my journey upto our destination

CHAPTER 2

enjoy reading! :D

Chapter 2

Masyadong madaming tao ang nagsisiksikan paakyat ng bus, malapit na kasi magpasukan kaya ayan, madaming pasahero.. Sobrang hirap makapasok, nakipagsiksikan talaga ko, buti nalang at maliit na bag lang ang dala ko, kaya naman di mahirap mag bitbit.. Pagkaakyat ko sa bus, wala na kong makitang upuan.. nakarating na ako sa dulo pero wala na talagang pwesto..

“saan ako uupo? E puno na e” medyo malungkot na ko, kasi ibig sabihin, di ako pwede makasakay sa bus nato.. gusto ko pa naman dito..

Malungkot na ko naglalakad papunta sa harap ng bus, bababa na sana ko, ng sa bandang 3rd row sa unahan, nakakita ko ng lalak, naka headphone sya at nakatingin sa may bintana.. tinignan ko yung upuan sa tabi nya, wala pang nakaupo.. Bag nya lang ang nakalagay..

Napangiti ako.. “hello” sabi ko.. pero di nya ko nilingon.. sumimangot ako, tapos ngumiti ulit, kasi narealize ko, naka headphone nga pala sya, kaya di nya ko maririnig..

Medyo lumapit ako at saka ko sya kinalabit.. Lumingon sya, medyo nagulat ako kasi sya yung lalaki sa karinderya, pero mgumiti ako agad. Pero sya, di pa rin nya ko nginitian.. Ang sungit amp! Lumingon ulit sya sa may bintana.. Medyo nahiya na ko, kasi naman, para kong hangin, di nya ko pinapansin..

So nakatayo lang ako dun, tapos biglang umandar yung bus, na out of balance ako, pero napakapit naman agad ako sa sandalan ng upuan..

“muntik na ko” bulong ko sa sarili ko.

Nakita ko nalang na inalis nya yung bag nya sa upuan “upo na”  sabi nya, without even smiling.. Monotone pa. yung totoo, may galit ba to sa mundo? Did he doesn’t know how to smile atleast? Anyway umupo pa din ako, nginitian ko sya pero wala e, tinalikuran ako at humarap ulit sa bintana.. Di natalab charms ko sa kanya.. L

Ang tahimik ng byahe ko, wala kong kausap, ilang beses ko kinalabit tong katabi ko kaso dedma.. nakakainis, di pa naman ako sanay na tahimik sa byahe, malimit kasi kakwentuhan ko ang katabi ko, haay naku, e in my case, pano? E yung katabi ko masungit >___<

30 minutes na, 30 minutes na kong tahimik, haay, makikinig nalang ako ng music..

Now playing: love story by melody.

(A/N: okay ito po ay Japanese song, pero ang nilagay kong lyrics ang English.. para di naman tayo alien J)

Through the flood of crowded people

I keep looking at his silhouette 

It was possible to play around with fate, to embrace you closely would be a miracle

It may be painful, it might hurt

Now we can only believe

Though struggles are depicted in this love story,

And tomorrow spells out invisibly

I won't hesitate to be with you, 

I won't be lonely anymore

Your voice remains in my ear

I remember your shape in my closed eyelids

I'm tired of feeling the pain you gave

Your smile and gentle words echo in my heart

I want to forget this

Though struggles are depicted in this love story,

You can finish without starting again

If our hearts stay locked

We won't realize our love