Biliyorum uzun zamandır bölüm beklediğiniz kendime zaman ayrırmam gerekti . O yüzden yazamadım yeni bölüm umarım çok bekletmemişimdir . Bölüm şarkısı / Yedinci Ev 'Anlat Ona'
Sizi yeni bölümle başbaşa bırakıyorum.
Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen sizi çok seviyorum, bölüm sonunda görüşürüz.
******
~Düğün Hazırlıkları~
*Anlat ona nasıl sevilir , sevmeyi göster.*
Hayat neden böyle tam herşey yolunda dediğimiz anda dünyamız başımıza gelenlerle sarsılır ? Neden beklenmeyen sürpriz sunar bize ? Peki neden gözünün önündeki olanları göremezsiniz? Ya da göremezsiniz?
Bazen hayatın akışına öyle alışmışsınızdır ki siz bile alışırsınız .
***
Berdel kararından sonra konaktan çıkmıştım, şimdi Dicle nehrin kenarında oturup düşünmeye başladım . Ben hep kardeşimi korumaya çalıştım Savaş benim biricik kardeşimdi annemin emaneti Onur abimle hep onu korumaya çalıştık.
Çünkü biz birbirimizi korumaya küçük yaşta alışmıştık. Sonra Savaş doğdu biz kardeşimizi kendimizden bile koruduk.
Kardeşlerime zarar gelmesin diye herşeyi yaparım!
Onlar benim canım kanım herşeyim ailem dedemler hepsi yanımda olmasaydı belki güçlü ve ayakta duramazdım.
Telefonumun çalmasıyla cebimden çıkardım ,arayan 'Ateş Demirkan'yazısıyla hemen açtım .
"Nerdesin!"diye kükreyen bir Ateş hiç düşünmemişti 8 saattir burdayım. "Hava alıyorum Ateş!" Dedim derin nefes alıp verdi. "konum at !geliyorum seni tekbırakamam ."Dedi nefes alıp verdim sesimi düzene sokmaya çalıştım. "Gelme yanlız kalmaya ihtiyacım var lütfen gelme ."Dedim "Geliyorum dedim!at konumu!"Dedi. Biliyordum eğer konumu atmasam yine beni bulurdu.
Konumu attım telefonu kapattım.
Göz yaşımın akmasına izin verdim, üzülüyordum çünkü kardeşimin sevgisini aşkını fark etmemiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onun yanında destekçisi olmamıştım İçim hüzün doluydu ama güçlü olmak zorundaydım . Bunu en çok canım acıyarak öğrenmiştim.Herkes benim güçlü duruşuma hep imrenerek bakmıştı. Kimse nasıl güçlü olduğumu olmak zorunda olduğumu görmemişti.Onlar beni hep başarılı genç mimar olarak gördüler hiçbiri başarımın ardından ki hüznümü görmedi. Ben hep Ateş'in bana söylediği sözlere tutunarak güçlü olmaya çalıştım!ve sanırım artık yoruldum.Bu yorgunluk bedenen değildi!ruhum yorulmuştu.
