Μ' ένα σου βλέμμα

Κεφάλαιο 1

ΙΟΛΗ

Κοίταξα στο εσωτερικό της τσάντας μου ελέγχοντας για πέμπτη φορά αν είχα όλα τα απαραίτητα μαζί μου. Εισιτήριο για πλοίο, πορτοφόλι, ταυτότητα, κινητό και  ένα σάντουιτς για αργότερα.. όλα εδώ.. 

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν τόσο αγχωμένη για την πιθανότητα να είχα ξεχάσει κάτι από αυτά αλλά για το γεγονός πως μετακόμιζα σε ένα νησί χιλιόμετρα μακριά από το μέρος στο οποίο μεγάλωσα και στο οποίο θα έπρεπε να μείνω για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Βέβαια δεν ήταν και τόσο τραγικά τα πράγματα καθώς την Ρόδο την είχα επισκεφτεί κάμποσες φορές στο παρελθόν αλλά και πάλι πέρασε πολύς καιρός από τότε.. Πολλά θα έχουν αλλάξει, οι περισσότεροι γνωστοί ίσως να έχουν φύγει από το νησί, τα μέρη στα οποία σύχναζα πολύ πιθανόν να μην έχουν καμία σχέση με το πως τα θυμάμαι εγώ, αλλά τουλάχιστον δεν θα είμαι μόνη μου.. Θα έχω την Ιωάννα και την παλιά μου παρέα.. Με την Ιωάννα είμαστε φίλες από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμασταν πάντα αχώριστες, γεγονός που έκανε τους αποχωρισμούς μας κάθε καλοκαίρι που πήγαινα για διακοπές στη Ρόδο δυσβάσταχτους. Την Ιωάννα την γνώρισα μέσω της μητέρας μου η οποία τύχαινε να είναι πολύ καλή φίλη με τη δική της από παλιά. Πολλές φορές ερχόταν και αυτή στη Θεσσαλονίκη για μερικές μέρες, καθώς ήταν αδύνατο να βλέπαμε η μία την άλλη μόνο μία φορά το χρόνο όταν πήγαινα εγώ Ρόδο. Από κάποιο καιρό και μετά σταμάτησα να πηγαίνω, καθώς αποφασίσαμε να βλεπόμαστε και να κάνουμε διακοπές σε ένα διαφορετικό μέρος κάθε φορά έτσι ώστε να γνωρίσουμε περισσότερα μέρη και να μην κάνουμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Το να μείνω στη Ρόδο προέκυψε καθώς, απόφοιτη πλέον από την παιδαγωγική σχολή και δίχως να με έχουν προσλάβει στον τομέα μου, είχα μείνει με ένα χαρτί στα χέρια και άνεργη. Έψαχνα εδώ και καιρό δουλειά αλλά τίποτα δε με ευχαριστούσε. Είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου μέχρι που η Ιωάννα μου μίλησε για μία πολύ καλή ευκαιρία που πέτυχε. Πρόκειται για τη θέση της γραμματέας στο γυμναστήριο ενός οικογενειακού της φίλου και για την οποία επρόκειτο να πληρωνόμουν με πολύ ικανοποιητικό μισθό, έχοντας υπόψιν πως δεν είχα προϋπηρεσία στον τομέα αυτό. Βέβαια η Ιωάννα εγγυήθηκε για μένα με αποτέλεσμα η θέση να γινόταν δική μου. Η μόνη προϋπόθεση ήταν να μετακομίσω στην Ρόδο. Αρχικά αρνήθηκα και δεν το σκέφτηκα ούτε για αστείο. Να πήγαινα τόσο μακριά απλά για μία δουλειά; Έτσι και αλλιώς έμενα με τους γονείς μου και με συντηρούσαν αυτοί. Βέβαια, δεν ένιωθα και τόσο καλά για αυτό. Εξάλλου ήθελα επιτέλους να ανεξαρτητοποιηθώ και να ζήσω μόνη σε ένα δικό μου σπίτι με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Η αδυναμία μου να βρω μία καλύτερη θέση στη Θεσσαλονίκη με ανάλογο μισθό με έκανε να πάρω επιτέλους την απόφαση για αυτό το μεγάλο βήμα στη ζωή μου. Για να μην αναφερθώ στα αμέτρητα παρακάλια της Ιωάννας και στις συχνές αναφορές για το πόσο της είχα λείψει.. Θα ήταν ψέματα να πω πως στη Ρόδο θα μετακόμιζα μόνο για τη δουλειά. Η αλήθεια είναι πως όντως θα ήθελα να περάσω περισσότερο χρόνο με την κολλητή μου και με την παλιά μου παρέα. Μου είχε λείψει η Ρόδος, οι ομορφιές της και οι παραλίες της.. Εξάλλου ήταν από πάντα ένα όνειρο μου να μείνω εκεί. Είχα αποφασίσει να πάω από τον Ιούνιο και να περάσω εκεί το καλοκαίρι μου, έτσι ώστε να έχω τον χρόνο για να βρω σπίτι, να θυμηθώ το νησί και να προσαρμοστώ στα τωρινά δεδομένα του.