AL SANCAK (DÜZENLENİYOR)

1 - Bir Ölür Bin Diriliriz!

(DÜZENLENDİ)

Yayınlanma Tarihi: 06.01.2021

!! UYARI !!

GERÇEK HAYATTAKİ KİŞİ VE KURULUŞLARLA (MSÜ, TSK) BİR BAĞLANTISI YOKTUR.

Açıklama kısmında da belirttiğim gibi bu kitaptaki olayların işleyişi gerçek hayattaki kara harp okulundaki kurallara göre yazılmayıp tamamen hayal gücüyle yazılmıştır. " KHO da veya askerlikte böyle bir şey yok " vb. gibi yorumlar görmemek için şimdiden uyarımı yapayım. ☺️

Okurken bunu dikkate alarak okumanızı tavsiye ederim. 💙

TANITIM

Bakışlarını mavi harelere çevirirken merakla sordu.

+ Sizler kimsiniz? Ne için, kim için çalışıyorsunuz?

O ise karşısındaki adamın sorduğu soruyla hafiften gülümsedi.

-Bizler kim miyiz? Anlatayım.

Bir millet düşün bağımsızlığına gölge düşürmemek için birbiriyle kenetlenen, bir vatan evladı düşün vatanı için can vermeyi kendine borç bilmiş, bir vatan düşün her karışında şehitlerinin kanı olan, bir anne/baba düşün evladı şehit düştüğünde acısını içine atıp vatan sağ olsun diyen ve bir bayrak düşün şehitlerinin kanıyla boyanmış.

Öyle bir millet düşün ki bayrağı vatanı söz konusu olunca gözünü kırpmadan ölüme giden... Bizler kim miyiz? Bizler o milletin göz bebekleri, o vatanın evlatları, o vatanın şehitleri, o gözü yaşlı anaların umudu, Ay yıldızlı bayrağımız için canını vermeye daima hazır olan Türk askeriyiz.

Biz Türk ordusuyuz...

Bayrakları bayrak yapan üstündeki kandır. Toprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandır. 🇹🇷

🦋

Keyifli Okumalar ☺️

+++

Harbiye'den mezun olmama tam olarak bir hafta kalmıştı, bir haftadan sonra küçüklükten beri hayalini kurduğum mesleğime kavuşacaktım ve göreve başlamak için oldukça sabırsızlanıyordum. Tabi her şeyden önce bu bir haftayı sorunsuz atlatmam gerekiyordu.

Aynadaki aksime göz gezdirirken esas duruşa geçip sanki karşımda komutanım varmışçasına "Teğmen Umay Öztürk. Ankara." Diyerek tekmil getirdim. Artık bir teğmen olacaktım ve bu benim için büyük bir onurdu. 4 yıllık eğitimi mi hakkıyla bitirecek olmak beni fazlasıyla gururlandırıyordu ama biraz daha ayna karşısında aptal aptal sırıtırsam içtimaya geç kalacaktım ve bu an sadece ayna karşısında kendi kendime tekmil vermekten ileriye gitmeyecekti. Bunun farkına varmamla telaşla yatağımı düzelterek yatakhaneden çıktım.

Dışarıda Cenk beni bekliyordu. Gözlerimiz buluşunca gülümseyerek ona doğru adımladım. Bu arada Cenk benim en yakın arkadaşım, daha doğrusu kardeşim. Harp okulunun bana kazandırdığı en güzel şeylerden bir tanesi. Uzun lafın kısası o benim sahip olduğum tek ailem.