my journey upto our destination

CHAPTER 5

Chapter 5

4:30 nagising ako, ang ate ko tulog pa din sa tabi ko.. nakahug sya saken, napasmile ako.. Gumalaw ako tapos nagising ko sya..

“ate sorry, nagising ka pa.. papasok po kasi ako e” sabi ko

“no, don’t say sorry” sabi nya sabay kusot ng mata “hahatid kita sa school today, gusto ko din kasing makita si Mika e” then she smile

“ganun po ba? Sige po! Ah ate maliligo muna ko ha?” nakangiti kong sabi.

“sure!” pagtayo ko saktong pasok ni nanay sa kwarto.

“oh, gising na pala ang alaga ko.. Oh eto ang twalya mo..” sabay abot nya saken.

Pagkaabot sakin ni nanay nung twalya ko, pumasok na ko sa CR para maligo..

--------------

Yvonne’s POV

Hello, ako si Yvonne, Aria’s older sister.. Close ako sa kanya, kasi baby ko sya. She’s like a doll to me, gustong gusto ko pag inaayusan ko sya. Aria is so simple and pretty, she’s smart and kind. A good child too, sayang lang at di sya pinapansin nila mom and dad. I don’t know why pero alam kong love sya nila mom and dad, pero alam ko na malayo ang loob nya sa kanila.

Pagmagkakasama kaming apat, tahimik lang sya, I always observe her everytime we’re together, lagi syang nangiti lang, lagi syang tahimik lang, although kita ko sa mata nyang gusto nyang magsalita. She’s been like that simula nung lumalaki kami.. Ramdam ko nga minsan na nagseselos na sakin ang kapatid ko, malapit kasi ako kila mom and dad. Kaya nga pinipilit kong maging malapit sa kanya, I treat he the way she wants to be treated. I know how she’s seeking for attention of our parents, minsan kinausap ko sila mama about this matter..

-      Flasback –

“mom, why are you so busy? I mean, Aria needs you” sabi ko

“anak, we’re doing this for both of you, we love you, especially Aria, we’re doing these because we want to give you a better life” sabi ni mom

“pero mommy, diba po dapat minsan din binibigyan nyo sya ng time, kagaya nito, magkausap tayo, why don’t you do these things with her also?”

“your sister has different attitude, I try to be open to her, pero sya yung nalayo.. I don’t know.. I’m not a good mom to her, I’m ashamed to admit, but sometimes I feel like I don’t know your sister anymore.. Kaya nga, binibigyan nalang namin sya ng mga bagay na gusto nya, doon man lang makabawi kami”

-      End of flashback –

I can also see that attitude of her, masyado syang malayo kila mom and dad. Siguro dahil na din sa nasanay na syang ganun? I don’t know.. the least that I can do is to make her feel loved.

“Nay, kamusta naman po dito si Aria?” sabi ko kay nanay na kasalukuyang nagliligpit ng higaan.

“Masayahing bata si Aria, madaldal, tuwing uuwi sya madami syang kinukwento, iba iba.. Pero merong isang tanong na lagi nya sakeng tinatanong araw araw..” sabi ni yaya

“ano po yun?” –ako

“’umuwi na po ba sila mom and dad?’ yan ang palagi nyang tanong saken” nalungkot ako bigla sa narinig ko.

Natigil ang usapan namin ni Nanay ng lumabas na si Aria ng CR. Nginitian ko nalang sya.

“sige, mag aayos na din ako” sabi ko at lumabas na ko ng kwarto nya.

After an hour bumaba na ko, nakita ko si Aria, nakangiti kausap si dad at mom.. Napangiti ako..

“goodmorning!” bati ko sa kanila