Ιόλη Αλεξίου: Η αδυναμία της να βρει δουλειά την οδηγεί στη Ρόδο, το νησί των παιδικών της χρόνων, όπου ανυποψίαστη γνωρίζει το μελλοντικό αφεντικό της και από την καλή αλλά κυρίως από την ανάποδη.
Αχιλλέας Κουντουριώτης: Η ζωή του έχει φερθεί ωραί...
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
Μα καλά τι δουλειά έχει εδώ ο Αχιλλέας; Προτού προλάβω να σκεφτώ το οτιδήποτε η πόρτα του διπλανού διαμερίσματος ανοίγει και μια μισόγυμνη κοπέλα ξεπροβάλει. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου τον έχει αρπάξει από το λαιμό και τον ρουφάει χωρίς σταματημό. Εκείνος την σπρώχνει μέσα στο εσωτερικό του σπιτιού χωρίς να πάρει το στόμα του από πάνω της και κλείνει την πόρτα πίσω του. Μένω για μερικά λεπτά να κοιτάζω ακόμα σοκαρισμένη από το ματάκι προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν βλέπω οράματα. Το κουδούνι μου ξανά χτυπάει αλλά αυτή τη φορά είναι όντως τα σουβλάκια. Η μυρωδιά μου έχει σπάσει τη μύτη προτού προλάβω ακόμα να ανοίξω τη σακούλα. Στο μυαλό μου επικρατεί ένα χάος από ερωτηματικά αλλά προς το παρόν τα αφήνω όλα στην άκρη και επικεντρώνομαι στο φαγητό. Δεν προλαβαίνω να βάλω μπουκιά στο στόμα μου και ξεκινάνε τα βογγητά από δίπλα. Προσπαθώ να τα αγνοήσω αλλά όσο πάει δυναμώνουν όλο και περισσότερο. Ε αυτό πάει πολύ! Η όρεξη μου έχει κοπεί για τα καλά και τα παρατάω στο τραπέζι. Ελπίζω να τα τιμήσει η Ιωάννα όταν έρθει, κρίμα να πάνε χαμένα! Πλένω τα δόντια μου και πάω κατευθείαν στο κρεβάτι. Κλείνω τα μάτια μου σε μια προσπάθεια να κοιμηθώ αλλά μάταια. Πιάνω το κινητό μου από το κομοδίνο και χαζεύω στο ίντερνετ μπας και περάσει η ώρα και σταματήσουν. Μετά από λίγο επιτέλους σταματάνε! Αφού βάλω το ξυπνητήρι για αύριο κλείνω το κινητό και βολεύομαι ξανά στο κρεβάτι. Δεν προλαβαίνω να κλείσω τα μάτια μου και ξεκινάει ο δεύτερος γύρος! Αυτό θα είναι σίγουρα ένα μεγάλο βράδυ...
Ακούω το ξυπνητήρι μες στον ύπνο μου και προσπαθώ να το αγνοήσω. Αυτό δυστυχώς δε μου κάνει τη χάρη και συνεχίζει να τρυπάει τα αφτιά μου ανενόχλητο. Το κλείνω και σηκώνομαι όλο νεύρα από το κρεβάτι. Κοιτάζω προς τη μεριά της Ιωάννας και την βλέπω να αλλάζει πλευρό. Θα πρέπει να ήρθε όσο κοιμόμουν και δε θα την πήρα χαμπάρι. Όσο πρόλαβα να κοιμηθώ δηλαδή γιατί από όσο φαίνεται οι διπλανοί αποφάσισαν να ξαγρυπνήσουν όλη την πολυκατοικία μαζί τους! Το μόνο που μου φτιάχνει τη διάθεση σήμερα είναι που ανυπομονώ να γυρίσω από τη δουλειά και να μάθω τα πάντα για το χθεσινό ραντεβού της Ιωάννας. Κάνω ένα γρήγορο ντους και φτιάχνω μία ζεστή κούπα καφέ για να με ξυπνήσει. Τον κατεβάζω στα γρήγορα και τρώω δύο κομμάτια από το κέικ σοκολάτας που είχε φτιάξει η Ιωάννα. Κοιτάζω το ρολόι και κοντεύει παρά τέταρτο. Πρέπει να βιαστώ αν δε θέλω να αργήσω! Ντύνομαι στα γρήγορα και αφού ετοιμάσω την τσάντα μου βγαίνω από το διαμέρισμα. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή βγαίνει και ο Αχιλλέας από δίπλα. Κοιταζόμαστε για λίγα δευτερόλεπτα και κανείς απ' τους δυο μας δεν βγάζει λέξη. Ήταν που ήταν η αιτία να μην κλείσω μάτι χθες δε θα αργήσω και στην δουλειά εξαιτίας του! Τον αγνοώ και ξεκινάω να φύγω από τις σκάλες. Πριν προλάβω να κάνω δυο βήματα με ρωτάει γιατί κάνω πως δεν τον βλέπω και του απαντάω πως βιάζομαι για το γυμναστήριο. Εκείνος μου προτείνει να με πάει αυτός μιας και πάμε στο ίδιο μέρος και σκέφτομαι πως αυτό μου έλειπε τώρα. Του λέω πως δε χρειάζεται να του γίνομαι φόρτωμα αλλά εκείνος επιμένει λέγοντας μου πως είναι παιδιάστικο να αρνούμαι από πείσμα και αναρωτιέται αν υπάρχει κάποιος λόγος που τον αποφεύγω. Ε δε θα του κάνω και τη χάρη να νομίζει ότι τον φοβάμαι κιόλας! Το αρνούμαι κατηγορηματικά και αναγκαστικά δέχομαι την πρόταση του. Τον προσπερνάω και κατεβαίνω τις σκάλες. Φτάνουμε στο αμάξι του και αφού το ξεκλειδώσει μου ανοίγει την πόρτα του συνοδηγού και περιμένει να μπω. Το κάνω χωρίς να πω κάτι και βάζω τη ζώνη μου. Ξεκινάει να οδηγάει και στο αμάξι επικρατεί νεκρική σιωπή. Στο μυαλό μου έρχονται πάλι τα χθεσινά και νευριάζω. Τουλάχιστον έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι μια καλή ευκαιρία να τον ψαρέψω.
