Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kayıplar olacak olsa bile biz birlikte güçlüyüz.
26. Bölüm: Seranta Krallığı, Part-1
Yaşadığımızı ne zaman hissederdik? Nefes alıp vermekten bahsetmiyorum. Bir insan gerçektenyaşadığı hissiyatına ne zaman varırdı? Aldığı nefeslerden zevk aldığını, her aldığı nefesin onu mutlu ettiğini ne zaman hissederdi?
İstedikleri olunca mı, sevildiğini gördüğünde mi, bir şeyler başardığında mı, kendisini özgür hissettiğinde mi yoksa istediği her şeyi elde ettiği zaman mı?
Bir insan ne zaman yaşadığını hissederdi? Bunu çok düşünmüştüm. Ben ne zaman yaşadığımı hissetmiştim? John'un, annem sayesinde beni savaşın ortasından kurtardığı günden beri sürekli çalışmıştım. Tek gayem sevdiklerimin ve ölenlerin intikamını almaktı. Kalbim yaşamam için sadece atıyordu. Yaşamak için nefes alıyordum.
Gerçekten yaşadığımı ve etrafımdaki olayları fark edip gerçek dünyaya dönüşüm Werosim ile karşılaşmamla olmuştu. Ona çekilirken, onu sevmeye başlayan kalbim atışlarını hızlandırırken fark etmiştim. Ben onca kötü şeyin arasında bile ilk defa yaşadığımın farkına varmıştım. Özellikle de hamile olduğumu öğrendiğim zaman, evet yaşıyorum, demiştim. Ben ilk defa yaşıyordum. İçimi yakan intikamımdan vazgeçebilecek kadar hayata tutunmuştum. Tutunmayı ben seçmiştim ama gelecek olan savaş bana engel oluyordu.
Bu savaşın olmamasını isteyen bir tarafım çığlık çığlığa bağırıyordu. Onu susturamıyordum. Susmuyordu. Savaş çıkış yol değil diyordu. Haklıydı da. Savaş çıkış yol değildi. En azından artık değildi.
Birden elime dokunan parmaklar ile irkildim. Kafamın içinde hala çığlık atan bir kadın varken yan tarafıma döndüm. Werosim bana güven aşılayan bir şekilde bakıyordu. Yavaşça başımı salladım.
