Het onbewoond eiland

Hoofdstuk 15

De jongens blijven me met grote ogen aankijken. serieus? Moet ik nu iets gaan bedenken? Uhlg, jongens...soms heb je echt niets aan ze. ik begin na te denken en, ja hoor, ik bedenk weer een ge-wel-dig plan. Ik geef een gil en de jongens kijken me meteen bezorgt aan. 'De grot.' zeg ik droog. Hun ogen beginnen te twinkelen en we rennen met z'n drieën naar buiten. Pablo voorop omdat hij de weg weet, ik in het midden omdat de jongens me "in de gaten willen wouden." Zucht. Plotseling voel ik iets mijn enkel raken en ik val op de grond. Nathan, die achter me rende tilt me snel met een arm op en zet me op zijn heup. Tranen van pijn en angst vermengen zich op mijn wangen waarna ze op Nathans schouder vallen. Ik leg mijn gezicht in zijn nek en voel hoe zijn zachte haren langs mijn gesloten oogleden strijken. Ik merk dat we in de grot komen maar ik wil Nathan niet los laten. Hij merkt het en gaat tegen de want van de grot aan zitten met mij op schoot. Nu beginnen de tranen pas echt te stromen en hij maakt geruststellende bewegingen over mijn rug. Pablo zegt niets maar vlucht even naar buiten om wat hout te halen. Na een paar seconden is hij alweer terug met z'n armen vol. Hij pakt een van de vier tassen en haalt er, tuurlijk, een doosje lucifers uit. Hij legt het hout goed en steekt het aan. Het duurt even, maar zodra het brand haalt hij uit dezelfde tas blikken houdbaar voedsel. Geen idee hoe hij er aan komt aangezien hij zo goed als z'n hele leven op dit eiland heeft gewoond. Hij geeft ons beide een halve uitgeholde kokosnoot aan en een schoongemaakte oesterschelp. Serieus? Je hebt houdbaar eten uit blik, maar niet gewone bakjes of bestek? Zuchtend begin ik met eten terwijl ik tegen Nathan aanleun. Ik ben echt doodop. Als mijn overheerlijke -hoor je de sarcasme? Hoor het!- soep op heb, verstop ik mijn gezicht weer in Nathans nek en sluit mijn ogen.

-

Ik open mijn ogen. Het regent nog steeds maar de hagel is gestopt. Pablo en Nathan slapen en ik probeer me voorzichtig uit Nathans armen te krijgen. Het lukt zonder hem wakker te maken en ik loop rustig naar de rand van de grot. Het vuur dat Pablo had gemaakt brand op magische wijze nog, en verwarmt de grot. Ik merk dat ik een hoodie aan heb die uit een van de tassen van Pablo komt. De jongens moeten hem bij me hebben aan getrokken. Ik kijk naar boven en zij dat de lucht zijn sterren terug heeft. Het was daarstraks zo eng... de lucht, pik zwart, geen wolken, geen sterren, geen zon, geen maan... toen die regen... Ik zucht. Ik loop de grot uit de regen in. Ik klim langs de opening van de grot naar boven en laat mijn voeten bungelen voor de ingang. Blijkbaar heb ik Pablo wakker gemaakt wat even later komt hij naast me zitten en dan komt Nathan ook. We zeggen niets. We genieten van de sterren en elkaars aanwezigheid. Dat is genoeg.

——-

heeeey! Hooooi! Aloha! Hoe je het ook wil zeggen!

Ja , okay, dat was het wel...

Succes @chantaldros                    

XxMe