10. Bölüm

319 13 0
                                    

'' Belkide biz olamayız bidaha... ''

'' Böyle düşünme hadi gel uyuyalım birlikte '' sıcacık gülümsemeyle.

Kafamı salayıp köpeciği alıp odaya geçtik yatağı açıp içine girdik bazen en yakın arkadaşın içindeki buruklağa iyi gelirmiş.

'' İyi geceler kardeşim üzülme Kaan herşeyi düzeltecek. ''

'' Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.''

***

'' Su kalk Su ''

'' Ezgi git 5 dakika daha lütfeeeen ''

'' Kaan geldi. '' gözlerim hemen açıldı ve kalbime ağrı girdi.

'' Ne ! nerede. '' Kafasıyla içeriyi gösterip bana baktı yataktan kalkıp içeriye doğru ilerledim onu görmek istemiyordum gerçekten istemiyordum.

Karşımda gördüğümde o kadını nasıl öldürttüğü aklıma geldi. Gözleri kızarmıştı uyumamaktan.

'' Su konuşalım biraz ''

'' Kaan istemiyorum gidermisin ? ''

'' Gidemem Su bak ben karanlığım dedim sana ve o kadın hak etti anla birazcık lan birazcık ! ''

'' Kaan git. ''

'' Tamam gidiyorum ama gelicem ve dinliyceksin beni Ateş Almanyaya döndü. Bil istedim görüşürüz güzelim ''

Arkasından bakakaldım. Ateş gitmişti ama elbet ki gelicekti.

'' Hadi Su kahvaltıyı hazırlayalım ''

'' Ben bir şey yemeyeceğim üstümü giyinip çıkıyorum işim var biraz ''

Ezginin cevap vermesine izin vermeden üstüme kot pantolon ve kot gömlek giyip dışarı çıktım.

Bu karanlık işlerden bıkmıştım sahilde yürürken Kaanı affetmek isteyen tarafıma onun katil olduğunu söyleyip durdum.

Telefonum çalmasıyla düşüncelerimden çıkıp telefona baktım arayan Aslandı ben onu tamamen unutmuştum onun tuvalette yaptıklarını.

'' Ne var Aslan ''

'' Su ben seninle konuşmak istiyorum artık izin ver lütfen '' sesi çok samimiydi ama o yaptıkları Kaanın yaptığından farkı yoktu.

'' Sakın arama beni sakın Aslan. '' telefonu tamamen kapatıp akşam hava kararana kadar gezdim herşeyi düşündüm.

Eve gitmeyi düşündüğümde taksiye binmeyi düşündüm ama cüzdanımı almamıştım.

Yürüyerek ilerlemeye başladım en son hatırladığım ağzımda bir el hissetmemdi.

***

Gözlerimi açtığımda tanımadığım bir yatakta olduğumu fark ettim. Kafamı kaldırdığımda odanın siyahtan ibaret olduğu gördüm. Camlarda kilitler vardı. Kaçırılmıştım ama kim kaçırmıştı ki ?

Ayağa kalkıp kapıya vurmaya başladım.

'' Açın kapıyı kim var açınnnn ! ''

Kapıdan ses geldiğini hissedince sustum ve kapının altından kağıt geldi.

'' Boşa bağırma Su kimse duyamaz seni misafirimiz olucaksın bir süre yada sonsuza kadar. ''

Ellerim bacaklarım titriyordu. Belki Kaan kurtarırdı ama ona kızmıştım gelmezdi ki.

Yatağı geçip sessizce ağlamaya başladım belki de Kaana kızgın ölücektim.

'' Lütfen bırakın be-beni lütfen ''

UKALAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin