Ιόλη Αλεξίου: Η αδυναμία της να βρει δουλειά την οδηγεί στη Ρόδο, το νησί των παιδικών της χρόνων, όπου ανυποψίαστη γνωρίζει το μελλοντικό αφεντικό της και από την καλή αλλά κυρίως από την ανάποδη.
Αχιλλέας Κουντουριώτης: Η ζωή του έχει φερθεί ωραί...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Το χέρι του ανεβαίνει επικίνδυνα όλο και πιο πάνω μέσα από το φόρεμα μου. Μία φωνή μέσα μου μου λέει να τον σταματήσω όσο είναι ακόμα νωρίς αλλά την αγνοώ. Τα μάτια του κλειδώνουν στα δικά μου και εκεί είναι που νιώθω όλο μου τον κόσμο να χάνεται. Τα χείλη μας χωρίζουν μονάχα ελάχιστα εκατοστά και πλέον νιώθω απόλυτα παραδομένη σε εκείνον..
Ξαφνικά νιώθω ένα τράνταγμα στον ώμο μου και ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου. Για μερικά δευτερόλεπτα χάνομαι στα μάτια του Αχιλλέα. Σύντομα όμως συνειδητοποιώ τι συμβαίνει και που βρίσκομαι και πετάγομαι απότομα απομακρύνοντας το χέρι του από πάνω μου. Βγαίνω βιαστικά από το αυτοκίνητο και μπαίνω στην πολυκατοικία. Του ρίχνω μια τελευταία ματιά και εκείνος γκαζώνει μακριά. Ανεβαίνω με δυσκολία τα σκαλοπάτια για το διαμέρισμα ενώ στηρίζομαι από το κάγκελο για να μην πέσω. Όταν επιτέλους φτάνω στο σωστό όροφο χτυπάω το κουδούνι και μία Ιωάννα γεμάτη χαμόγελο εμφανίζεται μπροστά μου.
«Θα στα έχωνα χοντρά αλλά έχει χάρη που είμαι πτώμα.. Αύριο όμως δεν τη γλιτώνεις να ξέρεις!»
«Αφού ξέρω πόσο με αγαπάς!!» μου λέει γελώντας και με φιλάει στο μάγουλο πριν προλάβω να αντιδράσω
Ίσα που προλαβαίνω να ξεντυθώ και να αλλάξω προτού πέσω για ύπνο ξερή.
Το επόμενο πρωί με ξυπνάει η Ιωάννα με ένα δίσκο στο κρεβάτι γεμάτο με αλμυρές λιχουδιές και μία κούπα καφέ.
«Είσαι εσύ μία όταν θες..!» της λέω και κατεβάζω μία γενναιόδωρη γουλιά από τον καφέ μου
«Ιόλη.... Είμαι ερωτευμένη!» μου λέει κοιτώντας με στα μάτια πριν προλάβω να καταπιώ τον καφέ, με αποτέλεσμα να μου φύγει ο μισός από το στόμα σε μία προσπάθεια να μην πνιγώ
«Πλάκα μου κάνεις!»
«Καθόλου.. Από χθες δε μπορώ να τον βγάλω απ' το μυαλό μου. Μέχρι και στον ύπνο μου αυτόν είδα! Τι άλλη ένδειξη θες;»
