my journey upto our destination

CHAPTER 10

Chapter 10

Eto kami ngayon ni Gab at kasalukuyang hinahatak nya ko papuntang classroom..

“ah Gab? Bat mo ba ko hinahatak?” mahinahon kong sabi kay Gab dahilan para bigla nya kong bitawan..

“a-ah ano kasi.. ahmm.. AH! Kasi sasabihin ko sayong mamayang breaktime gawin na natin yung sa music, alam mo na, yung ano.. ‘getting to know each other’ na sinasabi ni ma’am, kasi ano.. wala pa tayong nagagawa dun.. tama tama.. yun nga..” sabi nya ng paikot ikot ang tingin, akala mo naamin na nakapatay sya e hahaha

Di ko sya sinagot, instead ngumiti ako..

“oh? Bat ka nangiti?” sabi nya with matching taas ng kilay

“e kasi naman, yung itsura mo akala mo naman para kang nakapatay ng tao, hahahahaha e niyayaya mo lang naman ako sumabay sayo mag lunch” patuloy pa din ang pagtawa ko.. :D

“HOY di kita niyayayang mag lunch dahil gusto ko no! nakapa feeler mo! Kailangan lang natin gawin yung para sa magiging project natin no! napaka feeler mo!” sabi nya at tuluyan ng nagkalad..

AHAHAHA iniwan na ko ng pikon na yun! Ang lakas nya mang asar pero sya naman pala pikon din.. Hinabol ko sya at sumabay sa kanya sa paglalakad..

“aminin mo na kasi Gab, namiss mo din ang presence ko!” sabi ko ng ngiting ngiti.

“shut up” sabi nya na diretso lang ang tingin.

“wala namang masama kung sasabihin mo yun e, alam ko namang miss mo na ko e..” sabi ko ng may halong pangaasar habang nakatingin sa daan.

Naramdaman kong biglang huminto si Gab dahilan para mauna ko ng onti sa kanya, huminto ako saglit at tumingin sa kanya, bigla ko syang nakitang ngumiti..

“sige na nga, aamin na ko” sabi nya ng nakangiti.

“ha?” sagot ko ng may pagtataka.

“namiss talaga kita” sabi nya saken habang nakangiti pa din..

WAIT! Yung puso ko, ang bilis bilis ng tibok.. hala?! Anung nangyari? Bat ganto to kabilis? Para kong kinakabahan, yung ngiti kasi ni Gab, ang ganda ganda.. “namiss talaga kita” totoo kaya yun? Para kong ewan, parang bigla kong sumaya.. Nginitian ko sya, sya naman palapit na saken, ng makatapat na sya saken, I was about to say something ng mag salita sya ulit..

“JOKE” sabay tawa ng at umalis na..

O-KAY?! What the Heck! Siraulong Gabriel Omnitago na yun! Okay na e, naniniwala na ko e! tapos babanatan ng JOKE?! Bwiset!

“hoy Omnitago!” sigaw ko sa kanya.

“yes?” sagot nya ng may pang asar na ngiti

“bwisit ka alam mo yun?! Hmmp!” sabi ko at nilagpasan ko sya..

“hahahaha nakakatuwa ka naman mapikon!” sabi nya habang tumatawa..

In the end! Nakarating kami sa classroom ng ako ang pikon, at sya ang tuwang tuwang nangaasar.. bago makapasok, napasigaw pa ko..

“BWISIT KA TALAGA OMNITAGO!!” sabi ko dahilan para mapatigil sa pag iingay ang mga kaklase namin at tumingin saken.

Pero wala akong pake, kasi naman nakakainis talaga si Gab! Sabihan ba naman akong ang epic fail daw ng mukha ko kanina, halata daw kinilig ako sa kanya! ANG HANGIN nya swear! Napaka nya! Di naman ako kinilig e, ano lang, medyo bumilis yung heartbit ko, tsaka parang medyo naginit ang mukha ko at feeling ko namula ko.. PERO PAG GANUN BA KINIKILIG NA?! di naman diba?! Tsaka sabi nya disappointed daw ako! AKO?!! DISAPPOINTED?! As in that word?! Hindi no! Ano! Ahhmm.. Medyo lang (_ _) pero kahit na bwisit talaga yang Omnitago na yan! Badtreeep!