Dance addict

Hoofdstuk 23

"Denken jullie hier te kunnen ontsnappen?" zegt Martijn woedend. "Uuuhm nee meneer" zegt Dave. "En wat hoor ik dan net voor plan?!!" schreeuwt Martijn. Ik kijk om me heen. O, nee, denk ik. Links in de hoek hangt een camera. Zou hij ons eerste gesprek ook gehoord hebben? Nee, dat kan niet want dat ding hing er toen nog niet, ik heb toen nog de kamer rond gekeken. Dat is in iedergeval wel fijn, minder fijn is dat we niet kunnen ontsnappen. "Dus meisje" hoor ik Martijn opeens hard zeggen" "Sorry?" zeg ik. Shit, ik was er blijkbaar niet bij met mijn gedachten. "Of je even kunt kiezen voor mij: of jij naar een andere kamer, of Michael." O no, daar kan ik niet tussen kiezen.. "Mogen we misschien astublieft heel kort overleggen?" vraagt Michael smekend. "Hmm, bromt Martijn, heel kort dan" "Dankuwel" zegt Dave. Iedereen loopt de kamer uit en ik kijk Dave en Michael geschrokken aan. "Ik weet het niet" zeg ik. Ik voel tranen opkomen. Alsof dit allemaal niet genoeg is, moet ik misschien ook nog alleen in een kamer zitten. "Kom maar" zegt Dave en hij neemt me in zijn armen. Ik knuffel hem even maar dan bedenk ik dat we maar even hebben. Ik maak me los uit onze omhelzing. "Misschien moeten jullie maar samen blijven, dan kan 1 misschien een plan bedenken en de training waarschuwen, dan hebben we misschien nog een kans tot vrijkomen" zeg ik maar. "Maar jullie moeten eigenlijk samen blijven, vind ik" zegt Michael. "Jullie waren hier ook eerst samen" voegt hij er nog aan toe. Ik zou het zo graag willen... "Dave?" zegt Michael vragend. "Ik wil eigenlijk liever bij Bo blijven, stel dat er wat met haar gebeurd, ze zit helemaal alleen in die kamer" zucht Dave. "Jullie kunnen ook met z'n tweeën prima een plan bedenken, maar onthoud altijd: niet naar de chip gaan en ook niet naar het trainingscentrum, ze volgen je altijd en overal. Bel dus maar beter en als het lukt, bedenk echt een goed plan, niet zomaar je leven wagen, ga gelijk met z'n tweeën, de ander komt anders nooit meer vrij.
En als laatste, gebruik je skills en de dingen die je geleerd hebt en het knopje voor het brandalarm zit linksonder aan de zijkant." Somt Michael op. "Dankjewel Michael, als er brandalarm komt en je wordt opgehaald om naar buiten te gaan, ren dan weg, we zien elkaar oke?" zegt Dave. Hij denkt ook overal aan. "Dankje Michael" zeg ik ook en ik geef hem een knuffel. "Geen probleem, jullie zullen het redden" zegt hij en ondertussen wordt de deur open gedaan en vraagt Martijn wie het is geworden. Michael wordt meegenomen. "Later als we vrij zijn worden wij een perfect team" horen we hem net nog schreeuwen. Ik zucht als de deur dicht is. "We moeten voorzichtig zijn met wat we bespreken." zeg ik tegen Dave. Hij knikt. Inmiddels is het donker geworden en ben ik best wel moe. Ik probeer een beetje lekker te gaan zitten maar dat lukt niet echt, aangezien er alleenmaar muur is. Dave komt al naast me zitten en zegt dat ik wel tussen zijn benen mag zitten. Dat is best cutee... Het zit heel wat lekkerder dan de muur. "Dankje" zeg ik. "Ik doe het graag voor je" zegt hij. Dat is echt lief en ik weet niet wat ik moet zeggen. Als antwoord leg ik mijn hoofd maar op zijn borst. Wat zou ik zonder Dave moeten? Hij maakt het nog wat beter, stel dat ik hier alleen zou zitten... Ik zeg slaaplekker tegen Dave en val dan in slaap.

De volgende dag wordt ik weer wakker van het luikje en we eten het eten op. Dan bedenken Dave en ik dat we eigenlijk verder moeten met het plan, maar dat is toch lastig want we worden van alle kanten in de gaten gehouden. Ik bedenk dat ik naar de wc moet en dan kijk hoe ze ons in de gaten houden en ook wanneer ze ons even niet in de gaten houden zodat wij even snel een plan kunnen bedenken. Ik bons op de deur en zeg dat ik naar de wc moet. Ik word meegenomen en kijk onderweg heel goed om me heen. Ongeveer op de helft zie ik een brandmelder. Ik heb de weg goed proberen te onthouden dus ik hoop dat dat lukt. Als ik de wc al zie, zie ik opeens ook een kantoortje, met een raampje. Precies voor het raam hangt een schema voor de bodyguards met hun taken. Ik probeer te kijken of ons in de gaten houden ook een taak is maar ik kan het net niet zien. Ik bedenk dat ik op de terugweg wel iets laat vallen en dan snel kijk, wanneer er pauze is ofzo. Ik word de wc ingeduwd en de deur gaat dicht, de bodyguards blijven ervoor staan. Ik plas even snel en dan kom ik er weer uit. Ik moet wel iets pakken om te laten vallen. Ik voel in m'n haar, een klipje! Dat is perfect om te laten vallen. Ik klop op de deur en de deur wordt geopend. Ik wordt weer meegenomen. Als ik de deur zie pak ik het klipje vast en ik laat het op het goede moment vallen. "Wacht! Ik heb iets laten vallen, asjeblieft" zeg ik. De bewakers stoppen en laten me even kijken. Ik draai me om en doe net of ik iets zoek maar ondertussen kijk ik gewoon naar het schema. Ik zoek heftig naar het woord pauze maar kan het niet vinden. Shitt.. Dan, opeens zie ik heel klein onderin staan: 12-14 uur pauze. Dan buk ik om het klipje te pakken en lopen we terug naar de kamer. Als de deur open gaat kijkt Dave me verwachtingsvol aan. "Ik weet het" zeg ik tegen Dave.

-----------------------------------------------------------------------------------------
Hii iedereen💕
Hebben jullie een leuke vakantie tot nu toe? Ik ben op vakantie en probeer te updaten maar weet niet of dat nog gaat lukken:( maar daarna update ik weer!
Ik ben trouwens van plan om het volgende hoofdstuk vanuit Dave te schrijven! Leuk idee? Comment en vote pleaaase!

Xxxxx😘