Dance addict

Hoofdstuk 25

POV Bo

Ik word opgesloten in Martijns kamer en ik voel me weer hopeloos. Martijn is weg en ik heb geen idee waar hij heen is. Ik wil liever dat hij nu komt zodat ik zo weer terug naar Dave kan, ik kom er toch niet onderuit. Na ongeveer 5 minuten zie ik het slot verdraaien en ik voel angst opkomen, dit wil ik helemaal niet. "Zo schatje, zegt Martijn als hij binnenkomt, jij gaat mij weer veel plezier beleven liefje" zegt hij met een vieze glimlach. Ik krijg er de rillingen van. "Ik zal je deze keer niet vastzetten, maar tegen de voorwaarde dat je meewerkt, je komt er toch niet onderuit schat" zegt hij. Ik moet het maar accepteren, bedenk ik. Hij komt op me afgelopen en doet onderweg zijn shirt uit. Daarna doet hij ook zijn broek uit. Hij gaat naast me op het bed zitten. Zo schatje, zin in?" Zegt hij met een big smile. Ik besluit niet te reageren. Dan trekt hij opeens heel snel mijn jurkje over mijn hoofd, zo snel dat ik er zowat niks tegen kan doen. Ja, toen zat ik daar in m'n doorschijnende lingerie... "Je ziet er zo aantrekkelijk uit" zegt hij met een vies gezicht. "Doe ook maar uit" zegt hij "of moet ik het voor je doen?" Zegt hij met een glimlachje. "Nee hoor" zeg ik ongemakkelijk. Ik draai me om en doe snel mijn ondergoed uit. Ik blijf ook even zo zitten. Dan voel ik dat iemand me achteruit duwt en aangezien Martijn de enige is hier zal hij het wel zijn. Nu lig ik dus naakt op het bed van mijn ontvoerder, very akward. Ik wil echt dat dit zo snel mogelijk voorbij is. Hij raakt met zijn vinger mijn lippen aan en net als ik denk dat ik hij mij gaat zoenen hoor ik weer een stem. "Baas, u moet nu dringend komen, er is informatie binnen van het agentencentrum" hoor ik een bewaker zeggen. "Ik kom" zegt hij. "Zo, wij zullen het nog een keer afmaken liefje, ik heb wel je mooie lichaam gezien dus dat is een erg aantrekkelijk begin" lacht hij. Ik kleed me snel aan en word door een bewaker weer terug gebracht naar ons kamertje. En daar, zie ik Dave. Ik val bijna flauw als ik naar binnenloop en begin te huilen. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik snikkend. "Straf" zegt Dave droog. "Dat komt door mij" zeg ik huilend.  "Nee, ik deed het toch zelf?" Zegt Dave. "Het gaat wel, echt." "Maar wat heeft hij met jou gedaan?" Vraagt hij. "Hij probeerde me weer te verkrachten en ik lag naakt op dat bed en, en, iiik" ik kom niet meer uit mijn woorden, het is ook allemaal teveel. Waarom moet hij nou weer mij hebben? "Ik kan het niet meer aan" snik ik. "Zometeen ontmaagd hij me" snik ik "en dat wil ik niet door hem." snik ik. "Ik begrijp je" zegt Dave. "Kom maar bij me" zegt hij. Ik pak zijn schouders maar vast, zodat ik hem geen pijn doe. "Maar waarom stopte hij eigenlijk?" Vraag Dave. "Een bewaker kwam vertellen dat er nieuws was van het agentencentrum" vertel ik. "O, nee, zometeen geven ze andere informatie door dan wij" zegt Dave verschrikt. "Doe nu maar rustig" zeg ik tegen hem. Hij moet nu even uitrusten. "Laat me je rug eens zien" zeg ik hem. Hij draait zich om. Het is nog erger dan ik had verwacht. Allemaal striemen, vegen bloed en rode vlekken. "Valt het mee?" Vraagt hij. "Hmmm" mompel ik. Het valt helemaal niet mee en dit moet behandelt worden, daar zal ik nog wel voor zorgen. Maar eerst heeft hij rust nodig, zijn lichaam heeft energie nodig. "Laten we gaan slapen, je hebt rust nodig" zeg ik tegen Dave. "Is goed" zegt Hij. "Hoe wil je gaan liggen?" Vraag ik Dave. "Ik weet niet" zegt hij. "Ga maar op je buik liggen, dat is het enige mogelijke" bedenk ik. "Dankje" zegt hij, hij gaat dichter bij me zitten en geeft me een knuffel. Ik knuffel heel voorzichtig terug. "Jij bedankt Dave" zeg ik en ik zoen hem op zijn mond. Even weet ik niet wat ik doe maar dan weet ik dat het goed is. Dave lijkt ook even verbaasd maar ik zie dat hij het fijn vindt. "Het is goed" zegt hij. "Slaaplekker babe" zegt hij. "Slaaplekker" zeg ik en ik ga liggen, naast Dave en ik val gelijk in slaap.

De volgende dag, als ik het luikje open hoor gaan ren ik zo snel mogelijk naar de deur en bons erop. "Vraag Martijn om zalf voor Dave" schreeuw ik en ik hoop dat het overkomt. De bewaker knikt in iedergeval. Dave wordt net wakker en ik vraag hoe het gaat. "Wat beter" zucht hij. "Ik heb om zalf gevraagd" zeg ik. "Dankje sweetie" zegt hij. "Geen probleem" zeg ik. We gaan even naast elkaar zitten. "Wat nou als hij weer iets terug wil voor de zalf?" Vraag ik Dave. "Dan vinden wij of de training een oplossing om hier uit te komen" zegt hij. Ik knik. "Laten we sowieso het plan even verder uitdenken tussen 12 en 2" zeg ik. Dave knikt. De deur wordt opengemaakt en de bewaker overhandigt ons zalf. "Bedankt" zeg ik tegen hem. Hij knikt. Ik zeg dat Dave moet gaan liggen en maak de zalf open. Dan smeer ik het op zijn rug, heel voorzichtig. Ik zie aan zijn gezicht dat het pijn doet. "Sorry schat, het moet er even op, daarna gaat het beter" probeer ik hem de pijn een beetje weg te nemen. "Het gaat wel, dankje" zegt hij. Als ik klaar ben leg ik de tube weg en kijk naar mijn werk. Zijn rug ziet er al stukken beter uit, minder rood. Ik ga naast hem liggen en draai me op m'n zij. "Gaat het?" vraag ik. "Veel beter" zegt hij. "Fijn" zeg ik. Hij knikt en glimlacht. Dan buigt hij naar voren en zoent me. Ik voel zijn tong om toestemming vragen en open mijn mond. Nu weet ik het zeker, ik hou van hem.

---------------------------------------------
Heeeii allemaal,
Hier eindelijk weer een nieuw hoofdstuk. Sorry voor het langzame updaten maar ik heb het druk met school en heb totaal geen inspiratie. Maar hier toch weer een hoofdstuk! Hoop dat jullie het leuk vonden xx