❝𝐂𝐑𝐄𝐄𝐏𝐘𝑃𝐴𝑆𝑇𝐴 𝘤.𝘳𝘢𝘻𝘺/𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘳𝘦𝘢𝘥𝘦𝘳❞

05

## ★ 𝐉𝐄𝐅𝐅 : It's an honor to put you to sleep after all I'm a killer
私はあなたの目の恐怖が大好きです (人´∀')

[!?!] 𖦹 yandere teması

"Buraya."

Odaya dolan ses ile kafanı güçlükle Jeff'e çevirdin. Ayağındaki zincirlerin sesi tekrar tekrar çıkarken elindeki bıçaklara baktın. Bir alet gözüyle bakınca mükemmel bir işçiliği vardı ama kullanım alanı pekte mükemmel değildi. Loş ışık olan ortamda Jeff yatakta ki bedenine yaklaşırken yan tarafındaki yatağa bıçakları koydu ve bedenini ayağa kaldırdı. Sert bakışlarının altında ezilmeden önce bıçaklara tekrar göz attın. Daha sonra onunla göz göze gelince sanki daha da soğuk hissettin.

"Bunlar ne için?"

Kısık ses ile sorduğun soru odada vızıltı etkisi yaratmıştı. Alınan nefeslerin sesi hâlâ duyulurken sorunu sorduktan sonra gözlerini aşağıda düşürdün. Uzun süre göz teması pek iyi gelmiyordu. Kendince sorunun cevabını bulmuşken Jeff biraz durdu ve getirdiği bıçaklara baktı.

"Savunma için, biliyorsun benden beterleri var dışarıda."

Alaycı bir şekilde sana dönerken söylemişti. Ayağındaki zincirlere bakarken düşündün. Ne kadar da uzun zamandır buradaydın. Sana güvenip evinde özgürce gezmene izin verecek kadar. Evet o koca ukala adam kesinlikle ara sıra dostça konuşur ve seni özgür bırakırdı. Ne de olsa herhangi bir eğitim onu geçmeme asla izin vermezdi. Adam bir anahtarı sana verirken diğerleritle ayak bileklerine yöneldi.

"Uzun zaman sonra yürümeyi unutmaman dileğiyle. Bununla ilgileneceğimi sanmıyorum."

"Hıhm."

Kafasını kaldırmadan işine devam etti. El bileklerini ovuştururken serbest kalan ayaklarına baktın. Yatağa daha da sinmek isterken düşündün. Burada fazlaca canavar olduğuna dair her zaman seni tembihledi. Yine de burada kaçmaya çalışmak akıllıca değildi. Dışarıdaki ondan acımasız diğer canavarlar olmasa bile buradan Jeff'i geçip öylece gidemezdin. Eğer gerçeklerse şuan ki rahatlığını tercih ederdin. Bedenindeki çizimlere baktın. Gözlerin dolmak üzereyken Jeff tekrar konuştu.

"Şuan ölmemek için savunmada iyi olmalısın. Sanırım bir ders gerekebilir."

Dediklerinden sonra uzunca seni izledi. Her ne kadar savunma önemli olsada bedenin çok zayıflamıştı. Düzensiz beslenme veya hiç beslenmeme seni etkilemişti. Eski haline dönmen için bir şeyler yapacaktı.

"Sonsuza kadar kalamazsın ama şuan burada canlı olman gerek."

Dolan gözlerini daha fazla tutamazken sadece içindekileri bıraktın. Her an öldürülmek düşüncesi fazlaca geriyordu. Hiçbir şey yaşayamadan ölmek düşüncesi ise şuanda hayatına son vermek için sanki seni ikna ediyordu. Uzanan kollara aldırış etmedin ama birinin soğuk kolları arasındaki sıcaklığı hissettiği  an ondan uzaklaşmadın. Bir insan sıcaklığını hissetmeyeli uzun zaman oluyordu ve şuanda buna hayır demek istemiyordun. Saçlarının arasında dolaşan sert eller erimen için yeterliydi. Gözlerini daha sıkı kapatıp ağlamaya devam ettin. Yavaş yavaş sessizleşmete başladığında Jeff asla uzaklaştırmadı seni.

"Ağlama, ağlayan insanlarsan nefret ediyorum ama senin ağalaman... Merak etme ölmemen için uğraşacağım ve sende uğraşsan iyi olur y/n."

Kafanı sallarken gözlerinin tekrar dolduğunu hissettin.

"Tanrım berbat gözüküyorsun. Eğitimden önce yemek önemli, yoksa bu bedenle bir şey yapamayacaksın."

Jeff düşüncelerini tekrar onayladı. Yavaş yavaş neredeyse daha da zayıflayan bir bedenle hiçbir eğitim onu güçlü yapamazdı. Kollarından tutup diğer odaya geçerken güzel bir yemek hazırlaması konusunda söz verdi ve bundan sonra daha iyi bakacağına dair.

Medya için teşekküre gerek yok✋🏻😎

Tamam bugün bunu atayım. İstekti, hayatımda bir şeyleri düzeltmeye çalışıyorum ondan ara sıra yazıyorum arkadaşlar 👁👄👁

Mesela dersler ::)
Asla olmayacak iş ama deniyorum.
Aslında denemiyorum 🤷🏻‍♀️🤦🏻‍♀️

Tam olarak böyleyim ve düzelmiyor QBLSHQPDHWLHDLWHDOWHLFHELE