ALFA KUŞAK

~2040~

İzmir, Türkiye

Her insanın yapması gereken sorumlulukları vardır. Benim ise şuan tüm öğrenciler gibi sabahın köründe kalkıp okula gitmek. Çalan alarmımı kapatıp yataktan kalktım. Okulum en yakın arkadaşım Alinle tanışmamı sağlamış olsa da kim lise ikinci sınıfa hevesle gider ki. Hevesle! Hazırlanıp mutfağa ilerledim.

Günden güne suç ve ölüm oranları artması tüm dünyada gündem haline geldi. Yakalanan zanlılar neredeyse tamamının alfa kuşağı olması dikkat çekti. Çoğunun 15-20 yaş aralığı gençlerin işlediği suçlar bu gene sahip olması onlar için bir gerekçemi? yoksa bahanemi?

"Siz Alfa kuşağını hafife alıyorsunuz biz bir devrim yaratacağız ve bunu ilk sizlerden kurtularak başlayacağız. Bu gene sahip olmamızın bir amacı var, hepimizin başlangıcı aynı sonu da aynı olacak. Ne koşullar içerisinde olursak olalım bu bizim doğamız." Diyen annesinin ona bağırması sonucu 24 kez bıçaklayan katil zanlı tutuklandı. Katil gencin yaptığı bu açıklama tüm dünyayı ayağa kaldırdı.

Bunun bir tedavisinin olup olmadığına dair bir açıklama gelmemesi bir yandan tüm alfa kuşağının sonunu böyle mi olacağı hakkında uzmanların açıklaması kan dondurdu. "Ne kadar masum görünseler de Alfa kuşağı olan çocukların tamamı tehlike barındırmakta. Sakin, mutlu, iyi, saygılı gözükseler de ufak bir etki büyük bir tepki olarak çıkar ve bu tepki sonucu her şekilde karşısındaki kişinin ölümü ile sonuçlanır. Geliştirdiğimiz teknoloji sayesinde yüzde ne kadar katil genine sahip ya da bu geni kullanma yetisinin ne kadar olduğunu bilebiliyoruz. Bunu en yakın zamanda uygulamaya koyacağız."

Haberleri umursamamaya alışmış olsam da insanların bize uzaylı gibi bakmaları can sıkıcıydı. Ben gelir gelmez televizyonu kapatan anneme gülümseyip tostumu aldım. Babamın yanağına öpücük kondurup, masaya yerleşip kahvaltımı etmeye başladım. Kahvaltı faslı bittikten sonra hepimiz arabaya bindik. Annemler işe ben okuluma...

"Okulda bir sıkıntı yok değil mi kızım?"

"Yok baba."

"Kendine dikkat et tamam mı?"

"Tamam anne."

"Seni seviyoruz."

"Bende sizi."

Klasik okul öncesi konuşmamızı yaptıktan sonra arabadan inip okula ilerledim. Endişelenme konusunda haklı olduklarından onlara ne iyi ne kötü bir tepki verebiliyordum. Durumlar sağ olsun. Sınıfa gelince Alin'e gülümseyip yanına oturdum.

"Sabah haberleri izledin mi? Deney faresi yapmazlar bizi değil mi?"

Alin her zaman fazla endişeli birazda çocuksudur. Ben ise asabi ve ağır başlıyımdır. Ne kadar uyumluyuz değil mi?Alin'in hafif sulanmış gözlerine bakıp yanağına fiske attım.

"Evet, izledim ve deney faresi olma niyetinde değilim. Şimdi o gözleri temizle yoksa bir fiske daha geliyor."

"Tamam ya ne vuruyorsun ki. Niyetli olmana gerek yok giderek fareye benziyorsun çünkü."

"Yaa öyle mi, Alin hanım. İşin düşünce bu fareye gelme o zaman."

"Fare mi ne faresi. Sen Ankasın unuttun mu?"

Tepkisi yanaklarımın kıvrılmasına sebep olurken vurduğum yanağına öpücük kondurdum. Yanağını silip aynı zamanda sırıtıyordu. Hocanın gelmesiyle bakışlarımı Alinden alıp hocaya döndürdüm.

...

Altıncı dersten sonra beynim çalışma işlevini yitirdiğinden kafamı Aline çevirdim. Deftere karalama yaptığını görünce ilgimi çekmediğinden bakışlarımı sınıfta dolaştırdım. Sınıf kapısına doğru gelen bir sürü ayak sesi duymam beni gerse de sakin kalıp daha dikkatli dinlemeye başladım. Tam Aline dönüp söyleyecek iken sınıf kapısının hızlıca açılması ve içeri silahlı askerlerin girmesiyle öylece kalakaldım.