Sensizliğimin İlk Şiiri

Nasıl anlatsam bilmiyorum ki ..

O günden sonra Medeniyle samimi olmaya başlamıştık ama onu henüz anlatamamıştım..

Ben de kalsın istiyordum ama o ısrarla soruyordu..

Beni soru yağmuruna tuttu..

Israrlarına dayanamadım..

Ve düşündüm daldım öylece benden özür diledi " hatırlattığım için üzgünüm" dedi

Oysa ben onu hiç unutamadım ki hep aklımdaydı .. Hep kalbimde.. Ruhumun derinlerindeydi...

İlkin yutkundum.. Ve şunları söyleyeldim..
Nasıl anlatsam bilmiyorum ki ..
Gözleri çok derin..
Elleri ulaşılmazlığım..
Nasıl anlatsam bilmiyorum ki..
Bana çok uzakta..
Gel desem gelemez ki..
Şiir kokulu yâr bana çok uzakta ki..
Nasıl sever ben de bilmem ki..
Başkasına gülen gözler bana bakmaz ki...
O geldiği günden beri..
Kendimden kaçıncı kaçışım bilmiyorum ki..
....
Böyle devam ettim beni hiç bıkmadan, usanmadan dinledi böylesine bir dost paha biçilemezdi... Ama anlatırken kelimeler kifayetsiz kalıyordu.. Boğazımda birsey kalıyormuş gibi hissediyordum.. Anlam veremiyordum...