Dance addict

Hoofdstuk 20

Heeeyy everybody,

Ik heb de 1k bereeiiiikkkttttttt!!! Allemaal superbedankt dat jullie dit boek lezen <3 Speciaal voor jullie nu een extra lang hoofdstukxx

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik hoor de telefoon over gaan. Dan hoor ik een stem. "Welkom bij het hoofdkwartier van de politie. (We noemen onszelf politie, met toestemming van de overheid natuurlijk, om ons geheim te houden) "Waarvoor belt u?" kies uit.....
Ik weet dat als ik 1428 intik, ik bij mijn training kom. Ik tik het snel in, zodat niemand het ziet. Welkom bij de SPC (secret police community) hoor ik een stem zeggen. Ik herken de stem. Het is Dave. "Dave" zeg ik snikkend. "Bo?" zegt Dave vragend. "Ja aa" zeg ik weer snikkend. "Bo we zijn al sinds gister naar je op zoek! Waar ben je?" "Weet ik nie eet" zeg ik. "Ik werd ontvoerd en werd pas vandaag wakker." "Bo, blijf rustig, we komen je redden oke?" " "Dave, kijk uit voor de training, ze willen informatie" zeg ik nog net, dan wordt de telefoon uit mijn handen gerukt. "Vertel me of dat kind iets weet van jullie systemen!" schreeuwt de baas in de telefoon. "Geef me dan je baas sukkel!" "Ja, hallo, ik heb hier een kind zitten van jullie en ze zegt dat ze niks weet over jullie systemen, dus vertel het me zelf" zegt de man dreigend. "Vertel me het dan!" schreeuwt hij. Dan is de verbinding verbroken. "Terug naar je hok" schreeuwt de baas. Ik wordt weer opgepakt en in het kleine vieze kamertje gegooid. Er zit 1 heel klein raampje in en verder ligt er een kleed op de grond. Er ligt ook een vies smoezelig matras. Ik ga maar op het kleed zitten. Ik mis Dave. Hij was zo lief voor me aan de telefoon.. En mijn ouders, wat zouden ze nu doen? Lois, ik zou haar gaan ophalen. Ik denk dat zij gelijk naar mijn ouders is gegaan, die hebben de politie gebeld en ik geloof dat ik haar ooit het nummer van de training heeft gegeven dus ik denk dat zij hen heeft gebeld. Anders zouden ze er nooit zo snel achter komen. Ik word uit mijn gedachten gehaald door het geluid van een openende deur. Ik zie dat de deur open gaat en er een stevige man binnen komt. "Meekomen naar de baas" bromt de man. Hij pakt mijn arm en duwt me door de deur. We lopen een paar gangen door en dan gaan we een kamertje binnen, wat in tegenstelling tot de rest duur en gezellig is ingericht. Dat klinkt erg vreemd voor een ontvoeringsplaats.... Ik zie daar de man zitten, de baas, op het bed. Ik word de kamer in geduwd en dan wordt de deur op slot gedaan. Er heerst een aparte sfeer in dit kamertje. Ik voel me een beetje bedreigd en opgelaten eigenlijk. "Wat wilt u van me?" vraag ik hem. Hij klopt op het bed. Kom maar even naast me zitten meisje" zegt hij met een vieze grijns. Ik word een beetje bang van hem. "Wat als ik dat niet wil?" bijt ik hem toe. "Jij hebt niks te willen meisje" zegt hij. Hij komt naar me toe en pakt me vast bij mijn heupen. Hij sleurt me mee naar het bed en gooit me erop. Hij is sterker dan ik had gedacht, ik dacht dat ik met één van mijn technieken hem wel kon uitschakelen maar hij is sterk. Eigenlijk zou dat ook niet zo slim zijn want waarschijnlijk staat overal bewaking en word ik flink gestraft. Maar misschien is dat beter dan dit, ik weet het niet. Ik zie nu wat hij wil doen. Hij wilt me vastbinden aan de ijzeren handboeien aan de muur. Eén hand zit er al bijna in. Net op tijd zie ik het en trek ik mijn hand terug. Dat nooit, denk ik. Als je eenmaal in die dingen zit kan hij alles met je doen. "Je kan beter meewerken meisje, je komt er toch wel in en als je mij tegenwerkt is de straf nog groter" zegt hij op een dreigende toon. Ik ben nu toch wel bang maar dat probeer ik niet te laten merken. Ik probeer nog wat tegen te stribbelen maar doordat hij op mijn benen zit kan ik daar niks mee doen en in mijn armen zit al zowat geen kracht meer. Het lijkt wel of hij alleen maar meer kracht krijgt en ik voel me machteloos. Er zit bijna een arm in en met mijn laatste energie probeer ik hem eruit te halen maar het is te laat. Ik zit vast. Ik voel me echt hopeloos. De andere arm zit er nu ook in en de baas grijnst tevreden. "Mijn naam is trouwens Martijn maar noem me maar Mart hoor schatje" zegt hij met een pedoface. Ik krijg er rillingen van. "Wist je al dat je erg aantrekkelijk bent, Bo?" zegt hij met een rare klank in zijn stem. "Nee en dat hoef ik van jou ook niet te horen" zeg ik tegen hem. Ik ben bang dat hij me gaat aanraken. Ik voel een soort golf van paniek opkomen maar druk het weg, wat we altijd leren op de training. Niet denken aan angst maar aan de oplossingen. Daardoor ben ik ook niet snel bang. Maar dit is een andere situatie, ik kan hier onmogelijk een oplossing voor bedenken want ik kan niet eens loskomen. Martijn buigt zich naar voren en pakt me vast bij me heupen. Hij gaat met z'n handen over mijn lichaam naar boven en stopt bij mijn hoofd. Dan pakt hij mijn hoofd vast en probeert me te zoenen. Ik beweeg mijn hoofd opzij zodat hij de lucht zoent. In mezelf moet ik eigenlijk lachen alleen ik ben bang dat hij het niet zo leuk vindt. "Jij gaat nu meewerken trut" schreeuwt hij en hij geeft me een klap op mijn wang. De tranen springen me in de ogen en mijn hele wang brandt. "Ik wil niet, begrijp dat dan!!" schreeuw ik in paniek naar hem. "Ik heb je al gezegd schatje, dat jij niks te willen hebt." zegt hij weer. Ik voel tranen opkomen maar probeer ze weg te drukken. Ik moet me niet aanstellen. Martijn gaat verder en nu zoent hij me wel. Ik werk maar niet nog een keer tegen. Ik voel zijn tong op mijn lippen en hou mijn lippen stijf op elkaar. No way dat hij met zijn tong binnen komt. "Werk eens mee schatje" zegt hij. Ik schud mijn hoofd licht. "Ik waarschuw je liefje, ik zeg het niet nog eens. Als je nu meewerkt kunnen we misschien eerder stoppen maar anders gaan we gewoon lekker verder." Zijn woorden maken me bang en ik wil niet verder. Ik moet kiezen, zoenen of verder. Ik weet niet wat hij bedoelt met verder. Ik kies toch maar voor het zoenen, omdat ik dan weet waar ik aan toe ben. Ik voel zijn tong in mijn mond en moet een neiging tot overgeven onderdrukken. Ondertussen probeert hij mijn shirt uit te doen maar ik klem mijn armen stevig tegen mijn lichaam aan. "Ik zeg het niet nog eens" gromt Martijn. "Waarom doe je dit eigenlijk?" roep ik uit in tranen. "Ach liefje vind je het eng? Het mag ook wel met shirt aan hoor" grijnst hij en hij pakt me vast en gaat op me liggen terwijl hij me zoent. Nu stromen de tranen over mijn wangen. Opeens pakt hij mijn shirt vast en scheurt hij het. Nu lig ik daar alleen in mijn bh. Ik voel me machteloos en misselijk. "Je bent om op te vreten schatje" zegt hij en hij doet zijn broek uit. Dit wil ik echt niet zien dus ik draai mijn hoofd opzij en huil verder. Ik voel dat hij ook mijn broek snel uittrekt en ik trek mijn benen op. Als hij weer op me gaat liggen en mijn bh uit doet heb ik het gevoel dat ik zowat flauw val. Als hij ook nog mijn onderbroek uittrek schop ik hem in zijn ballen neem ik mezelf voor. Net als zijn handen daar naartoe gaan hoor ik een stem. Nog nooit ben ik zo blij geweest met een stem. Ik dacht dat we hier alleen waren, je hoorde helemaal niemand. "Baas, de volgende is binnen, hij wacht op u in het hoofdkwartier" hoor ik een zware stem zeggen. "Ik kom eraan Bas" zegt Martijn. "Dat was een leuk avontuurtje schatje" probeert hij zwoel te zeggen. "Mag ik misschien mijn kleding terug?" vraag ik hem boos. "'Niet zo bijdehand meisje, en nee, de kleding hou ik, dat is je straf." zegt hij terwijl hij zich aankleed. "Je mag zo even met mij meelopen, gezellig door het gebouw schatje" glimlacht hij. "Ik gun je deze" zegt hij en gooit mijn bh naar me toe. Ik doe hem snel aan en dan sleurt hij me mee door de gangen, in mijn ondergoed. Ik schaam me echt kapot, al die mannen die me lachend aankijken.... Als we voor de deur van het hoofdkwartier zijn, fluistert Martijn: "Ik denk dat je je zo even mag schamen schatje, er is namelijk iemand aangekomen, die je wel bijzonder vind en misschien wel graag in ondergoed ziet.. grijnst hij. Ik snap niet wat hij bedoelt, totdat hij de deur open doet.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wat een hoofdstuk he;)

Ik heb een tijdje niet geschreven, sorry guys daarvoor. Jullie hebben vast wel gemerkt dat ik een pauze hou voor het boek tussen leven en dood maar met dit boek en mijn andere boek Twin! ga ik gewoon verder dus don't worry! Ik ga dit boek misschien ook een stukje herschrijven, vooral het begin. Hope you enjoy! Love you xx