Çakma Psikoloğum

8.Bölüm - Caresizce bekleyiş

Yorgunlugun bütün bedenimi sarmasiyla kendimi yatağa attım. Ezginin bitmek bilmeyen sorularına artik cevap yetistiremez hale geldim.

Bir insan hic susmadan konusabilir mi? Evet ezgi tam olarak da bunu yapıyordu bir soze başladıgi zaman kimse onu susramazdi.

Cunku onun doğasında vardı. Dun ruzgarla bizi öpüşürken görmüştü, aksamdan beri bilmem artik kaçıncı sorusuydu, sabah sabah usenmeyip gelip soru yağmuruna tutmuştu ama artık dayanamayarak

" ezgi artık sus! nolursun kulaklarım bu iskenceye daha fazla dayanamıyorken senin cenen nasil dayaniyor ya ? Dun rüzgar gittiğinden beri bir susmadın." Ahh iste bu sessizlik sordugum soruyla susmustu. Düşünür gibi yaptiktan sonra

" asıl sen sus! daha sorularıma cevap bile vermedin. Rüzgarla öpüşürken gördüm sizi simdi siz birlikte misiniz?" Bu sorunun cevabını ben bile bilmezken sana nasıl cevap  verebilirim ki.

Evet öpüştük ama ezginin bizi görmesinden sonra hicbirsey demeden sadece gulumseyip  gitmisti. Ve beni ezginin bitmek bilmeyen sorularıyla bas basa bırakmıştı. Derin bir nefes aldıktan sonra

" bilmiyorum ezgi artık sussan da bunu zamanla öğrensek olmaz mı? " kafasını 'tamam' anlamında salladiktan sonra

" peki tamam bekleyip görelim. "  dedi. Iste sonunda susmustu kafamı ona dogru cevirip

" uyumak istiyorum " diye soyledim.

"Kahvaltıya gelmiyecek mısın?" Diye sordu.

Kafami olumsuz anlamda sallayıp "mumkunse aksama kadar uyumak istiyorum " diye soyledim.

" tamam ben çıkıyorum aksam yemeği hazır olunca uyandiririm" diyip odadan cikti.

Artik kendim ve dunden beri bitmek bilmeyen beynimdeki sorularla basbasaydim. Evet beni öpmüstü ama sonra bisey demeden gitmisti dudaklarimda hala onun tadı vardı.

Umutla telefonuma baktım ama ne bir mesaj nede bir arama hic birsey yoktu . Galiba o da istedigini almak icin cabalayip aldiktan sonrada giden biriydi. Beynimde ki sacma sorulara son verip kendimi uykunun kollarina biraktim.

                               ***

Birinin beni sertce durtuklemesi sonucunda gözlerimi acip tekrar kapadim. Bu ezgiden baskasi değildi resmen kolumu delmisti. "Nehir hadi kalk yemek hazır " diye soyledi. " tamam sen git gelicem " diye soyledim.

" sabahtan beri ayni lafi soyluyorsun kalk cabuk yoksa bir bardak soguk suyu kafana dokucem. Secim senin ya kendi yonteminle uyanirsin yada benim "

kulaklarimin duyduğu sesten sonra yataktan bir hışımla kalktım. Bunu daha oncede yapmisti, ıkinci bir su vakasıni vücudum daha fazla kaldiramazdi.

" ahh bu yontemlerim her zaman ise yariyor. Simdi koca bebek , o guzel koca totonu kaldırıp aşağı in 2 dk gecikirsen olacaklari sen dusun"

dedikten sonra kapiyi acip odadan çıktı. Bıkkınlıkla banyoya gidip aynadan kendime baktim cok solgun gorunuyordum. Yüzümü sabunla iyice yıkadıktan sonra üstüme rahat bisey giyip odadan çıktım.

Merdivenleri birer ikiser indikten sonra masada yaptıgı taktiğin ise yaramasi sonucu bilmis bir tavırla beni bekleyen ezgiyi gördüm.

Sarsak adımlarla ilerleyip sandalyeyi cekip oturdum. Artik ne yaptiysa müthiş kokular geliyordu burnuma , yemek kononusunda gayet iyiydi. Ezginin sesiyle ona döndüm

" neyin var senin cok solgun gözüküyorsun, ınşallah hasta olmassın " diye soyledi.

Kendimi biraz halsiz hissediyordum, icimden umarım olmam dedikten sonra, bir yandan da tabagima yaptigi tavuk sote ve pilav'ı koyuyordu.

" sadece biraz yorgun ve halsizim gecer birazdan,cok uyudum ondandir " diye soyledim. Kafasini tamam diye salladiktan sonra sessiz bir sekilde yemeklerimizi yemeğe başladık. Yemekler bittikten sonra masayı toplamasında ezgiye yardım ettim.

"Canim takma kafana bu kadar, belliki isleri yoğun kim bilir kac hastası var, seni arayacaktır ben rüzgarın sana karşı bos olmadığına eminim"

dedikten sonra az da olsa icim rahatlamıştı belkide öyleydi.

"Sanırım haklı ola bilirsin, neyse ben odama çıkıyorum."

Dedikten sonra yanağına sulu bir öpücük bırakıp merdivenlerden yukarı çıkıp odama girdim.

Yarin alçım çıkacaktı ve ben rüzgarın yanımda olmasını istiyordum.

Özlemiştim varlığını ,sesini , kokusunu. Biliyorum herşey ani olmustu belkide yaptığı şeyi düşünüyordu  sonucta hastasıydım ve oda benim doktorumdu. Belkide keske yapmasaydim diye düşünüyordu eger oyle dusunuyorsa bile cok üzülürdüm.

Bir an once onu gormeye ihtiyacım vardi ,yanlış birsey yapmadığını söylemem lazimdi. Uzun dusuncelerim ve caresizligim sonucu gozlerimi yarin doğacak olan güneşle birlikte  yeni umutlar icin, halsizligin verdigi hisle daha fazla dayanamayarak yumdum...

                        ♣♣♣

Yeni bölümle karsinizdayim, bu bolumde daha cok nehirin dusuncelerini yansitmak istedim ruzgara olan hislerini .insallah begenirsiniz. Guzel yorum ve begenilerinizi bekliyorum. Umarim gunes sizinde umutlarıniz icin yarınlara dogar. ♥