Benim Psikopatım (Bakugou×Y/N)

22.bölüm

*Katsuki'nin ağzından*

Ben korkakça doktoru beklerken bir anda telefonum çalmaya başladı. Arayan annemdi, neden aradığını çözmeye çalışırken telefonu açıp kulağıma götürdüm ve daha bebekten haberleri olmadığından anlamasın diye genzimi temizleyerek
(Katsuki):Ne var?!
Dedim.

(Mitsuki):Müsait misiniz size geliyoruz, şirket hakkında?
(Katsuki):Hayır değiliz yarın sabah gelin-
(Mitsuki):Yarın sabaha kadar vaktimiz yok imzalar tamamlanmazsa şirket çöker.
(Katsuki):NERDESİNİZ?!
(Mitsuki):Hastanenin orlardayız.
(Katsuki):İYİ KAPA!

Ben tam arkamı dönüp çıkışa yürürken doktor arkamdan bana seslendi. Hızlıca arkamı döndüm ve ne var dercesine yüzüne bakmaya başladım. Y/N ve bebeğin iyi olduğunu ve yakında taburcu olabiliceklerini söyledi. Bende tamam diye kafa sallayıp hızlıca arabaya doğru yol almaya başladım.

*Keiko'nun ağzından*

Bakugou dışarda bağırırken Y/N rahat birşekilde uyumuştu. O bağırırken sesler uzaklaştığından gittiğini anlamıştım. Bende madem Y/N'nin yanındayım ve boştayım o zaman getirdiğim kitaplardan okuma kararı  aldım. Etejerdeki kitaplardan gül kokanı alıp başladım odadaki loş sarı ışık ve camın arkasında ki hızlıca bir yere yetişmeye çalışan rüzgar sesiyle okumaya.

Dalıp gitmişim. Hemşirenin kapıyı tık tıklamasıyla gerçek hayata geri döndüm. Saat yedi olmuş ve yemekler dağıtılmaya başlanmış. Kitabı bıraktım ve hemşireden beş dakikada döneceğimi ve bekleyip bekleyemeyeceğini sordum. Sıcak bir gülücükle tabiki dedi ve benim gidebiliceğimi söyledi.

*Y/N'nin ağzından*

Uyandığımda hastanedeydim ve yanımda bir tane hemşire dışarıyı izliyordu. Gözlerimi geri kapayıp dün neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Doğru! Ben bayılmıştım. Acaba kim getirdi? Neden bu hemşire burda ve birini beklermiş gibi bir hali var? Bu soruların cevaplarını ararken kapı açıldı ve içeri Keiko girdi. Ona bakmak için gözlerimi açıp kafamı hareket ettirmiştim. Beni gördüğü gibi gözleri parlamış ve elindeki yemeği masaya bırakıp bacaklarımın yanına oturdu.

(Keiko):Günaydın iyisin değil mi?
(Y/N):Evet saol daha iyiyim
(Keiko):Sana veya bebeğe birşey oldu diye çok korktum kendine dikkat et
Y/N!
(Y/N):Tamam tamam elimden geldiğince kendime ve bebeğe dikkat ederim.
(Keiko):Hemşire hanım sizede teşekkürler beklediğiniz için, bundan sonrası bende.
(?):Rica ederim, tamam kendinize dikkat edin görüşmek üzere.

Sonrasında Keiko bana yemek masasını yaklaştırıp telefonunu aldı ve odadan çıktı. Ben önümdeki kahvaltı tabağından bir iki kaşıklarken kendi kendime odanın sessizliğinde düşüncelere daldım.

Aradan yaklaşık 2 hafta geçtikten sonra dalgınlıklarım ve birşeyler üzerine düşündüğüm zamanlar artmıştı. Öyle bir günde bebeğimin odasında onun yatacağı yatağa bakarken bir anda bir soğukluk hissiyle düşüncelerimden ayrıldım.

Kafamı kaldırıp etrafıma baktığımda oda tamamen buz olmuştu. Bunu sadece Shoto yapabilir! dedim ve hızlıca kapısı açık olan odadan çıktım ve aşşağıdaki bahçeye açılan kapıdan gerçekten o mu diye yokladım.

Kızların hepsi ikşerli ikşerli olmak üzere birbirlerine sarılmışlardı ve Katsuki ile savaşan Shoto'yu izliyorlardı. Benim koşarak kızların önüne geçtiğimi gören Shoto'da hızlanmıştı ve bir anda bana yapışıp beni öpmeye başladı.

Derin bir şekilde öperken bir yandanda bana dokunuyordu, istemediğim hassas olduğum yerlerime dokunuyordu. Ben ondan ayrılmaya çalışırken Katsuki arkamdan

(Katsuki):KARIMI VE BEBEĞİMİ RAHAT BIRAK!
Diye bağırdığında Shoto yavaşça benden ayrılırken ben ise gözlerimi yummuş birşekilde geri adımlar atıyordum.
(Shoto):Ne DeDiN SEN?!

Kendimi bir anda kızların arasında bulmuştum hepsi özgünlüklerini kullanıyorlardı. Ama neden?

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

:D