Ben Sirina.
Kaos ve büyünün elçisiyim.
İntikam hırsının doğurduğu gücüm.
Ve o gün, kara bulutları delip geçen şimşekler çaktığında etrafı saran büyünün lanetini hissettim.
Etrafıma dolanıp boğazıma yapıştı. Ruhumun ilmeğini boynuma dolayıp ona itaat...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hep beraber sonsuzluğa.
29. Bölüm: Savaşa Hazırlık.
Boynumun ucunda bekleyen bir kılıç vardı. Yere yasladığım dizlerime batan sivri taşlar vardı. Sırtıma saplanmak için hazırda olan hançerler vardı. Aldığım solukları kesmek için nöbet tutanlar vardı.
Bunlar savaş olacak diyeydi. Bu hissettiğim şeyleri neye yoracağımı bilmiyordum. İyi miydi, kötü müydü daha belli değildi. Önümüzde olan ve kesinliğini koruyan tek şey savaştı.
Günlerce hiç durmadan savaşa hazırlanıyorduk. Müttefik toplamaya çalışıyorduk. Seranta Krallığı dışında bize katılacak dört krallık daha vardı. Bunlar o kadar güçlüolmasa bile onlar da kurtulmak istiyorlardı. Bu yüzden ne olursa olsun her desteğe açıktık.
Seranta Krallığından dönüşümüz gidişimiz gibiydi. Bu sefer avlanmak ile uğraşmamak için erzak almıştık. En azından yaptığımız anlaşmadan sonra rahat bir şekilde yemek yiyebilmiştik. Ne de olsa beni kurtarıcıları olarak görüyorlardı. Bu yüzden beni ve sevdiğim kişileri öldürmezlerdi. En azından böyle düşünüyordum.
"Sirina sen beni dinliyor musun?" Birden irkildim. Yumduğum gözlerimden tekini açıp önümde duran John'a baktım. "Elbette dinliyorum dememi istiyorsun ama hayır." Bu onu kızdırırken yüzümü bir gülümsemekapladı. Onunla sataşmayı ve onu kızdırmayı özlemiştim. Eva'nın bize anlattığı şeyleri John'a anlatmıştım. O da kendi sinirimi kontrol edebilmem için bana eğitim veriyordu. Zaten iki gün süren yolculuktan sonra bir gün dinlenip hemen yeniden eğitimlere başlamıştık. Benim yerime şu an Rosale öğrencilere ders veriyordu.
"Tamam sakinim. Şimdi beni iyi dinle Sirina." Usulca kafamı salladım. Açtığım gözümü yine kapatıp başımı gökyüzüne kaldırdım.
Hafif rüzgar esiyordu. Dün yağan yağmurun toprakta bıraktığı ıslaklığı hissediyordum. Oturduğum yerden kalktığım zaman oturduğum yerin ıslak olacağına emindim. "Etrafında olan her şeyin yavaşladığını, duyduğun sesleri artık duymamaya başladığını hissetmeye çalış. Kendini olduğun bu andan ve zamandan soyutla. Sadece benim sesimi duy." John'unsöyledikleriniyapabilmek için derin bir nefes aldım.
