"Tamam, görüşürüz dostum, bekliyorum. Hahaha tamam hızlı gelin karnım acıktı bile!" Niall'ın telefon konuşmasına kulak verdiğimde duyduğum şeyler hoşuma gitmemişti. Yine arkadaşları gelecekti muhtemelen. "Kimdi o?" diye sordum Niall'ın arkasından ona doğru yürüyüp. Kaşları kalkık bir biçimde bana döndü, "Efendim?" diye sordu. Sözcüklerimi tekrarladım. "Kimdi o? Yine bana sormadan arkadaşlarını mı çağırdın? Bundan rahatsız olduğumu biliyorsun." sinirli bakışlarımdan ödün vermeden konuştum. "Evet, arkadaşlarım geliyor ama-" sözünü kestim. "Aması yok Niall. Bana sormadan çağırmanı sevmediğimi milyonlarca kez sana söyledim. Ve bunu yapmandan sıkıldım. Öyle bir anda geliyorlar ki ne hazır oluyorum ne de keyfimde. Sonra da bana gelip arkadaşlarımın yanında biraz daha iyi davranır mısın diyorsun." Birkaç dakika önce telefonda ettiğim kavgadan gelen sinirimi Niall'dan çıkarmaya devam ettiğimde mavi gözlerindeki suçluluk ifadesiyle bana bakıyordu. Başını yere eğdi. "Haklısın, yine haklısın. B-ben üzgünüm. Hemen onları arayıp onlarla dışarıda buluşacağımı söyleyeceğim. Özür dilerim, gerçekten." Belimde duran ellerimden birini alnıma koydum ve Niall'ın yanından geçip giderken konuştum, "Gerek yok ben dışarı çıkarım siz evde durun."
