KAFES

Bölüm 4 💫

Herkese merhaba !

Nasılsınız? Haydi bölüme geçelim.

🌠🌠🌠🌠

Adliyede bayılmamdan sonra eve gelmişiz. Şuan yatağımda uzanır biçimde duruyorum. Dışarı çıkıp bağırmak istiyorum ama bir o kadar da suskun kalmak. Bu nasıl bir hayattı böyle. Annem ile teyzemin gizli gizli ne konuştuklarını daha yeni öğrendim. Teyzemin buraya gelme sebebi ben ve annemi alıp Eskişehir'e gitmekmiş. Bana itiraz hakkı bile doğmadı. Gerçi artık ne için itiraz edecektim. Beni aldatan sevgilim için mi beni sevgilimle birlikte olup kandıran arkadaşım kardeşim için mi? Ve babam. Babam nasıl olurda öyle bir şey yaptı aklım almıyor. Ben düşüncelere dalmışken kapı çalmıştı. Teyzem ve annem yolculuk için markete gitmişlerdi ve kapıyı açma görevi bana kaldı. Aşağı kata inip kapıyı açtım . Siktir . Bunların burada ne işleri vardı. Cenk ve Selin kapının önünde duruyorlardı. Onlara tiksinerek baktım. İlk Cenk konuştu.

" Sare özür dilerim sevgilim. Özür dilerim bir hataydı güzelim."

" Güzelim mi? Sevgilim mi ? Bana artık bunlarla hitap bile etmeyeceksin hitabı bırak gözlerime bile bakmayacaksın." derken Selin konuşmaya başladı.

" Sare tamam kusura bakma , gel bizi..." lafını bitirmeden

"Hayatımın içine sıçtınız bari şimdi bir iyilik yapın ve ikinizde hayatımdan siktir olup gidin. Sizin gibi karaktersizlerle arkadaş olduğum için utanıyorum."
diyerek kapıyı yüzlerine kapattım.

Onlarla artık asla görüşmek konuşmak istemiyorum.
Ayaklarımı yere vura vura üst kata odama çıktım. Bir de her şey tammış gibi bu akşam buradan taşınıyoruz.
Hayır düşünmemeliyim. Ama olmuyor. Bu evde babam ile anılarım var. Doğum günlerim, sinema gecelerimiz, babamın mutfakta yaptığı kötü yemekler ama yine de gülerek eğlenerek yememiz. Ben artık gülemiyordum.
Bir yandan hızlı hızlı valizi dolduruyor bir yandan da babamı düşünüyordum.

Baba baba gitme nolur sen benim hem dostum hem babamdın. Neden neden yaptın bunu baba anlamıyorum neden ? Artık nasıl birine güveneceğim , kalbim kırıldığında kime yaslanacağım ben baba , Cenk Selin artık yoklar .Selin kardeşimdi Allah ikisinin de belasını versin. Yıllardır nasıl uyutmuşlar beni aq nası bir salağım ben. Nasıl kandım nasıl inandım nasıl farketmedim . Ama aptallık bende kim dedi sana bu kadar gözünü gerçeklere kapa diye. Nefret ediyorum herkesten .Nefret ediyorum. Nefret !

Diye kendi kendime konuşurken valizi yere fırlattım. Eşyaların hepsi kırılmalıydı. Ben bu kadar paramparça olurken onların bir bütün halinde olması canımı sıkıyordu. Hepsini fırlattım. Ve ahhh... Elim kesilmişti. Acıyla inlerken annemler gelmiş olacak ki Sare diye bağırmaya başladı ve odaya geldi. Olanları görünce kısa bir an duraksadı. Ama daha sonra yanıma gelip beni ellerimden tuttu. Yüzümü yüzüne çevirdi. Ve gözlerime baktı. Artık tutamıyordum kendimi . Ağlıyordum. Annem göz yaşlarımı silip beni banyoya götürdü ve ellerimi yıkadı. Bugünlük bu kadar yeterdi . Duş alıp kendime gelmeliydim.

Ben duşumu alıp aşağıya indiğim de annemler dışarıdan yemek söylemişlerdi. Pizza . En sevdiğim. Ama şuan yiyesim yoktu. Yukarı çıkıp odama son kez baktım. Valizimi alıp aşağıya indim. Annem ve teyzem hazır kapının önünde bekliyorlardı. Evime son kez baktım. Annemler arabaya doğru ilerliyordu. Tam evden çıkacakken babamla olan fotoğrafımız gözüme çarptı. Gidip onu aldım ve evden ayrıldım. Burası benim yangın yerimdi. Burdan kurtulmak istiyordum. Hızla gidip arabanın arka koltuğuna oturdum ve Eskişehir yolculuğumuz başladı.

Yolculuk başlasıınn 🚙

Bölümü beğendiniz mi?
Oylayıp beğenip beğenmediğiniz yerleri yorumlar mısınız?

Sizleri seviyorum . Kendinize iyi bakın canlarım. 🌚✨

İnstagram hesabı:
~thekafes_