KAFES

Bölüm 5 💫

Merhabaa!

Benim için yıldızı renklendirir misiniz ? 🌟

Haydi bölüme geçelim. İyi okumalar.

Geçmişten bir anı

" Sare, kızım hadi uçurtmanı al gel ."
Babamın bana seslenmesiyle uçurtmamı elime alıp koşmaya başladım. Ayaklarıma küçük olmaya başlayan ayakkabım parmaklarımı acıtıyordu. Umursamadan bahçeye koştum. Babam çimlerin üzerine hırkasını bırakmış kendi uçurtması ile ilgileniyordu. Beni görünce uçurtmayı bırakıp kollarını açtı. Ben de uçurtmamı yere bırakıp babama , kollarına doğru koştum. Babam beni belimden kavrayıp havaya doğru kaldırdı. Kırmızı elbisem rüzgardan hafif uçuşuyordu. Kollarımı kaldırıp salladım. Uçuyordum !

" Baba , ben kuş olacağım." dedim ve babam gülmeye başladı. Ne olduğunu anlamamıştım.

" Yoksa ben kuş olamam mı baba ? " derken dudağım kıvrılmış üzülmüştüm. Bunu fark eden babam

" Hayır sen mükemmel bir kuş olacaksın. Sen benim biricik kuşumsun." Dedi ve beni bahçede uçurmaya başladı.

Kolumu arabanın camından çıkarıp rüzgara karşı bıraktım. Rüzgar tenime değdikçe babamı hatırlıyordum. Ve bu bana iyi geliyordu.

Ben Sare . Sare Gedik. Böyle diyorum ama artık ben o bildiğim Sare miyim bilmiyorum . 18 yaşındayım , hayatımın belkide en güzel olması gereken zamanda ben hayatımın dönüm noktasını yaşıyorum. Canım çok acıyor fazlasıyla yorgunum. Eski Sare değil gibiyim . Sanki bi boşluktayım sanki büyük bi karanlıkta kuyuda gibi. Ben zamanın dışında boşluğun içindeyim ve beni kim bu boşluktan çıkarır bilmiyorum...

Selaam!

Nasılsınız ? İyisinizdir umarım .

Bölümü beğendiniz mi ? Kısa olmalıydı diye düşündüm.

Sare ileride neler yaşayacak bakalım...

Kendinize ,kendiniz gibi güzel ve özel bakın .

Sizleri seviyorum 🧡