Dance addict

Hoofdstuk 3

Na de knal hoor ik het alarm afgaan en ik weet wat dat betekent. "Rennen!!" schreeuw ik naar de mensen die nog binnen zijn. Ik ren zo snel als ik kan naar buiten en pak ondertussen mijn pistool onder mijn kleding vandaan. Ik heb dan nog niet heel lang schietles, maar ik heb er genoeg gehad om goed te kunnen richten. Mijn taak bij het alarm is kijken of er in het bijgebouwtje nog mensen zitten en ze naar buiten leiden. Ik ren zo snel als ik kan naar binnen en zie dat er in het gebouwtje rook is. Ik zal een masker op moeten doen. Ik pak er één van het haakje naast de deur en sprint naar binnen. Ik zie nog geen vuur dus ik ren door naar binnen. Daar zie ik al een groepje mensen in paniek. Ik ren ernaar toe en vraag door het masker "zijn jullie de enige mensen?" " Nee!" schreeuwt een vrouw terug. Ik pak er twee bij hun arm. Ik gebaar naar de anderen dat ze achter ons aan moeten komen. Als we buiten zijn vraag ik: "waar zijn de anderen?" "Iets verder naar achter" hoor ik ergens. Ik sprint weer naar binnen, meer naar achter in het gebouw. Maar ik zie nergens mensen. Ik zoek overal, maar begin het nu toch wel echt benauwd te krijgen, ondanks het masker. Ik open met mijn pistool in de houding een deur, je weet maar nooit of daar de brandstichter of dief zit. Ik kijk de kamer rond. Ik zie in de linkerhoek het figuur van een mens. Wacht, twee. Ik ren ernaar toe en pak ze bij hun arm. Ze rennen moeizaam mee en ik leid ze naar buiten, want ik moet nu echt zuurstof hebben. Als we eenmaal buiten zijn trek ik gauw het masker af. Ik weet niet eens zeker of dit wel alle mensen zijn! Ik vraag het aan de eerste groep mensen en godzijdank is er niemand binnen. Ik ga even op de grond zitten en kom bij. Maar eigenlijk wil ik wel weten wat er aan de hand was, dus loop ik naar mijn coach. Ik vraag: "Weet u wat er aan de hand was mevrouw?" "Ja, ik hoor net dat het een proef was en jullie het zeer goed gedaan hebben. Jullie hebben alle medewerkers van de geheimagent instelling gered. Bravo meisje!" Ik zucht. "Dankuwel" zeg ik maar uit beleefdheid. Het is fijn dat we het goed gedaan hebben, maar het kost wel veel energie voor een oefening. "Kan ik nu verder met mijn schietles?" vraag ik haar. " Ja, kom maar mee" zegt ze. We gaan terug naar het trainingscentrum en we hebben nog een halfuur. Ik leer wat nieuwe technieken om te richten. Het gaat eigenlijk best wel goed. Na een halfuur stoppen we. "De vergadering gaat vandaag niet door, in verband met de oefening en de tijd." Zegt mijn coach. Ik knik. "Bedankt en tot morgen!" zeg ik terwijl ik wegloop. Ik kleed me om en fiets naar huis. Als ik binnenkom, zie ik dat mijn ouders aan het opruimen zijn. "Hallo!" schreeuw ik als ik binnenkom. "Hallo lieverd" roept mijn moeder terug. "Lekker gedanst?" "Ja, hoor" antwoord ik terug. "Ik ga douchen." Ik loop de trap op. Mijn ouders denken dat ik heel lang dans, terwijl ik de helft ervan op geheim agent training zit. Mijn dansschool denkt dat ik veel tijd moet besteden aan mijn school en Loïs weet het gelukkig, voor haar hoef ik niks te verbergen. Toen ik vijf jaar geleden met deze opleiding begon, wist ik niet wat ik moest verwachten. Ik denk eraan terug. We hadden gym op school, we gingen wat oefeningen doen van een agent voor de verandering, we kregen een workshop. Ik vond het heel leuk, veel kinderen eigenlijk. Dat was ook de bedoeling, het was ingehuurd voor een speciale gymles. Maar de agent die de workshop gaf maakte er gebruik van en scoutte kinderen die talent hadden. Ik werd dus gescout en aangesproken, ik zei ja. Omdat ik vaak droomde over geheim agenten en het stoer vond. Nu vind ik het vooral handig dat ik mezelf kan verdedigen en mensen kan helpen. Ik stap onder de douche en rol daarna mijn bed in.

-------------------------------------------------------------------------------------

(A/n) Heeyy hoe vinden jullie mijn boek tot nu toe? Ik probeer vaak te updaten maar ik heb ook nog 2 andere boeken en ook veel huiswerk. Maar ik doe mijn best! Als je nog ideeën ofzo hebt, kan je dat in de comments zeggen!

x