Elma kurdu | bxb

•17•

•İyi Okumalar•

Emre~

Önümdeki çelik kapının ardından miyavlama sesleri ve birkaç tıkırtı gelince kapının ziline tekrar bastım.

Geldiğimden beri çok kısa bir süre geçmişti ve o süre zarfında birçok kez kapıyı çalmıştım fakat Ozan Bey lütfedip kapıyı açma zahmetinde bulunmamıştı.

Bıkkınlıkla nefesimi dışarıya verip telefonumu çıkardım. Rehbere girip Ozanı aradım. Birkaç çalıştan sonra içeriden zil sesi gelince telefonu kapattım.

"Ozan, içerdesin işte. Aç kapıyı."

"Git burdan!"

Sesini duyurmak için bağırmasına rağmen sesi boğuk gelmişti.

Son kozumu kullanarak ellerimi cepime attım. Elime gelen metalle sırıtıp diğer elimi kapı kulpuna yerleştirdim.

"Son kez söylüyorum aç kapıyı."

"Defol!"

Anahtarı kapı kilidine yerleştirip çevirdim. İçerdeki tıkırtılar yükselince Ozan'ın sesini tekrar duydum.

"Yuh ama ya! Anahtarımı ne ara çaldın!"

Elimdeki anahtarı tekrar çevirince kapının açılmamasıyla kaşlarımı çatıp anahtarı çıkardım.

"Ne yaptın?"

"Kilitledim!" Ardından gülmeye başlayınca elimi anlıma vurdum.

"Ozan,"

"Emre?"

"Naber?"

"İyiyim, sen?"

"Şu sikik kapıyı açarsan iyi olurum."

"Küfür etme!"

"Sende ediyorsun."

"Sinirliyken ediyorum!"

"Benimde şu an pek mutlu olduğum söylenemez."

Birkaç tıkırtı daha gelince aralanan kapı ile bakışlarımı oraya çevirdim. Kapı kilitli olduğundan tam açık değildi, Ozan kafasını küçük aralıktan uzatıp sevimlice sırıtmaya başladı. Ardından uzanan el ile konuşmaya başladı.

"Anahtar."

Cepimden çıkardığım anahtarı eline uzatıp diğer elimide kapıyı kapatamaması için koluna sardım. Kaşları çatılırken söze girdim.

"Konuşalım, 5 dakika."

"Böyle konuşalım."

"Dalga geçmeyi bırakır mısın artık?"

"Dalga geçmiyorum, konuşacaksan böyle konuş. İçeriye giremezsin."

Gözlerimi devirip kolumu çektim. Serbest kalan kolunu içeriye alıp bana bakmaya devam etti.

Konuya nasıl gireceğimi bilmiyordum. Mesajlaşırken daha kolaydı.  Şimdi ise ceylan gözlerine bakarak konuşmak zorluyordu beni.