Ay Işığı

Karanlık

Ormanın ortasında karanlıkla bir bütün olmuş şekilde ilerliyordum. İçten içe korkmaya, paranoyaklaşmaya başlamıştım.

İlerledim durmadan hep koştum beni bulmamalılardı bunun olmasına izin veremezdim.

  Koştukça sona yaklaştığımı hissediyordum .Durmadım. Açık bir alana çıkana dek durmadım. Uçurum kenarına geldiğimde derin bir nefes alıp bundan sonra ne yapacağımı düşünmeye başladım.

Beynimin içinde uğultudan başka bir şey yoktu, düşünemiyordum, odaklanamıyordum.

Tekrar koşmaya başlayacaktım ki beni esir alan altın sarısı gözlerle karşılaştım. Öyle heybetli bir cüssesi vardı ki beni burada parçalaması an meselesiydi. Bembeyazdı. Sivri dişleri etime geçmek için hazırlanmıştı.

Gözlerin etkisinden çıkmayı başarıp koşmaya başladım ama asıl her şey şimdi başlamıştı. Peşimden koşuyordu.

O gece hem ecelime hem de sonsuzluğuma koşmaya başladım...

MERHABA İLK HİKAYEM BU YORUM BELİRTİRSENİZ SEVİNİRİM TEŞEKKÜR EDERİM:)