Sensizliğimin İlk Şiiri

Adın Ne Senin Çocuk ? Aşk Mı?

Zeynep , onu henüz tanımıyordu..
Onun her harfine aşıktı..
Uzaktan seviyordu.. Nasıl anlatsam bilmiyorum derdi ...
O gün köye gitmek zorunda kalmıştı oysa hiç köye  gitmemiş nasıl davranacağını bile bilmiyordu..
Zeynep, kapalı bir kızdı ablasının daha büyük gösteriyordu ve tam bir Galatasaray  aşığıydı..
Köye vardıklarında  yabancı hissetti kendini, öylece dıştan izledi olanları..
Bir köşede oturdu  sessizce..
Kafasını dizlerine kapattı sustu..
Ve bir ses geldiğini fark ederek kafasını kaldırdı .
Amman Allahım  bu o olamaz!
Dedi..
Dediyse de boşuna bu oydu..
Anlamsızca baktılar ..
Ve o konuşmaya başladı..

-Merhaba  ne arıyorsun burada içeri gelsene?

Aklım yüreğimin ruhunu aldı  Allahım bu nasıl bir duygu..
Konuşamadım yine.
Sustum yazmaya başladım..
Ses vermedim tekrar söyledi

-Gelsene hadi üşüyeceksin burada..
Amman Allahım!  Beni düşündü  ve ben  onun o haline yazmaya başladım..
Bana bak aşk kokulu çocuk..
Adın ne senin aşk mı?
Güneş bakışlarından mı  doğar?
Hayat seninle başlar mı?
Kimsin sen çocuk ?
Neden beni düşündürürsün bu kadar?
Yoksa sen aşk mısın?
Gösterdiğin kadar!
Durdum  yazamadım bir şey ..
Kelimeler anlamını  yitirdi...Sustum
Konuşamadım..
Kalkıp hızlıca uzaklaştım... Ve içimden sadece şu  üç kelime döküldü..

GÜLE GÜLE  AŞK KOKULU ÇOCUK...