Het onbewoond eiland

~Hoofdstuk 12~

We lopen het huisje uit terwijl Nathan me een beetje ondersteund, aangezien mijn benen nog een beetje wankel zijn. We lopen naar de branding en gaan zitten waar het zand net nog niet nat is. Ik ril omdat het best wel koud is. Het is nog vroeg en er staat een zacht briesje. Nathan merkt het en slaat een arm om me heen. Ik verlies mijn evenwicht en van tegen zijn borst. Hij drukt me stevig tegen zich aan en legt zijn kin op mijn hoofd. Eerst verstijf ik bij dit gebaar en weet ik niet wat ik moet doen. Dan kan het me allemaal niets meer schelen en ontspan me. Ik weet niet hoelang we zo zitten. Het kan uren zijn, maar het zouden net zo goed twee seconden kunnen zijn, als ik me op sta en mijn short en topje uittrek om het water in te rennnen. Ik draag mijn zwarte bikini waar wit kant overheen zit. Ik hoor hoe Nathan achter me aan komt en zwem snel verder. Hij heeft een voordeel dat hij al in zijn zwembroek zat, maar ik weet niet hoe snel hij kan zwemmen. Ik kijk achterom en dat was niet slim. Ik word aan mijn voet achteruit getrokken, en hoor Nathan mijn naam roepen. O. Dan was het zeker niet Nathan die aan mijn voet trekt. Ik trap mijn aanvaller met mijn vrije voet in zijn edele delen en hij schiet achter uit. Ik zwem zo snel ik kan -en dat is snel- naar een rots. Even later klimt Nathan naast mij en ik zit nog steeds naar het water te kijken waar ik net naar beneden was getrokken. Nathan raakt met zijn vingertoppen mijn boven arm aan. Ik kijk hem in zijn -heldere, prachtige, perfecte- blauwe ogen. Ze staan bezorgd. 'Misschien moetten we terug.' zegt hij. Ik schud koppig mijn hoofd, en draai mijn gezicht weer terug... en kijk recht in twee groene ogen. Het is niet zo'n oogkleur die ik heb. Deze kleur is echt gewoon lelijk. Bedenk de lelijkste groen die je kent. Oke, en dan nog één tint lelijker... Hebbes. Die kleur. Precies. Daar komt bij dat ze er echt eng uit zien. Ze staan een beetje... kwaadaardig. Het enige mooie aan zijn ogen zijn de lange, volle wimpers, maar dat is eigenlijk ook alles. Dit alles bedacht ik in minder dan een halve seconde waarna ik achteruit schoot in Nathans armen. Hij houd me nu nog steviger vast dan op het strand. Ik druk mijn gezicht tegen zijn borst aan. 'Wat moet je Austin?' hoor ik Nathan zeggen. Hij heet dus Austin. Wacht, wat? Nathan kent hem? 'Ahh, toe nou Nathan.' 'Nooit.' sist Nathan terug.'Als je het niet geeft pak ik het wel gewoon.' Het? Wat is het? Dan voel ik twee -behaarde, zweterige-  handen op mijn heupen, lager dan gewenst. Aha, Ik ben dus "Het". Maar waarom? Wat heb ik gedaan? Ik voel hoe Nathan een hand losmaakt om de handen weg te duwen, maar het lukt hem niet met één, en hij weet dat als hij de ander gaat gebruiken, ik weg ben. Zijn jongens echt zo dom? Ik wil niet veel zeggen hoor maar, hallo? dit meen je toch niet serieus. Ik besluit Nathan -die inmiddels een beetje gefrustreerd raakt- te helpen, en een van mijn benen schiet opnieuw achter uit. Het geeft het gewenste effect en Austin valt van de rots af. Tot mijn verbazing zie ik het eiland liggen aan de andere kant, en geef Nathan een teken dat we daar heen moetten. Hij knikt en we duiken van de rots af.

Als Nathan ook het strand heeft bereikt, begin ik te lopen naar Pablo's huisje. Ik weet dat het niet heel slim is, aangezien Nathan weet wie Nathan is en andersom evengoed -verwacht ik- W=maar wat moetten we anders? Ik wil niet die Autsin nog een keer in de ogen kijken, of hij krijgt zijn derde trap. Plotseling begint het te regenen en ik begin te rennen met Nathan in mijn kielzog. Als we net Pablo's hutje binnen lopen, begint het ook te onweren. Fijn. Het stormt. 'Je bent hier vaker geweest.' constateerd Nathan. Ik knik zonder er verder op in te gaan, en hij laat het er dan ook maar bij zitten. Er gaat een deur open en Pablo's ogen gaan eerst verbaast naar mij en zijn ogen knijpen en beetje samen als hij Nathan ziet, die toen hij Pablo zag zijn arm om mijn middel had gelegt. Die twee kennen elkaar. En zo te zien hebben ze een verleden.

..........................................................................

Heeeeey, Ik heb eigenlijk niets te zeggen, behalve:

Chan, Your turn.

Byeee, XxMe