'Tja, ze is al zo'n vijf jaar op wereld reis.' Ik knik. 'Heb jij het niet verschrikkelijk koud?' Ik knik weer. 'Kom mee.' en hij dirigeert me in de richting van net zo'n villa als wij hebben.

Terwijl we lopen verteld hij dat hij Nathan heet, en 16 is, waarop ik weer vertel dat ik 15 ben. Als we naar binnen lopen Zie ik een meisje van rond de 20 op de bank zitten. Ze heeft niet door dat we binnen komen en ik kijk wat ze kijkt. 'Pitch Perfect!' gil ik en ik spring naast haar terwijl zij een halve meter omhoog springt van schrik. Ik hoor Nathan achter me lachen en ik kijk een beetje beschaamd. 'Ook hallo.' grinnikt het meisje -waarschijnlijk de zus van Nathan- en zegt 'Ik ben Caitlyn.' 'Haii, ik ben Luna. Sorry van die hart-aanval van net.' Ze grinnikt weer. 'Cate? Heb jij misschien iets warmere kleren voor Luna. Ze heeft net 4 uur over het strand gerend.' Caitlyn's ogen worden groot en kijkt dan naar mij. 'Wil je hier logeren?' 'Als dat mag?' 'Ik stel het zelf voor.' 'Mag ik dan misschien wel mijn broer bellen?' 'Tuurlijk.' Ze haalt een mobieltje uit haar broekzak, ontgrendelt hem en geeft hem aan mijn. Ik toets Levi's nummer in en breng hem naar mijn oor. Pieeeep. Pieeeep. Pieeee-'Met wie spreek ik?' Hoor ik een schorre stem van Levi vragen. 'Leev, met Luna.' 'Luna? Waar ben je? Hier heb ik dus geen zin in. 'Ergens, maar ik kom vanacht niet thuis.' 'Je bent toch niet bij een of andere kerel die je op het strand tegen kwam, he?' vraagt Levi wantrouwig. Ik werp een blik op Nathan. 'Nee Levi, Ik ben gewoon bij een meisje. Wil je bewijs?' 'Ja.' zegt Levi meteen. Caitlyn komt net de kamer weer in lopen met wat kleding voor mij. Ik steek de telefoon naar haar uit en leg mijn vinger over het microfoontje. 'Kan je alsjeblieft tegen mijn broer zeggen dat je een meisje bent, en als hij ook maar iets vraagt in de richting van of hier ook jongens wonen zeg je "nee"' Ze knikt en praat even met Leev. Dan hangt ze weer op. 'Zo geregeld. Nathan, weg wezen. We gaan hier een Girls-night houden!' Ze kijkt bedenkelijk. 'Wauw, wat heb ik dat lang niet gezegt...'

_______________

En de beurt geef ik door aan... @chantaldros! Die zag je niet aan komen, he, Chan?Ik weet dat het onverwacht is dat jij de beurt krijgt, maar je kunt het.Doe-doei!

Xx Me