THE THEORY OF US | [CHAPTER 86-109(ᴇᴘɪʟᴏɢᴜᴇ)] | SaTzu x DahMo x MiChaeng

89

_

A year has passed at finally, after all the hard work sa pag-iwas ng mga mahal na pagkain para makapag-ipon, nakapunta kami sa Japan at dun na nag college.

Balak talaga naming magstay na doon for good after college ng may nagpa-audition dito sa Japan, we auditioned and we are not expecting to get a call dahil sa dinami dami ng nag audition, imposibleng masali kami sa 200 trainees out of 5000 people who auditioned.

3 weeks later, kung kailan talagang nakalimutan na namin yung tungkol sa pag audition, we we're just watching movies sa apartment ng may unknown number na tumawag kay Althea, sa akin at kay Nicole, sabay sabay kaming natawagan and we weren't expecting na matatanggap kami. Next month isasama kami ng Entertainment para magpatuloy sa States.

Tinawagan nila yung mga parents nila habang si Ethan lang ang tinawagan ko, dahil don nakapag-pasya na din siya na pumunta ng US para subukang mag audition.

Dahil don, we celebrated sa isang bar at kahit hindi ko forte, sumama pabrin ako.

Also, Oo, It's been a year din the last time I heard about her, and them.

Pagka-alis nila ng Pilipinas, nawalan na kami ng Contact sa kanila. We tried reaching out to them, pero parang nag palit sila ng numbers and even their social media accounts, naka deactivate lahat.

After 4 months of trying, Tumigil nalang kami. Iniisip na tama din siguro to, kase kung kami talaga, yung mundo na ang gagalaw para magtagpo ulit kami.

Naging mabilis ang takbo ng panahon at nag celebrate na kami ng Christmas and New Year sa Japan, we called our loved ones na nasa pinas as we celebrated na kaming tatlo lang.

Kanya kanyang drama sa messages at gifts. Minsan lumalabas labas din kami para bilhan ng regalo ang mga sarili namin for surviving Japan.

The year after that, second week of January at napadpad kami sa US. Next month will be our first time para makapagmeet sa mga judges na taga dito sa US. Balita ko taga pilipinas din daw pero napunta lang din dito.

And that's why kahit wala kaming alam dito sa US, pinush pa rin namin, tanga na kung tanga pero after almost 5 years of waiting for them, muli kaming nabuhayan ng loob na baka... baka sila yun.

Syempre para makapaghanda sa auditions napagpasyahan namin na mamili ng new clothes.

"Grabe excited na akooo!! Next month na yung face off's natin! Akalain niyo yun? Parang nung highschool lang pinag-uusapan lang natin ang pagiging trainee tapos eto na tayo, we are slowly reaching for it!" sabi ni Althea before holding our hands tight.

Napangiti ako. Finally, we will be able to reach our dreams.

"Tahimik mo ata, Nic?" tanong ko kay Nicole habang naglalakad kami papasok sa Mall.

"Naisip ko lang, what if sila nga yung makikita natin? It's been five years nung huli natin silang nakita... huli ko siyang nakita. Alam niyo naman na hindi maganda yung huli naming pag-uusap." mahina niyang sabi.

Nagkatinginan lang kami ni Althea at hinila namin sya sa may upuan.

"Nic, hindi lang naman ikaw nag-iisip niyan e. Ako din. Kami ni Ella. Pero isipin mo rin kung baket tayo nandito sa US kahit dapat nandon pa rin tayo sa Japan, kung baket tayo sumugal dito kahit walang kasiguraduhan, para sa mga pangarap natin diba? Kaya hanggang sa maaari, wag na muna nating isipin yan. At kung magkikita man tayong anim dun, tanggapin natin kung anong magiging resulta. We all had each other's pain at the past, pag sikapan natin na ilagay nalang sa past yun? Okay?" sabi ni Althea habang hawak yung kamay ni Nicole.