[GOT7] Living with GOT7's Mark

Unknown.

"Autumn, sorry ha. Hindi ako makakasabay sayo pag-uwi. Dad told me to go home as early as I can since we're going to a family business, again."

Nakikita ko ang panghihinayang sa ekspresyong ibinigay sa akin ni Hera.

"Nope, its okay. I'll do it on my own. Take care, Hera."

Lumabas na si Hera sa aming classroom. Ako at mga ta-tatlong mga kaklase ko na lang ang natira. Why? We're finalizing our Research paper for our defense. Naramdaman ko na naman tuloy ang kabang naramdaman ko noong ipinahatid ni Ma'am Montin ang project na 'to. Malaking oras na ang nagugugol ko sa pag-gawa nito at dahil doon kaya nawawalan na rin ako ng oras para sa asawa ko— Si Mark.

Dalawang linggo na rin kaming hindi nagkikita kahit nasa iisang bubong lang kami. Pag-uwi nya galing sa kanilang practice o kaya naman sa mga concert ay tulog na ako. Pagka-gising ko naman sa umaga ay nakaalis na sya. Balita ko ay magkakaroon sila ng comeback kaya ganoon na lang sila ka-busy. Pero kung minsan naman ay nagi-iwan lang sya ng note sa ref namin, its either may ipapagawa sya or may ibibilin lang sya sa akin katulad ng paglilinis sa bahay. Pagka-uwi ko nga noong nakaraang linggo ay muntik nya na ako masaktan dahil sa pag-uwi ko raw ng sobrang gabi. Ang hindi nya alam ay nagpatila pa ako ng ulan sa bahay nila Hera.

"Wooo! Finally, we're done. Thank you groupmates!" Sabi ng leader sa aming grupo, hindi ko alam ang pangalan nya. Jiexel ata o Jiezel, wala na akong balak alamin pa.

"Tara na Autumn. Tayo na lang ang natitira dito sa building." Sabi ng isa ko pang ka-group, Russel ata ang pangalan nito.

"Di na ako sasabay. May dadaanan pa kasi ako eh. Ingat na lang kayo!" Sabi ko kay Russel, ang totoo niyan eh wala naman talaga akong dadaanan at gusto ko lang mapag-isa habang umaambon na naman. Emo kunwari ako. 

Tyche's POV

"What? Cancel na ang meeting para sa family business ni Dad?" Sagot ko kay Ms. Sook na secretary ni Mom.

"Nope, it's actually okay. Magpa-practice pa ako para sa next level ng audition. Okay bye." Damn. Ang tagal ko nang nagau-audition hanggang ngayon nagau-audition pa rin ako? Seriously? I think im fucked up.

My heart almost jumped when my phone rang

"Sht Hera! What's the problem?" Papatayin ata ako ng babaeng ito.

"Yup, alam ko na na-cancel na ang meeting. Sabayan si Autumn sa pag-uwi?"

"You need to, oppa. She's alone. I left her earlier right?"

"I'll do it kahit di mo pa sabihin sa akin, Hera. Gotta go. Bye." I end up the call. Tinawagan ko si Autumn. Naka-plan ako eh, paki nyo? I'm rich, guys. I'm rich. ^^

The subscriber cannot be reached. Try again later.

Told you, I'm fucked up. At ngayon, saang lupalop ng South Korea ko hahanapin si Autumn. I didn't even know kung nasa school pa sya o di kaya naman ay naka-uwi na. Ah yeah, whatever. I'll go to SOPA.

Wait, who the hell is that girl and why the hell is she sitting on a slippery road while it's raining?

Hindi kaya gang 'to tapos niloloko ako? Eh, whatever. She's til a girl.

Ohhh. She's sobbing. What do I need to do? Nakaupo lang sya dito, upo lang talaga, hindi sya nakaindian seat or whatever you call it.Nakaupo sya tapos nakayuko sya sa mga braso sya. Do you get it? Kinalabit ko sya pero umuusod lang sya patalikod, pero pader na yung nasa likod nya. Bakit parang takot na takot sya? Nakakatakot ba ako? Gwapo ko kaya. Itinaas ko yung ulo nya gamit yung dalawa kong daliri.

HOLY SHIT.

Di na ako nakapagsalita at niyakap ko agad sya. I want her to feel safe.  Even just for a while.

"T—tyche? Why are you here?" She said

"Ssshh, Autumn. We'll go home now." Ihahatid ko sya kahit di ko alam kung saan sya nakatira.

Nakadungaw lang sya sa bintana ng kotse habang yakap-yakap ang sarili. She's cold I know. I want to hug her.

"Malamig pa rin ba?" Tumingin muna sya sa akin at tumango bago dumungaw ulit sa bintana.

"Ano bang nangyari sayo?" Tumingin sya ulit sa akin. "Uhm, if you don't mind."

"Some wicked men stole my bag." ABA PU—— Nangingilid na naman nya. "Good thing is, that time nasa pocket ko ang phone at ang usb na gagamitin namin tomorrow sa defense. But I dont know kung gumagana pa rin yun kasi nabasa na kanina."

Bingyan ko sya ng tanga-ka-kasi-bakit-di-ka-sumilong look.

"I'm shocked, okay? Tss. Stop the car. We're here." Ay sus, WE'RE daw. Ibig sabihin kasama ako? ☺

"Alam ko 'yang iniisip mo, Tyche. Goodbye and thank you. I owe you a lot." She hugged me. Pumunta na ako sa driver's seat pero bago 'yon may nakita akong lalaking nakasilip sa bahay ni Autumn.

He looks like Mark.

Autumn's POV

I hugged him. Isa lang 'yong way ng pasasalamat. Pumunta na sya driver's seat pero tumingin muna sya sa bahay namin at mukhang naguguluhan. Hinayaan ko na lang at saka pumasok ng bahay.

"Sana bago ka makipag-landian, inisip mo rin na may asawa ka."

"That's my line, Mark. At saka isa pa, hindi ako nakikipaglandian. Pangalawa, you know nothing so please stop judging." Aniko at pumasok na ng kwarto.

Naligo na ako't nagpalit. This day isn't good. Nahold-up pa ako, napagsalitaan pa ni Mark. Letse, ano naman makukuha nya sa bag ko? Wallet na may lamang 5 won?  Binuksan ko yung laptop ko at tiningnan kung gumana pa ang usb and thanks God! Gumana pa sya. Binuksan ko rin ang phone ko, and yes, gumagana pa rin. Maganda naman kasi ang case ng phone ko. May dumating agad na text msg.

Take a medicine, Autumn. Mau defense pa kayo bukas. Goodluck and goodnight. :)

From: Tyche

Nireplyan ko sya. Wala pang isang minuto, eh may tumawag sa akin na unknown num.

Calling: +821122887