Çakma Psikoloğum

7.Bölüm - Beklenmedik öpücük

Gozlerimi açtığımda güneş tüm sıcaklığıyla evi aydınlatıyordu , sanki butun acilarima son vermek istermiscesine gibi.

Etrafa bakindigimda o da da ruzgar yoktu sanirim gitmisti.

Yatakda cenin pozisyonunu aldiktan sonra bu son 1 ayda yasadiklarimi dusundum. 2 sene once babami kaybetmis ve 1 ay oncede annemi kaybetmistim.

Sanki bütün acılar beni buluyor gibiydi. Evet babamin ölümünden

sonra cok çökmüştüm , ama babamin yeri cok ayriydi.

Annemle fazla vakit geciremezdim genelde arkadaşları ile birlikte olup gezerlerdi. Ben hep babamın kızı olarak büyüdüm.

Tabi ki de annemin ölümüne üzülmüştüm ama kimseye zayif biri gibi gorunmek  istemiyordum bu ezgi bile olsa.

Zaten yasadiklarimi hep icime atan biriydim her üzüldüğümde yaptigim gibi bu aciyida icime aticaktim. Hayat bir oyundan ibaretti hep benim icin  ve zamani dolunca bitiyordu.

Gozlerimden usulca yaslar akmaya baslamisti bile ve kendime soz verdim  guclu bir kiz olucaktim, ve herseye herkese ragmen dimdik duractim .

Saate baktigim da 11.30 oldugunu gordum aksam gec yatmistim ayagim hala sizliyordu. Yataktan kalktiktan sonra banyoya girdim ılık bir dus aldiktan sonra ciktim.

Üzerime rahat birseyler giyindikten sonra asagi indim ezgi kahvaltı hazirlamaya calisiyordu. Beni görünce telasla

"Sakın banyo yaptığını soyleme nehir " diye soyledi.

" evet banyo yaptim ezgi bunda telaslanacak ne var ?" Diye soyledim

" ayağındaki alçıyı unuttun galiba! "

Ahh saskin arkadasim benim

" sacmalama ezgi  birsey olmaz doktor kendiside soyledi banyo yapmamda bir sakınca yok "

Doktorun dediklerini unutmus olacak ki telas yapmisti. Basini tamam der gibi salladiktan sonra

" he iyi öyleyse , bak sana mis gibi kahvaltı hazırladım hadi otur "

Masaya baktiktan sonra sandalyeyi cekip oturdum gercekten de hersey nefis görünüyordu.

"Vayy sizde boyle seyler varmiydi ezgi hanım illa ayağımızı kirmamiz mi gerekiyor marifetlerinizi göstermeniz icin " diye soyledim. Gülümseyerek bana bakip

" ne alakasi var ben hep boyleydim canim benim sadece belli etmiyordum. Bizde ufak bir iki sey ogrendik yani bak lazım oluyor."

Dedikten sonra ikimizde gulmeye başladık. Kahvaltimiz sessiz bir sekilde yaptiktan sonra ezgi masayi toplamaya başlamisti bende yardim etmek istedim ama izin vermeyince salona gidip oturdum.

Bugun biraz daha iyiydim. Acaba rüzgar aramış mıydı etrafa bakındım ama telefonu mu goremedim

" ezgi telefonumu gördün mü ?" Diye sordum. Mutfaktan çıkıp yanıma geldi

" Odan da olabilir mi?" Diye sordu.

Biraz düşündükten sonra

" bilmiyorum " diye soyledim

" tamam sen dur bakip geliyorum" dedikten sonra merdivenleri çıkmaya başladı.

Bende oturmaktan sıkıldığım icin bahcenin oldugu cama dogru gittim.

Cam'ı açtıktan sonra tam dışarıya adımı mı atacaktım ki karşımda gördüğüm balonlarla şaşkınlıkla kalakaldım. Cok güzeller di. Bir anda balonlarin arasından rüzgarı görünce gülümsememe engel olamadım