Μ' ένα σου βλέμμα

Κεφάλαιο 12

ΑΧΙΛΛΕΑΣ

Η έκφραση της όταν της λέω για τις αντοχές της κοκκινομάλλας είναι όλα τα λεφτά! Ετοιμάζεται να μου απαντήσει αλλά για καλή της τύχη την προλαβαίνει η Ιωάννα, η οποία προτείνει να φύγουμε. Η Ιόλη συμφωνεί μαζί της δηλώνοντας με ειρωνικό ύφος πως αν κάτσει λίγο ακόμα θα πλήξει από τη βαρεμάρα. Ξέρω πως αυτό πήγαινε για μένα αλλά κάνω πως δεν το κατάλαβα, δε θέλω να της δώσω παραπάνω αξία, στο τέλος θα το πάρει και πάνω της.

Βγαίνουμε από το κλαμπ και περπατάμε προς το πάρκινγκ. Στη διαδρομή ο Μιχάλης καυχιέται για την μηχανή του στην Ιωάννα και της προτείνει να την οδηγήσει αυτή μέχρι το σπίτι. Εκείνη ξετρελαμένη δέχεται χωρίς δεύτερη σκέψη και ζητάει την άδεια από την Ιόλη. Η Ιόλη φαίνεται να μην έχει πολύ καταλάβει τι συμβαίνει και αναρωτιέται για το πως θα γυρίσει. Κοιταζόμαστε οι τρεις μας και τότε συνειδητοποιώ πως ο κλήρος έπεσε για ακόμα μία φορά σε μένα. Στρέφομαι προς το Μιχάλη και εκείνος με το ζόρι συγκρατιέται να μην σκάσει στα γέλια. Σκέφτομαι πως η χάρη που του χρώσταγα όταν με κάλυψε στο γυμναστήριο θα ξεπληρωθεί και με το παραπάνω μάλιστα. Η Ιωάννα χωρίς να το πολύ σκεφτεί βάζει γκάζι αφήνοντας μας μόνους. Από ότι φαίνεται αυτή η κατάληξη δεν άρεσε ούτε στην Ιόλη, η οποία ξεφυσάει από τα νεύρα της. Η εικόνα της θυμίζει μικρό κορίτσι που δεν του κάναν το χατίρι και στην σκέψη αυτή χαμογελάω. Αυτήν την ωραία εικόνα βγάζει γρήγορα από το μυαλό μου η Ιόλη, η οποία στα ξαφνικά φεύγει από την αντίθετη κατεύθυνση αφήνοντας με πίσω. Περπατάω πίσω της και της τραβάω το χέρι προς τα μένα αναγκάζοντας την να γυρίσει.

«Που ακριβώς νομίζεις ότι πας;»

«Αυτό δε σε αφορά.»

«Μπες στο αμάξι.»

«Μωρέ τι μας λες; Από πότε υπακούω στις εντολές σου και δεν το ξέρω;»

«Άκουσε με προσεχτικά, γιατί μάλλον δεν έχεις καταλάβει πως πάει το πράγμα. Τώρα την ευθύνη να γυρίσεις σπίτι σου την έχω εγώ είτε σου αρέσει είτε όχι. Πρώτα θα σε αφήσω στην είσοδο και μετά είσαι ελεύθερη να κάνεις και να πας όπου θέλεις· ούτε που με αφορά.»

«Και τώρα άκουσε με εσύ προσεχτικά! Δεν μου είσαι τίποτα για να μου λες τι θα κάνω και να με διατάζεις λες και είμαι καμία από τις κοπελίτσες που σε περιτριγυρίζουν. Οπότε κάνε στην άκρη να φύγω πριν σε σπρώξω.»

Νομίζει πως θα την αφήσω να φύγει έτσι απλά αλλά είναι γελασμένη. Με κοιτάζει παγωμένη στη θέση της για μερικά δευτερόλεπτα, προτού προσπαθήσει μάταια για ακόμα μία φορά να το βάλει στα πόδια. Εφόσον δε θέλει με το καλό θα έρθει με το άσχημο. Την πιάνω από τη μέση και την φέρνω πάλι μπροστά μου. Η υπομονή μου σιγά σιγά αρχίζει να εξαντλείται.