Dance addict

Hoofdstuk 26

Na ons ons ontbijt proberen Dave en ik nog wat plannen te bedenken. We komen bijna tot de conclusie dat het onmogelijk is. We moeten wel echt een geniaal plan hebben, willen we ontsnappen. "Misschien contact proberen te maken met de training?" opper ik. Ik zie Dave denken. Zelf denk ik ook na. We hebben een mobiel nodig. "Wat nou als 1 van ons een telefoon probeert mee te smokkelen, dan bellen we snel en hopen dat ze ons komen helpen voordat we gepakt zijn" oppert Dave. "Laten we voor dat plan gaan" zeg ik. We wachten wel wie er als eerst naar buiten wordt gehaald" zeg ik. "Is goed" antwoordt hij. We praten wat en doen nog wat andere dingen.... totdat de deur opengaat en een bewaker mijn naam zegt. Ik kijk Dave veelbetekenend aan en loop mee. Ik heb geen idee waar we nu weer heen gaan. Ik let wel goed op of ik mobieltjes zie liggen, maar dat is ook niet het geval aangezien we ook in een gang lopen. Ik word naar een kamertje gebracht waar ik een paar dingen moet doen en wat dingen onderzocht worden en dan wordt ik weer naar onze kamer gebracht. Ik heb nergens een mobiel gezien. Als ik weer bij Dave ben, vertel ik hem over de onderzoekjes en dat ik werkelijk nergens een mobiel heb zien liggen. "Jammer" zegt hij met een grijns. "Er zijn nu betere dingen, dat weet je toch" zegt hij met een big smile. Ik lach. "Ooh" zeg ik met een uitdagende lach. "Jaja schatje" lach ik hem toe. Opeens kietelt Dave me in mijn zij en ik klap dubbel. Op een gegeven moment lig ik helemaal op de grond en hangt Dave boven me. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Een warm gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. Na een tijdje voel ik Dave zijn hand onder mijn shirtje verdwijnen. Dit gaat te snel besef ik en ik stop zijn hand. "Sorry" fluister ik in zijn oor. "Het is oké" fluistert hij ook. Dan wordt onze lunch naar binnen geschoven en eten we die op. Opeens hoor ik een harde klap en een heel hoop geschreeuw. Dave en ik staan automatisch op en Dave gaat beschermend voor mij staan, met zijn handen klaar terwijl ik dat ook doe. De deur klapt open en de bewakers komen binnen en nemen ons mee. Wat zou er gebeurd zijn? We lopen door een gang en opeens zie ik daar mvr. Moolenaar en allemaal geheim agenten komen, die de bewakers zo omver weten te krijgen en dan ons snel meenemen naar een nooduitgang. We rennen van een trap en zijn dan bijna beneden als Martijn daar opeens aankomt, met een pistool. "Ik zou maar blijven staan" schreeuwt hij. Ik herinner me dat we geleerd hebben dat je altijd moet blijven staan en dan op een goed moment het wapen moet overnemen. Ik blijf dus staan en zie dat de rest dat ook doet. "Heel goed" zegt Martijn, en hij komt steeds dichterbij. Als hij dichtbij me staat kan ik het wapen met een schop uit zijn handen slaan en pak het snel op. "Terug naar binnen of ik schiet" zeg ik. Hij doet een paar stappen terug en wij vluchten, met het pistool. Daar gaat de helikopter, zo vliegend dat we aan de ladder mee kunnen liften. Ik klim naar boven en ga in de stoel zitten. Dan heb ik eindelijk tijd om te beseffen wat er is gebeurd. Hoe zijn ze binnengekomen? Als iedereen boven is vraag ik het. "Ach meid, alleen wat goede tactieken" glimlacht mvr. Moolenaar. Ik zit naast Dave en pak zijn hand vast. Ik zie hem glimlachen. Aangekomen bij het trainingscentrum zie ik mijn ouders staan en ga zo snel mogelijk naar ze toe. Ik knuffel ze eerst en ik ben zo blij dat ik ze weer zien. "Oh lieverd wat hebben we je gemist" zegt mijn moeder en ik zie tranen in de ooghoeken van mijn vader. Dan roept mvr. Moolenaar ons. Dave en ik lopen naar haar toe.. "We moeten jullie nog iets vertellen" zegt ze. Een ander neemt het over: "Dit was jullie examen en jullie zijn geslaagd." Wow dit gaat me allemaal even te snel. "Was dit van tevoren afgesproken?" vraag ik hun. "Nee, toen dit gebeurde hebben we afgesproken dat jullie technieken voldoende zijn en jullie ervaring toen ook." "Oke" zegt Dave, even verbijsterd als ik. "Morgen is het feest" zegt Mvr. Moolenaar. "Geniet van jullie thuiskomst" zegt ze. Dan dringt het tot me door dat we nu geheimagenten zijn en blijkbaar bij Dave ook en ik omhels hem. Daarna neem ik afscheid van Dave en de rest en ga naar huis, met een wel heel trots gevoel. Daar zijn Lynn en Lisa die me ook omhelzen en natuurlijk Lois, naar wie ik dus eigenlijk op weg was toen ik werd ontvoerd. We praten bij en daarna ben ik zo moe dat ik ga slapen. Gelukkig is de nachtmerrie over en zijn mijn vrienden en familie er voor me, en Dave.

De volgende dag heb ik met Dave afgesproken. Mijn ouders weten ervan maar van de training wordt het waarschijnlijk niet geaccepteerd, vanwege missies enzo. "Hei lieverd" zegt Dave en hij zoent me. Ik zoen terug. "Heb je ook zo een zin in het feest?" Vraagt hij me tussendoor. "Tuurlijk" zeg ik hem en druk mijn lippen weer op de zijne, ik hou van hem.
--------------------------
En dit was het dan! Het eindeeeee... Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen beste lezers, hou van jullieee xx