Mafyacılık Oyunu(Düzenlenecek)

Adsız Bölüm 16

Bu bölüm kötü olmuş olabilir biraz aceleye geldi özür dilerim yine de umarım beğenirsiniz

-ARAF-

Hastaneye vardığımızda çocuk fazlasıyla kan kaybetmişti.Bize saldıran kimdi?

(Yaklaşık 3 saat önce)

''Baba Tunç Özalp ortaklığı kabul etti,kzlarını kaçırdığımız halde.''

''Onunda bize ihtiyacı var.''

''Biz şimdi onların evine geçiyoruz her şeyi daha detaylı konuşmaya''

''Tamam Milay nerede?''

''Yeni arkadaşlarıyla merak etme güvende''

telefonu kapattıktan sonra Tunç Bey'in odasına girdim.Birkaç dosyayı imaladıktan sonra yola çıktık. 

(Şimdi)

eve kadar bizi takip etmişlerdi ama asıl hedef kimdi?Kapıdan çıkan doktora yöneldi bütün ilgi.

''Hasta fazlasıyla kan kaybetmiş.Aranızda B rh- kan gurubuna sahip olan var mı?''

''Benimki''

Tunç Özalp doktoru takip etmeye başladılar.Kapının önündeki koltuklara oturmuş öylece bekliyorduk.

''Baray kimin saldırdığıyla ilgili bi şeyler bulabilmişler mi?''

''Bizim adamlarla knuştum ama şimdilik bir şey yok.''

''Kızlar,onlar nasıl?''

''Özalplerin yazlık evine gidiyorlar.''

''Tunç Özalp'in şoförünü araştırmalarını ister misin?''

''Ned-''

''Sadece araştırmalarını iste ben hemen dönücem''

Hastaneden çıktım ve arabama bindim.Gözlerimi kpattım ve arkama yaslandım.Bi an düşündüm.O adam ışılın yerine milayı yakalasaydı,o çocuk yerine ben vurulsaydım...Arabayı çalıştırdım ve sahile gittim.Arabadan inip en yakın banka oturdum.Sadece denizi izledim,hiç bir şey düşünmeden ama bu güzel manzaranın tadını ne kadar çıkarabilirim ki?Yine bir telefon sesi...

''Ne var baray?''

''Neredeysen atla arabana ve yazlık eve doğru git''

''Ne oluyor?Ayrıca yazlık ev nerede?''

''Sana mesaj atıcam yerini acele et!Bende şimdi yola çıkıyorum.Şoförden şüphelenmekte haklıydın,iki gün önce işe alınmış ama aslında Poyraz için çalışıyormuş.Kızların başı belada olabiir''

Arabayı çalıştırdım ve son sürat Barayın mesaj attığı yere sürmeye başladım.Poyraz,Poyraz Kuzbur...Asıl hedef bendim,baraydı.Babasının intikamını alacaktı.Lanet olsun miray orda.Umarım zamanında yetişirim lütfen geç olmasın lütfen.

-Milay-

Yazlık eve geldiğimizden beri kimse konuşmadı.Işıl henüz Güneşe yankının vurulduğunu söylemedi.Ne kadar gizlemeye çalışsa da korktuğunu görebiliyorum.Abisi ölecek diye korkuyor,bize bi şey olacak diye korkuyor.Güneş sonunda dayanamayıp ''Neler olduğunu anlatak mısınız?İkinz sürekli bakışıyorsunuz sanki bakışlarınızla birbirinize bi şey anlatıyormuşsunuz gibi.Benden ne saklıyorsunuz?'' dedi.Işılın anlatması daha doğru olacağından arkama yaslandım ve susmaya devam ettim.

''Güneş  Aaah nasıl söylesem-''

''Işıl beni güçsüz gördüğünün farkındayım.Ama değilim sadece üzüntülerimi dışa vurarak yaşıyorum senin gibi içime atmıyorum.Birine bi şey oldu ve siz bunu benden saklıyorsunuz''

''Yankı...Yankı vuruldu.Seni güçsüz gördüğüm filan yok.Sadece seni korumaya çalışıyorum''

Güneşin yeni duran ağlaması şiddetli bi  şekilde yeniden başladı ve yerinden kalkıp baka bi odaya geçti.

''Milay lütfen yanına git.Birinin yanında olduğunu hissetmesine ihtiyacı olucak.''

''Sen??''

''Hava almaya çıkıcam.''

Güneşin yanına gittim.Yatağa oturmuş karşısındaki duvara bakarak ağlıyordu.Yanına oturdum.

''Her şey planladığımız gibi olacaktı.Üniversite de hem ben hem de Işıl istediğimiz bölümleri kazandık,babam çalışmamıza ve kendi evimizin olmasına izin verdi...Ama yine her şey boka battı.''

-Işıl-

Dışarıdaki korumaları atlatıp anayola çıktım.Yürümeye başladım.Nereye gittiğimi bilmiyordum.Sadece gidiyordum.Belkide kaçıyordum.Güneş haklıydı,asıl güçsüz olan benim.Korkağım,yorgunum.Fazlasıyla yorgunum.Hep bugün ne olacak,kim zarar gelecek korkusuyla yaşadım.Biliyordum sonuç sürekli aynı oluyor.Her gün yeni bi sorun,daha çok artan korumalar.Bi araba yanımda durdu ve içinden birkaç adam indi.Biri arkama geçip elindeki bezi burnuma kapattı.Çırpınmadım.O gücü kendimde bulamadım.Ya da bulmayı istemedim.Tek isteğim artık korkarak yaşamamak...