Het onbewoond eiland

~hoofdstuk 13~

Haii, It's me again. Chantal had het druk en is nu ook ziek dus neem ik dit hoofdstuk weer over. XxMe

Ik. Haat. Dit. Verdomde. Eiland. Buiten dit hutje: storm. Binnen dit hutje: twee kleuters die maar niet stoppen met ruzieën. De ruzie gaat over een stoel. Een stoel! 'Maar ik zat er eerder!' hoor ik Nathan schreewen. 'Dit is mijn hut!' reageerd Pablo. 'Luna!' schreeuwen ze nu in koor. Ik sta kalm op en loop naar ze toe. 'Weet je wat jullie gaan doen?' vraag ik liefjes 'Volwassen worden!' Ik ren de hut uit het woud in. Ik kan er gewoon niet meer tegen. Na een tijdje gerend te hebben -het lijkt twee minuten, maar voor het zelfde geld is het twee uur-  voel ik de kou en regen niet meer, maar weet ik ook niet meer waar ik ben. Ik hoor Pablo en Nathan mijn naam niet meer roepen en ik begin het weer koud te krijgen. Ik kan naar het strand lopen, maar ik weet niet aan welke kant het strand is. Straks loop ik nog dieper het bos in. Ik kijk om me heen en zie dan een soort grot. Ik loop naar binnen en zie dat hij niet heel diep is, maar wel groot genoeg, wat betekent dat er geen enge beesten in zitten. Ik ga in een hoekje zitten. Ik zit nu in elk geval droog. Wat zou mijn moeder en broer nu wel niet denken. En Caitlynn. Ik zucht en langzaam zakken mijn ogen dicht...

---

Ik word wakker van stemmen. Tot mijn grote opluchting herken ik ze. Verwacht het of niet, het zijn Nathan en Pablo. Ik open mijn ogen en kom tot de ontdekking dat zittent slapen tegen een rotswand niet het slimste is wat je kan doen. Ik wil opstaan, maar zie nu pas dat mijn halve been open ligt. Ik begin hun namen te roepen en al snel zie ik nathan tevoorschijn komen, gevolgd door Pablo. Ik heb geen zin in nog een ruzie, en steek mijn armen naar Nathan uit die me vervolgens in bride-style optilt. Ik nestel me tegen  hem aan en val al snel weer in slaap...

---

Als ik wakker word zie ik het hutje al. Ook zie ik dat de zon al opgekomen is. Toen Nathan en Pablo me vonden was het ongeveer middernacht. hoe ver -en hoe snel- heb ik dan wel niet gerend? We lopen naar binnen en Nathan legt me op het bed van Pablo, die mijn been begint te verzorgen. Nathan gaat thee maken. Eigenlijk is dit beeld best comisch. Ik bedoel, Vrouwen aan de macht!! Nathan is thee aan het zetten en Pablo is zustertje aan het spelen, Ik bedoel maar hoor, Hallo! Ik glimlach en kijk uit een raampje waarna ik het op gillen zet...

----------------------------------------

PamPamPamPammmm... What happend? Dat mag @chantaldros gaan verzinnen. Ik heb niet veel te zeggen, behalve dat ik dit hoofdstuk vrij kort vind.

XxMe