Çakma Psikoloğum

4. Bolum - Yanlızlık

Kadin hastahanenin adini soyleyip kapatti. Ben hâlâ olayin etkisiyle dururken

Bir anda kendimi disari attim,kapiyi kilitleyip taksi duragina kadar kostum.

Acil bir taksiye binip hastahanenin adini soyledim bir yandan hickiriklarla

agliyor bir yandan ne yapicagimi dusunuyordum. Ona bir sey olursa ne yaparim

ben'' hayir! Hayir  Ona bisey olamaz!  Babamdan sonra dayanamam hayir ölemez''

Diye bagirdim. Aglamam siddetlenince taksici amca '' neyin var kizim noldu '' diye sordu.

Kimseyle konusmak istemiyordum '' amca sen sadece hizli git lutfen '' diye soyledim.

5 dk sonra hastahanenin kapisina geldim ucreti odeyip ciktim. Kosarak kapidan iceri girdim.

''Annem nerde '' diye etrafa aglayarak bagiriyordum. Yanima bir kadin yaklasti '' sen telefonda

konustugum kiz misin? '' diye sordu. '' E-evet benim,annem nerde ona bisey olmadi dimi?'' Diye sordum

Caresizce kadinin gozlerinin icine bakiyordum adeta yalvariyordum, bisey olmadigini soylesin diye .

'' annen karsidan karsiya gecerken bir araba ona carpmis, carpan kisi karakolda suan ,ama annen'' hemen

sozunu kestim '' noldu anneme , ne olur yasadigini soyleyin lutfen!'' Diye soyledim sessizce agliyordum, kadin

caresizce gozlerime icine bakiyordu o da aglamaya basladi '' kizim sakin ol, annen olay yerinde can vermis''

Kadinin sozleriyle bir anda yere dustum '' hayir annem ölemez, ona birsey olamaz, yalan soyluyorsunuz annem nerde?

hemen yanina gorurun beni'' diye soyledim. Sadece bagirip agliyordum, elimden hic birsey gelmiyordu,

Sevdigin kisileri kaybetmek boyle birseydi. Ölumden kacmak icin attigimiz her adim, bizi meger olume goturmus anladim.

Hayattan once olume hazirlanmaliyiz, hic kimse bu hayattan sag cikmiyor. Caresizce agliyordum şunu da  biliyordum

ki ölum bir köprüdür, dostu dosta kavusturur. Annemle babamda insallaah suan birliktedirler.Yerde cokmus aglarken

kadin yerden kaldirip sandalyeye oturttu. Su getirdi ama icmek istemiyordum sadece annemi gormek istiyordum.

'Annem nerde gormek istiyorum'' diye soylerken caresizce kadina bakiyordum '' tamam bekle burda, doktor'a

soyleyip gelicem'' dedi. Basimi tamam der gibi salladim ne kadar da yanlizdim yanimda kimsem yoktu. Bundan

sonra tek basima nasil yapicam diye dusunurken kadin yanima geldi '' hadi gidelim,ama metanetli ol kizim

elbet bir gun bizde olucez,'' kadinin dediklerini duyuyor ama birsey diyemiyordum. Uzun bir koridor'a geldik

Koridor'un sonunda bir oda vardi, odaya dogru yaklasdik kapinin ustunde ''morg'' yazisini gorur gormez

aglamam daha da siddetlendi. Derin bir nefes alip iceri girdim, cok soguktu yasli bir adam dolabin kapisini

acti ve birini cikartti, kadin yavas adimlarla oraya dogru goturdu beni, ustunde beyaz bir ortu vardi.

Sadece bakiyordum adam yavasca ortuyu acmaya basladi. Annemin yuzunu gormemle aglamaya basladim

Bos soguk oda da sadece hıckırıklarımın sesi yankilaniyordu. '' Annee, hadi kalk bak geldim, nolursun

ac gozlerini, babamdan sonra sende gitme ! Nolursun!'' Annemin buz gibi bedenine sarilip agliyordum

Kadinla adam zar zor ayirip disari cikardilar deli gibi bagiriyordum '' birakin beni, annemin yanina goturun lutfen''

Kadin kolumdan tutup morg'un oldugu yerden uzaklastirip hastahanenin bahcesine cikartti. Sadece agliyordum

''Kizim akraban felan yok mu? Yanliz mi yasiyordunuz'' diye sordu. Sesi mi cikaramiyordum, oylece oturuyordum

basimi olumlu anlamda salladim. Kadin aciyarak bakiyordu resmen '' kizim benim gitmem gerekiyor

ulasabilecegim bir numara varsa ver arayalim yanina gelsin tek kalma'' diye soyledi. '' Gerek yok siz gidebilirsiniz,

aliskinim'' diye soyledim. Yanagimdan usulca goz yaslarim akiyordu, kadin bana son kez bakip '' peki o zaman

ben gidiyorum, uzme kendini bir gun ölum bizide bulucak, kendine iyi bak'' dedikten sonra yavasca

uzaklasti . Yine tek kalmistim, kimsem yoktu. Hastahneye geri donup doktorla konustum 2 gun sonra

Define islerini yapabilecegimi soyledikten sonra yapilmasi gereken biseyin olmadigini soyledi. Annemin kisisel

esyalarini alip taksi duragina dogru yurumeye basladim. Yasayan ölu gibiydim kendimi caresiz, kimsesiz,

gucsuz, yanliz hissediyordum. Taksi duragina geldigi mi anlayinca bosta duran taksiye binip evin adresini

verdim. Sessiz bir yolculuktan sonra kapinin onune gelince ucreti odeyip taksiden indim. Agir adimlarla

yuruyorum kapinin onune geldigimde kafa mi kaldirip merdivenlerde oturmus basi onunde bir sekilde

duran ruzgar'ı gordum. Ne yani bize mi gelmisti, beni gorur gormez ayaklanip yanima geldi '' Sey bugun

Gelmeyince merak ettim, neden gelmedin?'' Diye sordu. Nedenini sorunca yanagimdan iri 2 goz yasi

dokuldu ne diyecegimi bilmiyordum '' annem öldu '' diye bildim sadece, hışımla beni kendine cekip

sıkıca sarıldı karsi koyamadim ellerimi beline sarip aglamaya basladim . O an birine ihtiyacim vardi.

Bir muddet oyle durduktan sonra beni kendinden ayrip goz yaslarimi sildi, ona bakma mi sagladiktan

sonra '' uzgunum anneni geri getiremem, ama sonsuza kadar yaninda duracagima soz veriyorum.''

Diye soyledi. Basimi onume egip aglamama devam ettim '' tesekkur ederim'' diye bildim sadece

'' hadi iceri gecelim burda boyle durmayalim'' kafami sallayip anahtarlari cikartip kapiyi actim

iceri girdigimizde salona gectik koltuga oturdugumda o da yanima oturdu. Omzuma elini atip

basimi gogsune yasladi '' agla ve rahatla bundan sonra seni aglarken gormek istemiyorum''

diye soyledi. O kunusmaya baslamadan aglamaya baslamistim zaten '' yanimda oldugun icin

tesekkur ederim'' dedim. '' Neden tesekkur ediyorsun simdi'' diye soylendi '' beni yanliz birakmadigin

icin '' ''şşştt, tamam simdi bunlari unut, artik yanliz degilsin '' sesi o kadar guven veriyordu ki,

sanki hic gitmicek hep benimle kalacak gibi , ama biliyordum  birgun o da gidecekti kimse kalici

degildi. Yavas yavas yorgunlugun verdigi uykuyla gozlerimi kapattim.