THE THEORY OF US | [CHAPTER 86-109(ᴇᴘɪʟᴏɢᴜᴇ)] | SaTzu x DahMo x MiChaeng

105

Nicole's POV:

Nagbihis muna ako bago ako sumama, I called mom bago sumama kay Luke dahil who knows? baka mamaya isa na naman to sa mga patibong niya para sumama ako sa kanya.

"Nicole! It's good to see you again, Iha! I heard that your group's concert got postponed? sayang naman!" Bati sakin ng parents ni Luke. I just simply hugged back and nodded bago naupo sa tabi ni Mama.

Nagtagpo ang mga mata namin ni Dad, He just looked at me bago siya bumalik sa pakikipag-usap sa Dad ni Luke.

Nasa bandang likod kami ng restaurant dahil mahirap nang meron pang makakita samin, or more like... sakin.

Nagpa-alam na din ako sa manager ko, and they're ready to back me up once magkaroon ng rumors.

Nagtext na din ako kay Leah na aalis ako, kaso walang reply. Baka tulog, napagod ata sa byahe.

"Nicole, Iha! Talk about your life as a superstar! Naku, I'm sure malaki-laki narin yang sahod mo!" I sighed and did my best to stop myself from rolling my eyes.

Hindi ko pa nga nakuha unang sahod ko eh.

"Ay, Okay naman po. Hindi pa po namin nakukuha yung mga sahod namin but we are working hard for the fans and for us po." I smiled, bago uminom ng tubig.

"Really? Ay grabe, sobrang swerte talaga netong si Luke. To have a wife that is very pretty, smart and talented? Ay naku, instant jackpot!" Tumawa yung Mom ni Luke.

I quickly turned my head towards my Mom. Nakayuko lang siya.

"Ay Oo talaga, swerte din naman tong si Nicole sa anak natin. Our son has the looks, the brains and the talent to run a successful business too!" Gatong pa ng Dad ni Luke.

Nakita ko si Luke na nakatulala lang. It's very unlikely of him to act this way lalo na sa ganitong usapan. Parang kelan lang, siya pa ang nah convince sa parents ko na ipakasal kami.

Yes, I loved him. Pero dati yun, nung hindi ko pa siya lubusang nakikilala.

Possible kaya talagang nagbago na siya?

"So, I guess tuloy naman yung kasal ng mga anak natin, sir?" I looked at my Dad who was smiling while eating his food.

"Ma? Ano to? Akala ko ba-"

"Not here, Nicole."

Nagulat ako sa pag-cut off ni mama sakin. Sobrang iba ng tono nang pananalita niya compared nung nag usap kami thru call.

[I'll wait sa CR ma. Please talk to me, Akala ko ba nagbago na ang desisyon ni Dad? I thought he already knows what really makes me happy? Ma, I need an explanation. Hindi mo naman ako niloko, diba?]

I sent the message to my Mom. Nakita kong binasa niya ang message ko, Yet she acted like she didn't had the text.

I sighed bago nagpa-alam para mag CR.

I waited for a good five minutes, nang marealize kong parang naghihintay nalang pala ako sa wala I stood up straight bago akmang lalabas until nakasalubong ko si Mama.

"Ma? What's the meaning of this? Hindi ko maintindihan." I said.

"Anak, Huminahon ka muna. Hindi ba pwedeng makinig ka nalang sa Dad mo? Para sa ikabubuti mo din naman to." She said which made me raise my eyebrows.

"Para sa ikabubuti ko? Or para sa ikabubuti niyo?" I scowled.

"Ma. Wag na kayong magpanggap na ang kabutihan ko ang iniisip niyo dahil alam nating parehas na simula pa lang, you only had me not because of love but because you were both told to." After I told her that, hindi ko nalang namamalayan na naiiyak na ako.