SİRİNA (Final Oldu)

6. Bölüm"Kayıp Ruhlar Mezarlığı"

Ölüm kaçış olur muydu?
Ruhlar da acı çekerken?

6. Bölüm: Kayıp Ruhlar Mezarlığı.

Yerimi yadırgadığım öyle çok zaman vardı ki. Artık hesaplayamıyordum bile. Yaptıklarımı sorguladığım. Düşüncelerimi saçma bulduğum ama yine de peşinden giderken asla tereddüte düşmediğim. Birde sizi sürekli beğenmeyip bir kılıf bulanlar yok mu? Boğma isteği uyandırıyordu. Zaten böyledir de çoğu zaman; insanlar eleştirir, beğenmez, sürekli burun kıvırırlar ama düzeltmeye asla çalışmazlardı. Bu fikir onlara korkunç gelir yanaşmaya çekinirlerdi.

Yan masamızda konuşan adamlar da öyleydi. Eleştirip gülüyorlardı ama yardım etmek şöyle dursun bu fikri düşünmemişlerdi bile. İnsanlar fazlası ile bencildi. Ve bu bencillik yüzünden ölüyorlardı. Neticede tek başına isen ölmen daha kolay oluyordu. Ve bencil insanlar kendi canının derdine düştüğünde hep tek başına kalıyorlardı.

Derin bir nefes alıp önde yürüyen Werosim'i yavaş adımlar ile takip ettim. Her adımında sırtındaki kaslar geriliyordu. Ve ortaya benim için muhteşem bir manzara çıkıyordu. Ne de olsa ölürsem bir daha böyle bir şey görmeyecektim.

Werosim önünde durduğu odanın kapısını açıp içeriye girdi. Yaktığı gaz lambası odayı aydınlatırken bende kapıda durmaktan vazgeçip içeriye girdim.
"Aynı oda da mı kalacağız?" Werosim yatağa uzanıp kaşlarını kaldırarak bana bakmaya başladı. Ne, dercesine omuzlarımı kaldırıp indirdim.
"Bunu sen istedin Sirina." Burun kıvırıp, pelerinimin iplerini çözmeye başladım. Köşedeki sandalyenin üstüne bırakıp, yeniden ona döndüm.
"Ben mi? Sırf sen istiyorsun ve bunu dile getiremiyorsun diye, senin yerine söyledim." Kollarını başının altına koyup alttan alttan bana bakmaya başladı.
Kaşlarını çatarak ağzının içinde homurdandı.

Yavaş adımlar ile yürüyüp bende yatağa yanına uzandım. Onun yaptığı gibi kolumu başımın altına koydum.
Kolumu koluna vurup,
"Netice de bana bayılıyorsun!" Deyip gülümsedim. Bunu demem ile yeniden homurdanıp bana sırtını döndü.

Bu hareketi ile biraz daha gülüp bende ona sırtımı döndüm.
Eğlenecek bir şeyler bulamazsam, yakında Werosim gibi suratım asık, despot biri olacaktım. Ne var ki, ben öyle olmak istemiyordum.
"Düşünmeyi bırak ve uyu Sirina!" İstemsiz bir şekilde dudaklarım biraz daha yana kıvrıldı. Hala düşüncelerimi duyuyordu.

Ufak bir koruma büyüsü yapıp gözlerimi yumdum.

💜🐍

Tak, tak.

Boynumdan saçlarıma doğru akan ter damlasını hissedebiliyordum.

Tak, tak.

Kalbimin atış hızını, kan pompalarkenki kasılmasını hissedebiliyordum.

Tak, tak.

Yüzüme üflenen nefesi de hissedebiliyordum. Elimi hızla ileri atıp, yüzüme dokunmak üzere olan parmakları ucundan tuttum.