Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bir tuvalin ortasına çakılan ve asla silinmeyecek olan fırça darbesi gibiyim. Tuvali, güzel görmek istersen tek renk yeterlidir lakin çirkin görmek istersen de bütün renkler yetersizdir."
35. Bölüm: Ansızın.
Bedenimin batmış olduğu bataklıktan umudun boynuma doladığı zehirli sarmaşıklar sayesinde çıktım. Bataklıktan çıkmış olmak güzel olsa dahi umudumun boş çıkabilecek olması boynumdaki zehirli sarmaşığın beni öldürmesi demekti. Öyle bir arada kalmıştım ki hangi taraf olursa olsun ölecekmişim gibiydi. Beni bu ölümcül ikilemden sadece doğruları görmek kurtarabilirdi.
Evigeyn'in söylediği doğruysa, ki öyle olmasını tüm kalbimle istiyordum, Werosim yaşıyordu. Değilse de zaten almış olduğu darbe ölümcüldü.
Gerginlikle alnıma masaj yaptım. "Söylediklerime inanıp inanmamak bu kadar zor mu?" Parmaklarım alnımda hareketsiz bir şekilde durmaya başlarken soruyu soran Evigeyn'e alttan bakışlar atmaya başladım.
Halkın arasında fazla dikkat çekiyoruz diye John bizi kaleye geri getirmişti. Zaten toplantı odasında kimse olmadığı için de masanın etrafında oturmuş sessiz bir şekilde birbirimize bakıyorduk. "Sence inanmak bu kadar kolay mı?" Bu sefer konuşan Rosale'ye baktım.
İnanmak zor değildi. Benim için umut etmek zordu. Umut etmek şu an ki zamanda intihar etmekle eş değerdi. Umudumun boşa çıkma ihtimali dipsiz bir kuyuya düşmem demekti. Ve bir savaşın başlangıcındayken böyle bir şey yapamazdım.
Gözlerimi yumup parmaklarımı alnıma bastırıp geri çektim. Özür dilerim Werosim, özür dilerim sevgilim. Eğer seni bulmak istiyorsam hayatta kalmam gerekiyor. Bu yüzden seni şimdi arayamam.
Gözlerimi açıp başımı dik tuttum. Her ne olursa olsun daima dik ve güçlü duracaktım. "Pekâlâ Evigeyn. Bildiğim kadarı ile sizin genç ve diri kalmanızı sağlayan unsurlar bizim üstümüzde işe yaramıyor," dediklerim ile gözlerini devirip oflarcasına derin bir nefes bıraktı. "Bizi genç ve diri tutan unsurlar insanların üstünde işe yaramaz. Yani hiçbir özelliği veya gücü olmayanlarda. Ne yazık ki ne sen ne de Werosim öyle değilsiniz," derken gerçekten öyle olmuyor oluşumuzun onu üzmüş olduğu yüzünden belli oluyordu. Böyle bir duruma sevineceğim hiç aklımın ucundan bile geçmezdi. "Eğer bizi önceden uyarmış olsaydın buna dikkat edebilirdik." Kesinlikle yalan. Eğer bilseydik külleri bile götürmezdik. "Tabii bilen herkes geri getirirdi zaten." Kinayeli sözleri ile kıvrılacak olan dudaklarımı durdurdum.
